Meer dan mooie woorden is nodig

door

DE ROOK IS nog maar net opgetrokken boven het historische centrum van Paramaribo, maar de bittere geur van falen hangt nog steeds in de lucht. Opnieuw heeft een verwoestende brand een deel van ons cultureel erfgoed in de as gelegd. Weer staan ondernemers met lege handen, kijkend naar de verkoolde resten van hun levenswerk. En weer horen we de holle echo van morele steunbetuigingen en medeleven vanuit de politiek.

Maar wat hebben de getroffen ondernemers aan mooie woorden? Wat heeft de samenleving aan prietpraat, terwijl de vlammen likten aan de fundamenten van onze geschiedenis? Niets! Statements van de president zoals “Ons land en ons volk zijn veerkrachtig. Ook deze uitdaging zullen wij overbruggen. Gezamenlijk zal er worden herbouwd en hersteld” en “Er moet worden geëvalueerd. Wat kon beter worden gedaan? Laten wij daaruit leren en beter doen”, zijn zo hol als maar wezen kan, wanneer regering op regering nalaat serieus te investeren in de brandweer en brandveiligheid van de historische binnenstad.ADVERTISEMENT

Weer staan ondernemers met lege handen, kijkend naar de verkoolde resten van hun levenswerk. En weer horen we de holle echo van morele steunbetuigingen en medeleven vanuit de politiek.

Het is een schande dat branden zoals van donderdag keer op keer kunnen gebeuren. Het is een direct gevolg van jarenlange verwaarlozing en een schrijnend gebrek aan politieke daadkracht. De oorzaak van deze branden is een open geheim: het groeiende probleem van zwervers, dak- en thuislozen en drugsverslaafden in het centrum van de stad. Het zijn mensen in nood, die vaak in onbeheerde of vervallen panden hun toevlucht zoeken. Maar hun aanwezigheid vormt een acuut brandgevaar, dat we keer op keer pijnlijk ervaren.

Het is onbegrijpelijk dat er niet allang een serieuze aanpak is gekomen. In plaats van de problemen onder het tapijt te vegen, moet er geïnvesteerd worden in opvang, begeleiding en afkickprogramma’s. Het is een morele plicht, maar ook een noodzaak om toekomstige rampen te voorkomen. Daarnaast is de staat van de brandweer al jaren een bron van zorg. Adequate en betrouwbare blusvoertuigen, pompen, slangen, beschermende kleding, schoeisel, hoogwerkers en andere hulpmiddelen zijn geen luxe, maar een absolute basisvoorwaarde voor effectieve brandbestrijding. Het is onvergeeflijk dat onze brandweerlieden hun leven moeten riskeren met verouderd en gebrekkig materieel.

De historische binnenstad, ons Unesco Werelderfgoed, is een schatkamer van cultuur en historie, maar ook een brandgevaarlijke wirwar van houten panden. Het is onbegrijpelijk dat er nog steeds gedraald wordt om op strategisch plaatsen waterreservoirs aan te leggen ten behoeve van brandbestrijding. Elke seconde telt bij een brand, en een betrouwbare watervoorziening kan het verschil maken tussen redding en totale vernietiging.

Het is tijd voor actie. Onmiddellijke actie. Geen rapporten, geen evaluaties zoals de president aankondigt, geen mooie praatjes. Wat er bij de brandweer moet gebeuren is al jaren bekend. Hoe vaak hebben brandweerlieden niet aan de bel getrokken bij opeenvolgende regeringen? Ook bij de huidige is dat gedaan. Er moet nu geïnvesteerd worden in de brandweer, in de aanpak van het zwervers- en drugsprobleem, en in de bescherming van ons erfgoed. Laten we niet wachten tot de volgende ramp, voordat de politiek weer met mooie statements komt. De vlammen van deze brand hebben een duidelijke boodschap: het is nu of nooit.