Terwijl de gemiddelde Surinamer worstelt om de eindjes aan elkaar te knopen, worstelt onze regering blijkbaar met iets heel anders: hoe ze in vredesnaam nog meer miljoenen kan uitgeven zonder zich ook maar een seconde te verantwoorden. Het is een waar kunstwerk geworden, dat ‘besturen’ door missive. En wat voor missives! Geen missive voor prijsverlagingen, geen missive voor loonsverhogingen, geen missive voor verlichting van het volk. Nee hoor. Miljoenen voor energieprojecten die we nooit zullen begrijpen, miljoenen voor gebouwen waar we nooit zullen binnentreden. En als klap op de vuurpijl worden dienstvoertuigen, ja, auto’s die betaald zijn met ons belastinggeld, ‘toegeëigend’ alsof het eieren in de supermarkt zijn, afgeprijsd wegens bederfdatum. Men doet alsof het hun persoonlijke boedel is. Staatseigendom? Nee, speelgoed voor de machthebbers en hun handlangers.
De president, de zelfverklaarde redder van het volk, ondertekent de ene na de andere missive alsof hij handtekeningen spaart voor een Panini-album. Wat is er gebeurd met het moreel kompas? Of is dat ook uitbesteed aan een consultancybureau tegen een paar ton SRD per maand?
We zouden bijna vergeten dat deze regering aantrad op een golf van hoop. Transparantie, eerlijkheid, gerechtigheid. Woorden die nu even hol klinken als de beloften van een oplichter op WhatsApp. En als je dan vragen stelt, dan is het ineens ‘technisch noodzakelijk’, ‘strategisch verantwoord’, of mijn favoriet ‘in het belang van de natie’. De natie? U bedoelt uw neefje, uw partijgenoot, of die ene zakenpartner met drie n.v.’s en nul scrupules?
Maar goed, laten we niet te kritisch zijn. Misschien snappen wij het gewoon niet. Misschien zijn miljoenenhuurcontracten voor lege gebouwen een investering in ‘toekomstige beleidsflexibiliteit’. Misschien moeten we die auto’s gewoon als ‘mobiliteitsbevorderende maatregelen’ beschouwen. Misschien zijn we gewoon dom.
Of misschien en dit is even een wilde gok zijn we collectief bedonderd.
Het volk is moe. Moe van praten, moe van hopen, moe van wachten op verandering. We zijn geen domme massa meer. We zien jullie. We onthouden. En op een dag, als de tijd rijp is, valt ook de grootste zwendel met een donderklap.
Richard Rostamkhan,
een kritische burger
The post Missives, miljoenen machtswellust ..
- BIBIS waarschuwt reizigers: ‘Houd u aan buitenlandse inreis…..
- Eskak: beschuldiging PL rond Javaans Nieuwjaar ongegrond en…..
- Handelmij Dawson N.V...
- Suriname reageert geschokt op overlijden van DNA-lid Patric…..
- Wie betaalt de verkiezingspropaganda?..
- Simons bedankt Para voor buitengewone inzet..
- Nieuwe single Byciel Watsaam weer verrassend..
- Vandalisten vernielen speeltoestellen Brasaplein..
- Ramdin houdt eerste OAS-vergadering in Antigua en Barbuda..
- Esajas: ‘SRD geen stabiele rekeneenheid meer’..
- Simons in Para: Simons: Decentralisatie wordt speerpunt van…..
- Diefstal Johan Adolf Pengel-luchthaven opgelost..
- SEOGS, blubber en politiek..
- Braziliaan overlijdt na ongeval met ATV..
- Sewcharan hoopt op verkiezing president en vicepresident zo…..
- RVM besloot dat Javaans Nieuwjaar geen nationale vrije dag …..
- Putin veroordeelt Amerikaanse aanval op Iran..
- Verpaupering ‘Sosis’..
- Geestelijk verwarde bewoner steekt eigen woning in brand..
- Suriname slaagt er niet in om te stunten en is uitgeschakel…..
- Dief slaat toe op recreatieoord, ontvreemdt sieraden..