Mei verpleegkundigenmaand

door

DE MAAND MEI is traditioneel de maand van de verpleegkundigen. De maand waarbij aandacht wordt besteed aan die groep die een beetje oneerbiedig ‘de handen aan het bed’ wordt genoemd. De maand is begonnen met de Internationale Dag van de Verloskundigen die op 5 mei wordt herdacht en op 12 mei volgt dan de Dag van de Verpleegkundigen. De jaardag van de grondlegster van het verpleegkundige beroep, Florence Nightingale, wordt dan herdacht.

Wereldwijd is er veel waardering voor verpleegkundigen en er wordt goed voor de doelgroep gezorgd. Dat is net anders in Suriname. De verpleegkundigen hebben in de afgelopen vijf jaar steeds vaker gezien hoe collega’s vertrokken, materialen schaars werden en het beleid naar hun toe steeds weer onvoldoende leek te zijn. De protesten van de verschillende bonden – ook tijdens de Covid-19-pandemie – tonen een beeld van verwaarlozing van de doelgroep.ADVERTISEMENT

Geerlings-Simons, die het klappen van de zweep kent, heeft dit niet gerealiseerd in de tien jaar dat ze voorzitter was van het parlement

Illustratief voor de situatie in de zorg is de zoveelste actie van de medewerkers van het Psychiatrisch Centrum Suriname. De groep kijkt elke maand weer met angst uit naar de laatste dag van de maand; want zal het salaris waar een maand lang voor is gewerkt, worden gestort of niet?

Terwijl veel wordt gedaan aan het vernieuwen van gebouwen en apparaten in de zorg, moeten de verpleegkundigen met lede ogen toezien hoe er maar geen nieuwe loonreeks komt voor de beroepsgroep. Iets wat al sinds 2022 is beloofd en nog steeds niet is gerealiseerd.

Iedereen praat al jaren over efficiëntie in de zorg en meer, maar toch lijkt er geen belangstelling te zijn voor de ‘low hanging fruits’. Eén daarvan is om de zorg voor zwangeren meer uit te besteden aan verloskundigen die in kraamklinieken bij de Regionale Gezondheidsdienst bijvoorbeeld de zorg kunnen verlenen.

Zwangeren die bijvoorbeeld al eerder kinderen hebben gehad en die geen enkele complicatie vertonen, hoeven niet per se bij de gynaecoloog te zijn. Die komen pas in beeld als er een complicatie is. Resultaat is dat de poli van de gynaecoloog alleen wordt bezocht in urgente gevallen en de ziekenhuisbedden die bezet worden gehouden voor normale bevallingen vrijkomen. Verloskundigen kunnen ook worden ingezet voor het doen van de nacontrole thuis. Dit systeem is niet onbekend in de wereld en werkt perfect in bijvoorbeeld Nederland.

Een soortgelijke opmerking maakte NDP-voorzitter Jennifer Geerlings-Simons, die ook arts is, tijdens de viering van de Dag der Verloskundigen door de Baby Mama’s Club vorige week. Ze gaf aan dat verloskundigen zelfstandiger zouden moeten werken en niet het werk doen terwijl de arts het geld ontvangt.

Geerlings-Simons weet als arts ook wel heel goed dat er een machtsveld bestaat van inkomsten voor ziekenhuizen, uitgaven voor verzekingsmaatschappijen en inkomsten voor artsen, die allemaal doen alsof dit systeem een ware algebra is.

Suriname kent vele heilige huisjes en politici houden het in stand wanneer zij belang hebben daarbij. Dat is mogelijk waarom de arts Geerlings-Simons, die het klappen van de zweep kent, dit niet heeft gerealiseerd in de tien jaar dat ze voorzitter was van het parlement. Of had zij afgelopen week plots een helder moment?