Moeders

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Net als anderen, heb ik een moeder gehad die haar best deed om mij alles te geven wat ik als kind wilde. Natuurlijk wilde ik meer: merkkleding, mooie patta’s, zoals mijn vrienden en geld om uit te gaan. Maar ik begreep toen niet hoe hard mijn moeder moest werken om mij te geven wat ik écht nodig had: een dak boven mijn hoofd, een bord eten en schone kleren.ADVERTISEMENT

Ze had het niet makkelijk. Als alleenstaande ouder moest ze mij in haar eentje opvoeden. In het begin ondersteunden mijn grootouders haar, maar na hun wegvallen in mijn tienerjaren stond ze er alleen voor.

“Op Moederdag denk ik niet alleen aan mijn eigen moeder, maar ook aan al die andere vrouwen die zich inzetten om hun eigen én andermans kinderen het beste te geven”

Als kind had ik het niet makkelijk. Ik werd streng opgevoed, soms met de harde hand. Vooral als ik niet luisterde, werd de mattenklopper gebruikt om mij ‘te leren luisteren’. Een paar keer was ik zelfs onschuldig, maar ik was op de verkeerde plek op het verkeerde moment.

Al vroeg begon ik met werken, eerst tijdens de vakanties en later parttime, om naast het ondersteunen in het huishouden, ook zelf mijn eigen spullen te kunnen kopen. Zolang mijn schoolwerk er maar niet onder leed. Dat lukte aardig.

Als je ouder wordt, begin je te begrijpen dat ouders soms keuzes maken vanuit onzekerheid. Ze proberen het beste van een situatie te maken. Ironisch genoeg had ik als kind moeite met lezen en schrijven. Mijn moeder probeerde me daarmee te helpen, maar dat ging niet altijd soepel.

Soms raakte ze gefrustreerd en begon ze te schreeuwen als ik iets niet goed las of schreef. Die frustratie kwam vooral voort uit onmacht. ‘Hoe moet ik hem beter leren lezen en schrijven?’ Op dat moment wist zij het ook niet en voelde ze zich misschien net zo radeloos als ik.

Maar ze zocht hulp en die kregen we. Langzaam maar zeker leerde ik het steeds beter. Als ik er goed over nadenk, heb ik van mijn moeder het doorzettingsvermogen overgenomen. Ondanks de vele uitdagingen en obstakels vond ze de moed en de kracht om door te gaan.

Door de jaren heen is mijn respect voor haar gegroeid, vooral omdat ik ben gaan beseffen hoe zwaar zij het had, net als zoveel andere moeders. En dan lijkt hulp vragen soms als falen: je kan het niet alleen, je hebt hulp nodig, wat voor moeder ben je dan?

Maar hulp vragen vergt ook moed, en dat is óók belangrijk bij het opvoeden. Want vaak kunnen we het niet alleen. Niet voor niets wordt gezegd: “It takes a village to raise a child”.

Ik heb ook andere moeders gehad, zoals Carla Boëtius en Jessica Dikmoet, die er voor mij waren als een moeder op andere momenten dat ik er één nodig had. In de media, maar ook gewoon met een broodje kaas en een appelsap.

Op Moederdag denk ik daarom niet alleen aan mijn eigen moeder, maar ook aan al die andere vrouwen die zich inzetten om hun eigen én andermans kinderen het beste te geven. Soms lijkt het op het moment zelf niet genoeg, maar op de lange termijn is het precies wat we nodig hadden.

Een fijne Moederdag aan alle moeders.

headleydwt@gmail.com