Nieuwe dageraad voor Suriname

SERIEUS!? / Ivan Cairo

“Eindelijk!” Dat was misschien wel de collectieve zucht die door het land golfde toen de uitslag van de verkiezingen duidelijk werd. Het electoraat heeft gesproken, de politieke kaarten zijn geschud. Het is duidelijk wie de azen heeft en wie de jokers. De contouren van de nieuwe regering tekenden zich dinsdagavond af en die laten zien dat Chan met zijn VHP moederziel alleen naar de oppositiebanken wordt verwezen.ADVERTISEMENT

Hoe het ook zij, Suriname staat op de drempel van een historisch moment. Na vijftig jaar van mannelijke dominantie in de nationale politiek, krijgt de jonge republiek voor het eerst in haar bestaan een vrouw als politieke leider, een vrouw als president: tante Jenny van de NDP.ADVERTISEMENT

“Dit is precies wat Suriname nodig heeft om de aankomende welvaart te vertalen naar tastbare verbeteringen in het leven van elke burger”

Dit is meer dan alleen een machtswisseling; dit is een kantelpunt, misschien wel het mooiste en beste geschenk dat de bevolking de republiek op haar vijftigste verjaardag kon geven. De cynici mogen roepen dat het geslacht van een leider er niet toe doet, maar de afgelopen halve eeuw heeft bewezen dat de mannelijke hegemonie in de Surinaamse politiek niet altijd tot de gewenste resultaten heeft geleid. De verzuchting dat mannen er de afgelopen vijftig jaar niks van hebben gebakken mag dan overdreven zijn, maar er schuilt een harde kern van waarheid in de frustratie over gemiste kansen en onbenut potentieel.

De komst van tante Jenny aan het politieke roer biedt een nieuwe kans, een frisse blik en een andere benadering van leiderschap. Vrouwen brengen vaak een andere dynamiek mee naar de bestuurstafel: een focus op consensus, een pragmatische aanpak en een langetermijnvisie die verder reikt dan de volgende verkiezingscyclus. Juist deze eigenschappen zijn van cruciaal belang voor Suriname, zeker met de gigantische aardolie- en gasinkomsten die vanaf 2028 in het vooruitzicht liggen.

De staatskas staat op het punt te transformeren van een krap gevulde beurs naar een schatkist vol potentieel. Het beheer van deze middelen zal de toekomst van Suriname bepalen voor generaties. Het vereist niet alleen financiële intelligentie, maar ook integriteit, zorgvuldigheid en een onwrikbare toewijding aan de nationale belangen boven persoonlijke of partijpolitieke winst. De maatschappij heeft al te vaak gezien hoe grote inkomstenbronnen in landen met zwakke instituties verdampen of in verkeerde zakken verdwijnen.

Daarom is het wat mij betreft van zo’n cruciaal belang dat een vrouw de knip van de staatskas in handen heeft. Historisch gezien hebben vrouwen, wanneer ze de kans kregen, vaak een meer conservatief en verantwoordelijk beheer van middelen laten zien, met een grotere nadruk op sociale investeringen en duurzame ontwikkeling.

Kijk in de wereld waar vrouwen aan het hoofd van de regering staan. Dit is precies wat Suriname nodig heeft om de aankomende welvaart te vertalen naar tastbare verbeteringen in het leven van elke burger, van onderwijs en gezondheidszorg tot infrastructuur en economische diversificatie.

De verkiezing van tante Jenny is een teken van volwassenheid van het Surinaamse electoraat. Het is een erkenning dat progressie verder gaat dan oude structuren en dat de beste leider niet langer per definitie een man is. Het is een daad van hoop, geloof in een nieuw hoofdstuk waarin Suriname met open vizier en frisse, vrouwelijke energie de toekomst tegemoet treedt.

Ben ik nu plotseling een sympathisant van de NDP? Nee! Van geen enkele politieke partij. Ben ik een fan van tante Jenny? Ook niet. In discussies met vrienden de afgelopen tien jaar heb ik vaker aangegeven dat alleen een vrouw Suriname naar betere tijden en welvaart zal kunnen leiden. Als tante Jenny dat pad moet openkappen: so be it! Tante Karin zal in haar sas zijn.

ivancairo@yahoo.com

...