Mitchel Wongsodikromo: Van badmintontopper tot districtscommissaris

door

door Stan Herewood

PARAMARIBO — De fenomenale prestaties die de 39- jarige Mitchel Wongsodikromo heeft neergezet als nationale en internationale badmintonspeler zijn kennelijk een veel voorkomend verschijnsel dat menigeen ontlokt dat het in de genen zit, zoiets als een erfelijke factor. Hij won een groot aantal medailles, zowel op junioren- als seniorenniveau tijdens nationale, Caribische, Midden- en Zuid-Amerikaanse toernooien. “Mijn vader had het in de vingers. Hij was zelf speler en jarenlang coach van badmintonclub TNF en van de nationale selectie.”ADVERTISEMENT

Hoe meer topsporters posities innemen in het maatschappelijke verkeer, met de nadruk op sport en bewegen, hoe meer moet worden verwacht dat zij bijschuiven naar het midden van het beleidscentrum om nog meer te beïnvloeden, daadkracht voor ontwikkeling van de sport en ruimer genomen, nuttige vrijetijdsbesteding. Ronny Aloema (VHP) en Andy Atmodimedjo (Pertjajah Luhur) hebben een legacy als sporter. Als ze binnenkomen, hebben zij de taak beleidsmakers wakker te schudden, naast de algemene maatschappelijke vraagstukken. De betekenis van sport kunnen ze meer inhoud helpen geven.ADVERTISEMENT

“Sport heeft de politiek nodig om beleid te maken en de politiek heeft sport nodig om beleidsgebieden te ontwikkelen”

Maatschappelijk is Wongsodikromo vooruitgegaan. Op 17 maart werd hij beëdigd als districtscommissaris (dc) van Saramacca. Hij is de op één na jongste dc. De bescheiden Wongsodikromo heeft de sport in diverse leeftijdsklassen bij de badmintonbond beoefend. Hij was amper vijf jaar – in feite liep hij als tweejarige al mee met z’n vader – toen hij de geheimen van de badmintonsport leerde kennen. De eer komt hoofdzakelijk zijn vader toe, laat hij doorschemeren.

(lees verder onder de )

Mitchel Wongsodikromo als achtjarige in zijn tweede officieel badmintontoernooi. [: privécollectie]

Jongensdromen

Tot aan zijn beëdiging als dc was hij beleidsmedewerker bij het Nationaal Jeugdinstituut op het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken. Jongensdromen, zoals politieman, piloot, militair willen worden, kwamen bij hem niet op of heeft hij daar niet over nagedacht.

Wat weliswaar af en toe door zijn hoofd ging was iets doen met de sport. Hij doorliep het Atheneum, heeft lichamelijke opvoeding gedaan op het Instituut voor de Opleiding van Leraren (IOL). “Ik ben bezig met de studie Bestuurskunde en overheidsmanagement en af en toe speel ik nog een badmintonwedstrijd, waarbij ik in de prijzen val.”

Over zijn ambities in het ambt van dc heeft hij zich voorgenomen, ondanks de uitdagingen, zoveel mogelijk te doen voor de bewoners van district Saramacca. De functie vindt hij boeiend en hoogst verantwoordelijk. Hij wil veel aandacht schenken aan het leerproces dat hij als veelomvattend ervaart. “Ik moet nog wennen dat mensen mij aanspreken als districtscommissaris, ook na kantooruren. Mensen die mij kennen weten dat ik altijd een simpele persoon ben en very down to earth.”

Grote verantwoordelijkheid

Gevraagd of sport en politiek in zijn beleving samengaan, antwoordt hij: “Sport heeft de politiek nodig om beleid te maken en de politiek heeft sport nodig om beleidsgebieden te ontwikkelen.” Hij heeft zich voorgenomen om samen met de gemeenschap zowel sport als andere maatschappelijke zaken op te lossen. Lopende projecten zullen worden voortgezet.

Wongsodikromo zegt dat er geen twijfel bestond om het ambt van dc te aanvaarden. “Ik werd niet door twijfels overmand, maar dacht wel over de impact op mijn persoonlijk leven. Dat is met mijn gezin besproken. De grote verantwoordelijkheden en beperkingen kwamen aan de orde.”

De dc heeft drie dochters, die hij interesseert voor badminton. Een hobby van hem is hengelen, wat hij ook van zijn overleden vader heeft. “Af en toe kan ik behoefte hebben aan bioscoopbezoek.” Wongsodikromo heeft een kleine, hechte vriendengroep die als familie is geaccepteerd.