NDP-ECONOMIE: OORSPRONKELIJKE WOND DIE BLIJFT ONTSTEKEN

door

De vroege NDP-economie is de oorspronkelijke wond die maar blijft ontsteken. Dit is relevant om bij stil te staan, omdat de politieke architecten achter dat beleid, nu hetzelfde draaiboek proberen te herhalen. De NDP nam regeerverantwoordelijkheid over met inflatie die beteugeld was, een surplus op het budget en historische reserves.
Het Functie Informatie Systeem van de Overheid (FISO) werd in hoog tempo toegepast op een manier die de personeelslasten drastisch en blijvend ontspoorde, terwijl de sluizen opengegooid werden voor het accommoderen van politieke loyalisten. Een recordaantal ministers werd benoemd, gerealiseerd en ontslagen, in de carrousel die populair ‘reshuffelen’ is gaan heten.
Het enorme pakket aan privileges en onkosten is een blijvende molensteen om de hals van de staatsfinanciën, tot op de dag van vandaag. Maar het hield daar niet op. Met name beleidsadviseurs werden in groten getale benoemd, zonder een functieomschrijving, profiel of opleverpunten, zodat evaluatie of afvloeien vrijwel onmogelijk was. Toen wereldmarktprijzen hun piek bereikten, pronkten de NDP-regeringen alsof persoonlijke prestaties in bestuur, de Surinaamse economie leefbaar en gunstig maakten. Maar bij lagere ontwikkelingen, noemden diezelfde regeringen de situatie precair. Er werd uit drie vaatjes getapt, namelijk een enorme hoeveelheid en een duizelingwekkende hoogte aan leningen en kredietvoorzieningen, die gebaseerd waren op het vertrouwen, opgebouwd door de Nieuw Front plus regering, het parasiteren aan de pomp en monetaire financiering welke leidde tot devaluaties. De NDP wist behalve de bestaande organisaties en bilaterale partners, de meest obscure fondsen op te sporen en tegen de meest nadelige voorwaarden leningen en regelingen aan te gaan. Dusdanig, dat tot op de dag van vandaag, nog lijken uit kasten rollen en figuren zich aanmelden bij de staat en bij parastatalen met allerlei woekerregelingen. Voor wat betreft misbruik en duister houden van de werking van de governmenttake, bracht de NDP daadwerkelijk nieuwe inventiviteit aan de dag. Een wijze van opereren, die helaas niet in het paarse tijdperk achtergebleven is. Voor wat betreft monetaire financiering, zijn verwoede pogingen ondernomen, zoals een Memorandum of Understanding tussen de staat en de Centrale Bank, door toedoen van technocraten die het mis zagen gaan. Maar niet alleen lapte het NDP-bewind dit aan de laars. De NDP ging verder dan dat, door het bankwezen, waar de staat Suriname aandelenbelangen heeft en toezichtmechanismen kon toepassen, oneigenlijk onder druk te plaatsen om de financieringscapaciteit te gebruiken voor overheidsbehoeften. Ook langs die weg betalen rekeninghouders en aandeelhouders, die haast niet meer weten hoe dividend aanvoelt, tot op de dag van vandaag de prijs voor verwondingen, door toedoen van het economisch beleid van de NDP.
The post NDP-ECONOMIE: OORSPRONKELIJKE WOND DIE BLIJFT ONTSTEKEN ..