Luchtvaart maakt duikvlucht

door

HET SPOED LUCHTVAARTCONGRES, waarvan maandag de eerste sessie was en vrijdag de afronding plaatsvindt, toont aan dat de regering onder leiding van president Jennifer Geerlings-Simons op het eerste gezicht de problemen in de sector serieus wil aanpakken. Met name om te voorkomen dat Surinaamse luchtvaartmaatschappijen op een zwarte lijst komen in de Verenigde Staten, in navolging van de recente blacklisting in Europa. Maar of dat moet gebeuren, zoals maandag op de eerste dag, middels een praatsessie waarbij de aandacht vooral uitging naar de al bekende problemen bij de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (SLM), valt te betwijfelen.

Bij de aanpak van de crisis in de luchtvaartsector wordt overdreven gefocust op de SLM; alles is erop gericht om de ooit zo nationale trots te redden. Echter, dat is een verkeerde benadering en ook de fout die vorig president Chandrikapersad Santokhi heeft gemaakt. Het heeft het land uiteindelijk meer dan 120 miljoen US dollar gekost. De benadering zou moeten zijn dat het luchttransport wordt gered en dat de continuïteit en groei daarvan worden bevorderd. De SLM is daarbij slechts het middel.

Bij de aanpak van de crisis in de luchtvaartsector wordt overdreven gefocust op de SLM; alles is erop gericht om de ooit zo nationale trots te redden

Daarbij kan blijken dat het middel (dus SLM) niet voldoende in staat of geschikt is om het doel (het redden van het luchttransport) effectief te realiseren. In dat geval moet worden nagegaan óf en hóe de SLM wel geschikt kan worden gemaakt. Dat hebben opeenvolgende regeringen verzuimd te doen. Dat is ook de kern van veel problemen. Het feit dat de staat Suriname de enige eigenaar is en voor 100 procent aandeelhouder is, heeft geleid tot een overmaat aan politieke beïnvloeding. Met als gevolg een inefficiënte bedrijfsvoering, waarbij ongeschikte managers het voor het zeggen hebben.

De politiek is het belangrijkste obstakel om de luchtvaartsector in Suriname weer gezond te maken en daar ook als land – financieel – baat bij te hebben. Niet alleen de SLM, maar ook de belangrijkste aanverwante diensten, zoals de Luchthavenbeheer en de luchtvaartautoriteit Casas, zouden grotendeels uit de boezem van de staat moeten worden gehaald en onafhankelijk – dus zonder inmenging van de politiek – moeten opereren, waarbij de overheid wel bepaalde zaken faciliteert. Dat zal de vliegveiligheid en ook de dienstverlening naar passagiers toe zeker verbeteren.

Het is ook een trend die decennia geleden wereldwijd al met succes is ingezet. Het merendeel van de exploitatie van luchthavens in andere landen is in particuliere handen en er zijn nog maar weinig luchtvaartmaatschappijen die nog volledig in handen zijn van overheden. Privatisering is dus het sleutelwoord om de duikvlucht waar de luchtvaartsector zich nu in bevindt, een halt toe te roepen.

De regering-Santokhi had bepaald dat dit met de SLM ook zo snel mogelijk moest gebeuren, Luchthavenbeheer zou op termijn in particuliere handen moeten komen. Maar daar is tot op heden geen werk van gemaakt. Het is de hoogste tijd dat de nieuwe regering daar wel een aanvang mee maakt. Alleen dan kan Suriname weer op de wereldluchtvaartkaart worden gezet.