Mooi

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard
Regelmatig verzucht ik dat wij Suriname zo mooi zouden kunnen maken maar kiezen voor lelijkheid. We zijn een jong land dat aan de rest van de wereld zou kunnen laten zien hoe het hoort. Fouten gemaakt in het verleden hoeven we niet te herhalen.

Soms deel ik mijn visie op mijn socials. Zo ook deze keer. Er werd positief op gereageerd. Iemand gaf wel aan dat het moeilijk zou zijn omdat we van mening verschillen over wat ‘mooi’ is. Dat inspireerde mij deze week.

“Wat duidelijk werd aan de toon van die oranje fractievoorzitter is dat hij de inheemsen niet serieus neemt”

Ik denk namelijk dat we alleen van mening verschillen, omdat we communiceren met een obstakel tussen ons. Dat obstakel is geld, een verdienmodel, ego, materialisme of hoe we het ook willen noemen. Wanneer we als gemeenschap van hart tot hart zouden communiceren, ben ik ervan overtuigd dat we consensus zouden bereiken over wat mooi is. Waarom? Omdat we in de basis allemaal hetzelfde willen, totdat we onze conditioneringen anders laten bepalen.
Waarom kunnen we niet als samenleving afspreken dat er een aantal zaken zijn die we nooit zullen monetariseren in het kapitalistische systeem dat voor ons is gekozen? We kunnen ervoor zorgen dat we de basisbehoeftes, zoals huisvesting, gezondheidszorg, elektriciteit, internet, openbaar vervoer en educatie, gratis maken, zodat iedereen een gelijke start kan krijgen.
Jaja, ik hoor al “Da hoe gaan we dat betalen?” Dat is nu juist de uitdaging die ik ons allen voor de voeten werp. Hoe zouden we dit voor elkaar kunnen krijgen in een wereld die lelijk kapitalistisch is, maar wel aan het veranderen? En, ohmaigottt, hoe kunnen we het doen in harmonie met de natuur?
Wat zou Suriname nog meer mooi maken? Het scheiden van staat en religie. Vaker heb ik gezegd dat religie, evenals onze politiek, zwaar is vervuild. In ons land zijn het samen twee systemen geworden die gedijen op het dom houden van, het uitbuiten en misbruiken van en het zaaien van tweedracht in onze gemeenschap.
Wanneer we in ieder geval één van de twee een soort straf geven, kunnen we werken aan het verfijnen van de ander. Zodanig dat het ons zal helpen om die punten eerder benoemd te kunnen bereiken. Welke van de twee? Hahaha, dat wordt nog een fijne discussie, want als er een plek is waar het ego hoogtij viert dan is het in die twee systemen.
Dit zal door velen als onzin van tafel worden geveegd. Net zoals men deed, toen ik zei dat ik ervan droomde een vruchtenbos aan te leggen, zodat minderbedeelden in ieder geval gratis fruit konden krijgen. Het is een manier van lange termijn armoedebestrijding. Echter, omdat er geen verdienmodel aan vast zat, zeiden velen “Mooi idee, succes, bye!”
Zoals ik al zei, verandert de wereld. Met een kleine groep hebben we het gerealiseerd en als alles goed gaat, staat er over een paar jaar in elk district een vruchtenbos ten behoeve van de minderbedeelden in dat district. De Surinamers van de toekomst zullen in ieder geval beseffen dat er toch nog mensen waren die dachten aan ze. Terwijl het land en zijn mooie natuur werden verkocht aan Chinezen, mennonieten, Neo-Boeroes, et cetera.
Waarom ik Suriname nu niet mooi vind? Het is de handen van kapitalisten zonder ziel. Er zijn genoeg mensen die van kapitaal houden maar het hart op de juiste plaats hebben. Wat ik nu zie gebeuren, zijn schendingen van mensenrechten, natuurvernietiging door ongecontroleerde hebzucht en machtswellust.
Nogmaals, als dat de gemeenschap ten goede zou komen, kon er nog advocaat van de duivel worden gespeeld. Helaas. Alles dat er wordt gedaan, is om een kleine groep te verrijken onder het mom van ontwikkeling of werkgelegenheid voor de rest. Is het zo geweldig als je achtertuin wordt misbruikt om iemand die je niet kent te verrijken?
En jij blij mag zijn dat je duizend SRD per maand meer verdient dan voorheen? Maar te maken krijgt met stijgende kosten van levensonderhoud die de duizend SRD overtreffen tot in de tiende macht? Is dat mooi? Hebben we dan het land ontwikkeld zodanig dat iedereen gelijk en gelijkwaardig is?
Bij het schrijven van deze column kreeg ik een link gestuurd van een interview over die FPIC-loze activiteiten in het Bakhuisgebergte. Wat duidelijk werd aan de toon van die oranje fractievoorzitter is dat hij de inheemsen niet serieus neemt.
Dat minzame en neerbuigende lachje toen hij zei: “Ja, ze beschouwen iets van tweehonderd kilometer als hun jachtgebied, niet eens woongebied, jachtgebied.” Dat was voor mij het moment waarop ik echt besefte dat die president die op hem lijkt alleen de president is van zijn mensen. Niet van …