MENSENRECHTEN EN POLITIEK GEWIN

Zoals Hans Breeveld het publiek in herinnering bracht met zijn welkom commentaar via Starnieuws op de recente ontwikkelingen rondom de NPS, heeft Henck Arron nooit aan het kortste eind getrokken bij Surinaamse verkiezingen. Jaren, in de bloei van deze politieke leider, zijn hem ontnomen door wat hij te verduren heeft gehad door het militaire regime. Een militair regime dat de voedingsbodem en kostgrond geweest is, waaruit de NDP is voortgesproten. Hij is ver van de enige politieke leider die dat lot ten deel is gevallen en ver van de enige NPS’er. De paarse bouwstenen van de NDP zijn tot stand gekomen door middel van bloed van onschuldige Surinamers dat vergoten is. Wie op 25 mei 2025 naar de stembus ging, had voldoende gelegenheid om op de truitjes van de propagandisten een jonge Desi Bouterse in militair tenue met zonnebril op, terug te zien. Dit is niet vanwege een verheven politieke ideologie of een nationaliteitsgedachte. Als dat zo was, zou minstens één verbindend citaat of een gedeelte van zijn gedachtegoed, prijken op de truien en billboards, waarmee onze bermen en kruispunten wekenlang ontsierd zijn. ‘Wini gi Bouta!’ was de strijdkreet.
En nationaal en internationaal staat Bouta om maar twee dingen bekend: het omverwerpen van de democratie en het schenden van mensenrechten. De NDP kan en wil geen afstand nemen van de staatsgrepen waar haar harde kern en oprichters onderdeel van waren. De nieuwe voorzitter heeft nergens gezegd dat de wansmakelijke viering van 25 februari, tot het beschamend verleden zal behoren. De NPS en A20 op hun beurt, met al hun hoogdravende eisen op dit gebied, hebben ook nergens verwoord, zich er hard voor te maken dat democratie kapotschieten, niet gevierd zal worden door deze nieuwe samenwerkingspartners.
Voorzitter Simons heeft niet alleen de wijziging van de Amnestiewet in 2012 bewerkstelligd, zij heeft ook tijdens haar bestuursperiode als voorzitter toegestaan, dat via NDP-microfoons de rechterlijke macht beklad en besmeurd is geworden door NDP’ers, die nog steeds de historische veroordeling voor meervoudige moord negatief bespreken.
Degenen die achterdochtig de formatie bekijken, verwachten niet dat tot het einde der tijden een cordon sanitair gelegd wordt rondom de NDP. Maar een partij die Desi Bouterse nog steeds als erevoorzitter eert, zijn herinnering en beeltenis als symbool inzet voor politiek gewin en geen afstand neemt van zijn erfenis, is niet nationaal en nog minder democratisch. Het is de partij en ook de huidige leiding daarvan, puur te doen om politiek gewin. En de partijen die in recordtempo warmpjes tegen de achttien zetels tellende reus zijn aangekropen, zijn niet minder uit op politiek gewin. Zonder garanties dat qua rechtsstatelijkheid, qua geschiedvertelling over de donkere bladzijden, zoals de staatsgrepen, de moorden en de binnenlandse conflicten, een andere weg ingeslagen zal worden, zou er weinig te bespreken moeten zijn met de partij. Te veel van de invloed en de populariteit van de partij is verkregen door het vieren van hetgeen waarvoor verontschuldigd zou moeten worden.
The post MENSENRECHTEN EN POLITIEK GEWIN ..

...