NIET TE VROEG JUICHEN, WAAKZAAMHEID GEBODEN VOOR DE TOEKOMST

door

De regering Santokhi-Brunswijk heeft aanzienlijke inspanningen aangewend in een poging Suriname uit een diepe economische crisis te halen, dit zou blijken uit de recente vooruitgang geboekt in samenwerking met internationale financiële instellingen zoals het IMF en de IDB. Er wordt gesproken over een substantiële hervorming van wet- en regelgeving, schuldherstructurering en het creëren van mechanismen zoals het Spaar- en Stabilisatiefonds en de introductie van het Value Recovery Instrument (VRI). Deze maatregelen zijn cruciaal gebleken om het vertrouwen terug te winnen en de financiële toekomst van het land, veilig te stellen. Maar, zoals bij elke vooruitgang, roept dit ook vragen op over de duurzaamheid van deze koers en de lessen die burgers hieruit kunnen leren.
De inspanningen van de huidige regering lijken volgens velen op het aanbrengen van een pleister op een wond die tien jaar lang is verwaarloosd. Tien jaren regering Bouterse, hebben het land in een situatie van wanbeheer doen belanden waarbij gebrek aan transparantie en verantwoordelijkheid, de norm waren. De huidige regering wordt nu geprezen voor het behalen van targets en prioriteitsacties, die essentieel zijn voor het vrijmaken van verdere financiering. Echter, dit succes is afhankelijk van externe spelers zoals het IMF en de IDB, en de vraag blijft, hoe duurzaam deze hervormingen zullen zijn, zonder een diepgewortelde verandering in onze bestuurlijke cultuur.
Het risico dat Suriname opnieuw tot hetzelfde foute beleid vervalt, blijft aanwezig. De geschiedenis leert ons dat wanneer economische stabiliteit wordt bereikt, de fouten worden herhaald en we terugkeren naar populistisch beleid, corruptie en slecht beheer. Burgers dragen daarom een grote verantwoordelijkheid de regering te blijven controleren en eisen te stellen voor transparantie, verantwoordingsplicht en de juiste aanwending van fondsen. Het is essentieel dat burgers hun stem laten horen en hun vermogen gebruiken om leiders te kiezen die niet alleen plannen maken, maar deze ook zorgvuldig en duurzaam uitvoeren. In januari 2025 staan er opnieuw vijf tot zes prioriteitsacties op de agenda, die nodig zijn om de beloofde 150 miljoen USD aan financiering van de IDB, vrij te maken. Dit bedrag zou een belangrijk verschil kunnen maken voor sociale projecten en infrastructuur. Toch roept ook dit vragen op: waarom blijft Suriname afhankelijk van externe leningen en hulp? Hoeveel autonomie heeft het land daadwerkelijk in het verder bepalen van zijn koers? Deze vragen benadrukken de noodzaak van een langdurige visie die verder gaat dan kortetermijndoelen.
De vooruitgang van de regering Santokhi-Brunswijk is wel prijzenswaardig, maar die mag niet worden gezien als een eind in de inspanningen. Het is slechts een begin van een wandeling op een lange weg naar echte onafhankelijkheid en economische duurzaamheid. Het is daarom aan de burgers om waakzaam te blijven en voorkomen dat Suriname opnieuw en nadrukkelijk in een schuldenspiraal belandt. Alleen door leiders te verkiezen met een bewezen staat van dienst, integriteit en visie, kunnen we bewerkstelligen dat de vooruitgang blijvend is en het land niet opnieuw aan het infuus van externe hulp komt te liggen.
The post NIET TE VROEG JUICHEN, WAAKZAAMHEID GEBODEN VOOR DE TOEKOMST ..