NCCR op de hoogte lage waterstand Marowijnerivier

door

‘We hebben behoefte aan een structurele oplossing’
door Euritha Tjan A Way

PARAMARIBO — Het Nationaal Coördinatiecentrum voor Rampenbeheersing (NCCR) is op de hoogte van de situatie in het oosten van het land, waar de waterstand van de rivieren zo laag is dat varen haast onmogelijk is. “We hebben contact gemaakt met de districtscommissaris en hij moet enkele zaken voor ons nagaan”, reageert Jerry Slijngard, die het NCCR leidt, tegenover de Ware Tijd.
Hij zegt dat het gaat om dingen als “hoeveel mensen zijn er die in nood zijn?, wat is precies nodig? en wat willen de mensen precies? En is het nog nodig?” “Want misschien regent het daar al zoals in Paramaribo. Pas als we weten wat de situatie precies is, kunnen we weten wat precies nodig is.” Hij maakt duidelijk dat NCCR niet gelijk kan inspringen, “want dan moeten we erheen vliegen en dat kost veel geld”. Geld dat NCCR niet heeft.

“We hebben dringend beleid nodig wanneer het aankomt op het vinden van structurele maatregelen voor rampen. We kunnen als organisatie niet reactionair blijven reageren”

Structurele oplossing
Slijngaard ziet graag dat er een structurele oplossing komt voor problemen die met tekort aan drinkwater te maken hebben. Maar of hij een klimaatfonds ziet zitten? “Nou niet gelijk een klimaatfonds, maar wel een structurele oplossing. Niet alles heeft namelijk te maken met het klimaat. De vervuilde rivieren hebben te maken met het gebruik van chemicaliën bij de goudwinning. Dat was voorheen niet zo. Toen konden mensen het water van de rivier drinken”, zegt Slijngard.
Hij ziet graag duurzame oplossingen, zoals waterzuiveringsinstallaties, maar ook het op zoek gaan naar waterbronnen in gebieden die structureel te maken hebben met een drinkwatertekort. “We hebben dringend beleid nodig wanneer het aankomt op het vinden van structurele maatregelen voor rampen. We kunnen als organisatie niet reactionair blijven reageren. Maar jammer genoeg maakt NCCR geen beleid.”
Hij zegt dat omdat NCCR op dit moment geen directe toegang heeft tot geld de organisatie zal nagaan wat samen met de Frans-Guyanese overheid kan worden gedaan. “Ik heb begrepen dat zij budget hebben, twee miljoen euro. En de mensen wonen vaak wel aan beide kanten van de Marowijnerivier, dus de organisatie zal nagaan wat mogelijk is samen met de Fransen”, aldus Slijngard.