NDP geeft toe dat financiële ravage bewegingsruimte Santokhi beperkte

door

De NDP geeft nu ook zelf toe dat de financiële ravage die zij had aangericht, leidde tot beperkingen in het kunnen besturen van het land. De ravage was groter dan alleen de geregistreerde schulden/leningen bij het Bureau voor de Staatsschuld (straks meer daarover).
In het partijprogramma van de NDP staat:
‘Suriname kampt met een reeks financiële en economische problemen die direct invloed hebben op de stabiliteit en levensstandaard van de bevolking. Hoge schuldenlast en onhoudbare begrotingstekorten.

De staatschuld is op een kritiek niveau en belemmert investeringen in onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur.
Hoge rentelasten verminderen de financiële speelruimte van de overheid.’

Wie heeft een hoge schuldenlast gecreëerd? Juist ja, de NDP. Waarom wordt de NDP dan boos als onderwijsminister Ori en Ramadin (Gezondheidszorg) en Nurmohamed (Infrastructuur) klagen, dat zij geen geld hebben om te investeren, terwijl NDP zelf zegt, dat door die hoge schuldenlast er belemmeringen zijn om in die sectoren te investeren? Waarom? Alleen om de regering zwart te maken dus.
Verder zegt de NDP in haar partijprogramma:
‘Dringende actiepunten. Om de financiële crisis te doorbreken en duurzame economische groei te realiseren, zal de NDP de volgende stappen zetten:

Schuldbeheer en begrotingsdiscipline.
Creëren van een nationaal schuldbeheerplan met duidelijke afbouwdoelstellingen.
Hervormen van schuldstructuren en zoeken naar betere leningsvoorwaarden.
Strikte controle op staatsuitgaven om verspilling en inefficiëntie te voorkomen.’

Dus zij vinden dat de schulden te duur waren, en daarom moeten er betere leningsvoorwaarden komen, dat de schulden herschikt moeten worden en staatsuitgaven beperkt worden, dus afschaffen de subsidies. Dit is toch waar Santokhi mee bezig was en succesvol heeft gedaan. Dus waarom kritiek hebben op Santokhi als je dat zelf nu toegeeft en zelf vindt, dat dat moest en moet gebeuren? Waarom? Alleen om de regering zwart te maken dus.

Schuldenpositie
Er is zoveel mythe over de schuldenpositie van Suriname. Er is maar één plaats waar de schulden formeel geregistreerd zijn en dat is het Bureau voor de Staatsschuld. Daar lees je wat de positie per juni 2020 was (USD 3.9 miljard) en wat het bij de laatste publicatie per december 2024 was (USD 3.4 miljard). Schuld sakka met USD 0.5 miljard! Maak je niet druk over hoe dat komt, want je zegt toch ook niet tegen jouw bank of huisbaas: ‘Mang hier staat dat ik je USD 3.4 miljard moet teruggeven, maar eigenlijk komt dat door een koerswinst voor mij en dat vind ik niet leuk voor jou, dus ik geef je graag meer.’

Financiële ravage
Iedereen weet dat als je in een rechte lijn van A naar B gaat, je sneller aankomt, dan dat je steeds moet zigzaggen en remmen met ook als risico dat je niet eens tijdig aankomt.
Zo is het kennelijk ook regering Santokhi vergaan. Zij moesten laveren tussen de vele verrassende financiële kraters en boobytraps die gemeen achtergelaten waren door de NDP. Achteraf gebleken ging het om een ravijn dieper dan USD 3.9 miljard en vele kraters en een moeras in het dal. Waar zaten de kraters en hoe diep was het ravijn? Zie figuur.

De ravage bestond uit drie delen:

Leningen. De vele leningen in buitenland en binnenland zoals die geregistreerd zijn bij BvdS. In totaal USD 3.9 miljard. Dit is bij iedereen bekend.
Paimangs en achterstalligheden. Dit zijn schulden bij alles en iedereen in de vorm van verplichtingen in de vorm van crediteuren zoals aannemers, achterstallige contributies zoals bij ICAO, achterstallige betalingen zoals de zorg in Colombia. De hoogte van deze ravage heeft de regering nooit helder gecommuniceerd maar dat het veel was moge duidelijk zijn uit de ‘frustraties’ van sommige ministers die nauwelijks konden ‘bewegen’. Nurmohamed en Ramadhin werden hoorndol van al dat gemanoeuvreer tussen al die financiële kraters. In totaal USD Y miljard.
Staatsbedrijven leeggehaald. Dit is de ravage die gepleegd is door al die staatsbedrijven leeg te plunderen, door die bedrijven te gebruiken als pinautomaten, zoals bijvoorbeeld SPSB. Alle cash werd afgeroomd en betalingen van de regering werden door die staatsbedrijven gedaan. Ook deze ravage heeft deze regering helaas nimmer helder gepubliceerd, maar dat het om diepe kraters gaat werd duidelijk, want haast alle staatsbedrijven liggen aan het infuus, kijk naar bijvoorbeeld de SLM met ongeveer USD 75 miljoen schuld. Totaal USD Z miljard.

Het onderbelichte van de ravage zit in de ellende van Blok B en Blok C, daar zat ook de verrassing in, daar zat dus de boobytrap, dat was het schaakbord van Bouterse. Tang lookoe tap a schaakbord zei hij.
De regering blijkt achteraf behoorlijk verrast te zijn over de omvang van de schade in Blok B (paimangs/crediteuren/achterstallige betalingen) en de vernielingen in Blok C (leeggehaalde staatsbedrijven).
De regering liep regelmatig vast in het moeras veroorzaakt door Blok B. …