Naastenliefde

IN DE BIJBEL staat dat mensen moeten omzien naar hun naasten, dus de medemens. En dat moet geen toevallige gift of ontmoeting zijn. Burgers moeten hun naasten in oprechtheid tegemoet treden, vooral in deze tijd van kerst, een tijd die er één van vrede had moeten zijn, maar vandaag de dag is de waarheid anders als wordt gekeken naar wat in de wereld gebeurt.
Het omzien naar elkaar – in Suriname – moet geen oprisping zijn, maar blijvend en komen vanuit het hart, zonder de schijn van nevenbedoeling te wekken. En dat is juist wat veel politici, met president Chandrikapersad Santokhi vooraan, doen met het getergde volk, in het bijzonder mensen in het binnenland.

Pakketten geven is in de politieke cultuur – vooral op weg naar verkiezingen – een vertrouwde ontwikkeling in Suriname

Marrons en inheemsen verkommeren en hebben tekort aan voedsel en als dat beschikbaar is, is het vrijwel onbetaalbaar. Maar het probleem daadwerkelijk aanpakken gebeurt niet. Er worden van tijd tot tijd enkele maatregelen genomen om de mensen rustig te houden, maar die blijken niet effectief.
De president heeft vorige week gesproken met het Platform inheemse christelijke leiders in Suriname en via de staatswebsite gov.sr laten weten te hebben besloten in verband met kerst een gebaar te maken naar het platform toe. Dat forum heeft de behoefte aan voedsel onder de aandacht gebracht. Als alles volgens plan is verlopen, moeten intussen pakketten onder twaalf inheemse dorpen zijn verdeeld.
Pakketten geven is in de politieke cultuur – vooral op weg naar verkiezingen – een vertrouwde ontwikkeling in Suriname. Inheemse gemeenschappen hoeven in elk geval kerst niet met een lege maag door te brengen. Maar niet alleen deze groep heeft voedseltekort, bredere lagen in het achterland. Mogen ook zij leven in de blijde verwachting die zo kenmerkend is voor kerst?
Natuurlijk is elke vorm van hulp in positieve zin welkom, maar wat is de achterliggende gedachte. De president moet zich ervan bewust zijn dat op dit moment voor binnenlandbewoners prioriteit is dat hun grondenrechten worden geregeld en gerespecteerd. Vanaf het begin van deze regeerperiode, nu ruim 4,5 jaar geleden, is bij meerdere gelegenheden plechtig beloofd deze kwestie te zullen regelen, maar het is – zoals in veel andere gevallen – bij woorden gebleven.
De bedoeling van het onderhoud met de president vorige week was kennismaking, gebed en om knelpunten voor de inheemse gemeenschappen kenbaar te maken. Het platform heeft dialoog voorgesteld tussen hem, de president en de inheemse dorpshoofden en het staatshoofd is daar akkoord mee gegaan. De dialoog is volgend jaar.
‘Wij gaan voor vrede en goede samenwerking met elkaar tot opbouw van Suriname. Als geestelijken hebben wij Gods woord als fundament’, heeft het bestuur van het platform volgens gov.sr gezegd. Niet alleen voor de geestelijke leiders geldt Gods woord als fundament, ook voor grote delen van de bevolking en veel mensen putten daar kracht uit, omdat Gods woord oprecht is. Maar dit kan allerminst worden gezegd van het woord van de regering.