Misleidend intellectueel masker bij de verkoop van het idee van bundeling

door

Plotseling hadden wij daar een grote Surinaamse zoon Jack Menke en een grote Surinaamse dochter Cynthia McLeod die hun intellectuele imago en positie in de Surinaamse samenleving gingen inzetten voor het verkopen van “poep voor viadoe kuku”. Volgens berichten van Ruben del Prado (597 Netwerken), Roy Bhikharie (PVP) en Menke zelf blijkt dat Menke en McLeod met het idee kwamen om alle buitenparlementaire politieke partijen te groeperen – dit is niet tot een gezamenlijke eenheid te brengen! – om zo een alternatief te vormen voor de huidige regering.
Dus oppositie voeren omwille van oppositie voeren. Dus dan maar lood verkopen (de groepering) voor oud ijzer (huidige regering). Mooie boel met ze, lekkere vrienden heb je die jouw rommel willen slijten met de smoes dat je nu toch rommel hebt.
Menke en McLeod moeten rekenschap geven over hun rol en verantwoordelijkheid, mede omdat zij misbruik denken te kunnen maken van het beeld dat Surinamers van hen hebben. De een is AdeK-professor, en voor die titels kruipen Surinamers heel snel en dan willen zij alle onzin snel aannemen. De ander is een bekende schrijfster en dochter van de oud-gouverneur en behoort tot de koloniale elite van Suriname. Surinamers zijn nog steeds zeer gevoelig voor het gezag van die mensen. Hier zit ook de angel in hun initiatief.
Zij, Menke en McLeod, hebben zich nimmer vergewist en uitgesproken over de valse houding van veel van de buitenparlementaire partijen. Zij hebben zich niet vergewist of die partijen ‘inhoud’ hebben en wat zij willen komen doen. Kennelijk gaat het bij Menke en McLeod alleen om een regering te vervangen, ondoordacht vervangen. Dit doet mij denken aan de haast en drang die mensen, waaronder de oud-gouverneur, hadden om destijds Suriname onafhankelijk te krijgen, ongeacht of NPK een plan had of niet. McLeod zou inmiddels na 50 jaar wat wijzer moeten zijn en zich wijzer moeten gedragen.

Weten Menke en McLeod niet dat de hele samenleving verziekt is en dat de politici van de buitenparlementaire oppositie ook uit dezelfde verziekte samenleving komen en vaak niets anders zijn dan gefrustreerde gelukzoekers uit de zogeheten “oude partijen” en dat deze zogeheten nieuwe partijen of buitenparlementaire partijen geen visie hebben? Waarom hebben deze twee bij die partijen niet aangedrongen dat zij eindelijk met een visie voor de ontwikkeling van het land moeten komen?
Immers, het moet niet gaan om ‘bundelen’ of ‘samenwerken’ of ‘groeperen’ omwille van stemmen, want rommel plus rommel blijft rommel, en hoe kunnen deze twee het volk rommel in de maag willen splitsen? Zij verkopen het volk “poep voor viadoe kuku”. Zij moeten toch weten dat die buitenparlementaire partijen hol, leeg, vals en gelukzoekers zijn; metaforisch is het zichtbaar ‘poep’ en toch willen deze twee ons doen geloven dat het, metaforisch gesproken, “heerlijke viadoe kuku” is.
Een hele kwalijke zaak van deze twee om zo’n insteek te kiezen. In het vraaggesprek dat Menke met Radio Stanvaste had, begon hij al in het gesprek ‘laf’ weg te duiken en geen verantwoordelijkheid te willen nemen. Aan het begin van het gesprek vertelt hij dat hij en McLeod het initiatief namen, en later in het gesprek zegt hij dat hij alleen een facilitator is. Hij begon laf en vals met woordspelletjes over zijn rol.
In het programma Wakka Mang Tori van Ashwin en Hikmat van 24 januari 2025 van Radio Ondrobong is een analyse over de dynamiek tussen enkele van de buitenparlementaire partijen te beluisteren:
[embedded content]
Voor de goede orde zij het expliciet vermeld dat het idee, dat tijdens de bijeenkomst van Menke en McLeod aan de orde kwam, niets anders was dan het groeperen van 10 tot 12 buitenparlementaire partijen om zo zetels te vangen en een alternatief te vormen voor deze regering of NDP, NPS en BEP. Het ging dus niet om een gezamenlijke consensusideologie en een gezamenlijke visie op de ontwikkeling van het land. Wat die partijen en gekozen DNA-leden straks in het parlement gaan doen, is voor deze twee kennelijk niet belangrijk, als die buitenparlementaire partijen maar komen. Het gaat dus om komen. Kome peh, du san, is kennelijk niet relevant.
Tenslotte wil ik met klem benadrukken dat ik niet pleit voor deze regering, maar ik pleit voor mensen die de ontwikkeling van het land beogen en die ons vooraf hun plan daarover kunnen laten zien. Zonder dat te zien, geloof ik geen enkele Surinaamse praatjesmaker. Ik vraag toch niet om de nucleaire codes van de raketten? Ik vraag toch niet om de codes van de kluizen van de Federal Reserve Bank? Alles waar ik om vraag, is wat die politici ons steeds beloven, en dan zeg ik: show it to me. Zo simpel.
Hikmat Mahawat Khan