‘Mijn vader heeft altijd gezegd dat hij zijn nalatenschap aan mij wilde overlaten’

Boedelkwesties komen in Suriname heel vaak voor. Guillaume Vasilda wilde zijn verhaal doen tegenover de Ware Tijd. Het overlijden van zijn 80-jarige vader Hans Vasilda heeft namelijk geleid tot een complex boedelgeschil. Op 22 september werd het lichaam van de man in verregaande staat van ontbinding aangetroffen in zijn woning aan de Hardwarstraat. Hij laat twee kinderen achter, maar volgens zijn zoon Guillaume Vasilda had zijn vader al dertig jaar geen contact meer met zijn dochter, J. Vasilda. Tussen de broer en zus is er al acht jaar geen contact meer geweest.
Tekst Consuela RaalteBeeld Pixabay

Guillaume, die in juni in Suriname was om de tachtigste verjaardag van zijn vader te vieren, vertelt dat hij, zijn vader en diens jongere zus toen samen naar een notaris zijn gegaan om een testament op te stellen. “Mijn vader heeft altijd gezegd dat hij zijn nalatenschap aan mij wilde overlaten, gezien mijn zus geen bemoeienis met hem had.” De vader zou op 13 augustus teruggaan naar de notaris om het testament ondertekenen maar zijn zoon was tegen die tijd al vertrokken.

“Dinsdagochtend kreeg ik echter al vroeg een bericht van mijn tante dat ze door dringende omstandigheden moest afzeggen. Toen was voor mij de maat vol“

Op 22 september probeerde Guillaume zijn vader telefonisch te bereiken, maar kreeg geen gehoor. Drie dagen later werd hij geïnformeerd door zijn tante, de jongere zus van zijn vader, dat diens lichaam door de politie was gevonden en dat door de verre staat van ontbinding snel begraven moest worden. De zoon was het daar mee niet eens en zou op 27 september aankomen in Suriname voor de begrafenis.
Vanuit Nederland heeft hij zelf contact gemaakt met de uitvaartondernemer, die zou hebben aangegeven dat de koeling van het mortuarium van het Academisch Ziekenhuis niet optimaal werkt om het stoffelijk overschot te borgen. Hans Vasilda werd op 26 september begraven, zonder dat zijn zoon erbij was.
Spanning
Guillaume kwam hier op 27 september aan en al onderweg naar Paramaribo moest hij zijn wenkbrauwen fronsen. Zijn zus (van moederskant) vertelde hem dat zijn tante, zijn vader had overtuigd om het testament te wijzigen en om ook zijn dochter, met wie hij al jarenlang geen contact had, erin op te nemen. Ook zou het huis van zijn vader diezelfde vrijdagmiddag worden schoongemaakt.
Hij wilde hierbij zijn en ging naar de woning, waar hij zijn tante en haar dochter aantrof. De sfeer was gespannen en onvriendelijk. Zijn tante raakte geïrriteerd toen Guillaume twee gascilinders uit het huis wilde meenemen, uit voorzorg tegen diefstal. Wat hem echter het meest verontrustte, was dat er waardevolle spullen uit de woning zijn verdwenen. Een kluis met een aanzienlijk bedrag in euro’s, een buiktasje met Surinaamse dollars en belangrijke documenten, waaronder het paspoort van zijn vader waren weg. Ook was de auto die zijn vader kort voor zijn overlijden had gekocht, nergens te bekennen. In juli was er ingebroken en geld gestolen, maar Guillaume weet niet hoeveel.
Hij weet wel dat zijn tante geld van zijn vader in de auto had bewaard, omdat zij niet met zoveel geld op zak wilde lopen. “Daarom vind ik het vreemd dat ze nu niet weet waar het geld is,” zegt hij. Zij gaf aan dat veel geld is meegenomen tijdens de inbraak. Of het geld zou kunnen zijn weg genomen door de politie, die als eerst het lichaam van zijn vader aantrof.
Afspraken
De volgende dag (zaterdag) kreeg Guillaume een bericht van de dochter van zijn tante dat hij langs moest komen voor een gesprek, voordat onder andere de sleutels van het huis aan hem zouden worden overhandigd. Er moest namelijk eerst over geld worden gesproken, omdat haar moeder kosten ten behoeve van zijn vader had gemaakt en die moesten vergoed worden.
Er werd een afspraak gemaakt voor zaterdag en er werd daarbij ook gezegd dat die middag, rond vijf uur, verder schoongemaakt zou worden in het huis van zijn vader, waarbij Guillaume ook weer aanwezig wilde zijn. Echter, rond één uur zaterdagmiddag meldde zijn nicht dat al ’s morgens was schoongemaakt. Haar moeder had rust nodig, omdat ze naar eigen zeggen gestrest was door de situatie, en annuleerde het geplande gesprek.
Ze beloofde uiterlijk maandag te laten weten wanneer hij langs kon komen voor een gesprek.“Dat vond ik al een beetje gek, want we hadden al een afspraak gemaakt dat ik bij de schoonmaak zou zijn en nu wordt de afspraak weer afgezegd. Ik vond dit een beetje gek worden, want ik wilde de huissleutels hebben.”
Hij besloot daarom op het politiebureau te Geyersvlijt aangifte te doen tegen zijn tante. Bij de politie werd hem echter verteld dat het om een boedelkwestie gaat, wat betekent dat het een …

...