Melanie Edwards: van schoolmeisje in Kabalebo tot arts

door

Melanie Edwards is onlangs in Cuba afgestudeerd als arts. Dat klinkt misschien normaal, maar voor het ressort Kabalebo, waar zij vandaan komt, is het een bijzondere prestatie. Zij is namelijk de eerste bewoonster van het gebied die het tot arts heeft gebracht. Edwards’ streven is om terug te keren en haar gemeenschap te dienen. “Ik wil een bijdrage leveren aan een verbeterde gezondheidszorg in mijn gebied, omdat de mensen in de dorpen ook recht hebben op goede gezondheidszorg,” zegt ze in gesprek met Suriname suriname.
“Vanaf mijn kinderjaren weet ik dat we een vaste arts missen. Ik ben nu 28 jaar en nog steeds is er geen permanente arts in het ressort,” voegt ze eraan toe. Haar droom om arts te worden begon al op jonge leeftijd. Ze doorliep het gewoon lager onderwijs op de O.S. Apoera en vervolgens het meer uitgebreid lager onderwijs (mulo) op de VOJ Apoera. Daarna verhuisde ze naar Nickerie voor vwo-onderwijs aan de Scholengemeenschap Nickerie. Uiteindelijk kwam haar droom uit op de prestigieuze Escuela Latinoamericana de Medicina (ELAM) in Cuba.
Edwards: “Het is altijd al mijn droom geweest om arts te worden; ik had veel bewondering voor de artsen die af en toe naar mijn dorp kwamen voor medische missies. Een vaste arts hadden we niet in het ressort. Vanaf de lagere school wist ik al dat ik arts wilde worden. Daarom koos ik bewust voor de B-richting op het mulo en vervolgens voor het S-pakket op het vwo. Dat zijn immers de vereisten voor de studie geneeskunde.”
De kersverse arts spreekt van een uitdagende periode. “Het leven op Cuba is zwaar, maar het is nog zwaarder om ver van je familie en je vertrouwde omgeving te wonen. De Cubanen hebben mij als buitenlander echter nooit minder behandeld. Ze maken geen onderscheid en behandelen iedereen gelijk. Ze hebben mij het gevoel gegeven dat ze bereid waren hun kennis met mij te delen, en dat waardeer ik enorm.” Edwards rondde haar studie in acht jaar af. Ze kende een onderbreking van één jaar, maar pakte de draad daarna weer op.
De gezondheidssector in Suriname is volgens haar niet zoals het zou moeten zijn. “Het kan veel beter. Daarnaast is de zorg niet voor iedereen toegankelijk. Ik vind dat iedereen recht heeft op goede gezondheidszorg. De regering moet niet alleen investeren in medicijnen en apparatuur, maar ook in het zorgpersoneel. Zorgverleners verdienen waardering. Als zij gewaardeerd worden, zullen ze ook gemotiveerd hun werk doen.”
Edwards wil een bijdrage leveren aan het verbeteren van de gezondheidszorg door als arts te dienen in Kabalebo. Eerst moet ze echter stage lopen voordat ze officieel beëdigd kan worden als arts in Suriname. Ook een specialisatie sluit ze niet uit. “Ik wil eerst mijn krachten geven als basisarts. Als ik daarna de kans krijg, zou ik me graag specialiseren.”
Edwards roept vooral jongeren uit het binnenland en andere inheemsen op om zich in te zetten. “Door hard werken en doorzettingsvermogen is geen droom te groot. Geloof in jezelf, geloof dat je het kan, maak een stappenplan en elimineer alles wat je doel negatief kan beïnvloeden. Niets is makkelijk en niets komt vanzelf; je zult offers moeten brengen. Vergelijk jezelf nooit met anderen. Het kan misschien wat langer duren, en je zult misschien meer offers moeten brengen, maar je kunt het bereiken. Inheems zijn maakt je niet minder; wij kunnen het ook.”