Local context

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Mijn recente gasten brengen nog een bezoek aan Boven-Suriname en Fort Zeelandia, twee werelden die elkaar contrasteren: het uitgestrekte binnenland en de historische binnenstad. Toch hebben beide hun eigen unieke schoonheid. Tijdens elk bezoek draait het gesprek steeds weer om het land. Waarom is dit zo? Hoe is dat zo geworden? Wat is de geschiedenis hiervan? Gelukkig weet ik veel over ons erfgoed en de diverse culturen, waardoor ik vaak een antwoord kan geven.

Tijdens een afscheidsborrel doen we een korte evaluatie: de vele bezoeken aan verschillende eetplekken, erfgoedplekken en tripjes zijn geslaagd, maar wat de Surinaamse ervaring interessant maakte voor de bezoekers was toch om Suriname zelf beter te leren kennen vanuit het perspectief van de Surinamers. Het is heel anders dan wat de media in Nederland bijvoorbeeld brengen over Suriname of de verhalen die mensen daar vertellen over Suriname. Er is namelijk een groot verschil tussen hier wonen en het land af en toe bezoeken.

Veel mensen onderschatten hoe groot de verschillen tussen Suriname en Nederland zijn. We delen één taal, maar zelfs het Nederlands kent nuances. Nog belangrijker: de contexten in beide landen zijn totaal anders. Nederland is een ontwikkeld land met veel rijkdom, maar ook met ongelijkheid en onrecht. Suriname daarentegen is nog volop in ontwikkeling, bijvoorbeeld op het gebied van sociale vangnetten voor de kwetsbaren. Toch vinden Surinamers vaak creatieve oplossingen binnen hun gemeenschappen. Denk aan buurtorganisaties die werken aan de ontwikkeling van de jeugd daar zoals Stibula of ‘kasmoni’-spaarmethoden waarmee mensen zonder toegang tot banken toch kunnen investeren in hun toekomst.

In gesprekken ontdekken we niet alleen de verschillen, maar ook verrassende overeenkomsten. De strijd tegen onrecht bestaat in beide landen en oplossingen hoeven niet altijd van buitenaf te komen. Toch overheerst vaak het idee dat vooruitgang alleen van buitenaf kan komen. Generaties lang werd het idee versterkt dat lokale kennis en initiatieven minder waarde hadden dan wat van buiten kwam. Dit beeld werd gevoed door onderwijs, beleid en media die vooral westerse maatstaven als norm presenteerden.

Gelukkig verandert dat beeld. We beginnen steeds meer te erkennen dat Suriname wél iets te bieden heeft aan de wereld. Onze unieke samenlevingsvorm is daar een goed voorbeeld van. Religie verdeelt ons niet, maar verbindt juist. Dat zie je terug op feestdagen als Phagwa, dat allang niet meer alleen door Hindostanen wordt gevierd en Kerstmis dat breder wordt omarmd. Zulke tradities tonen hoe diversiteit en eenheid kunnen samengaan: een onderwerp dat sociologen en antropologen zeker verder kunnen onderzoeken.

Meer dan ooit beseffen we: onze eigen perspectieven, oplossingen en cultuur hebben waarde. Niet alleen voor onszelf, maar ook ver daarbuiten. De erkenning van onze eigen waarde is een belangrijke stap, maar hoe kunnen we dit verder uitbouwen? Door het vertellen en vastleggen van onze eigen verhalen, het delen van onze kennis en het ondersteunen van lokale initiatieven. Maar ook door meer samen te werken en onze stem buiten het land te laten horen, zodat er een beter beeld van Suriname wordt neergezet. Zo kunnen we inspireren met de kracht van onze diversiteit en veerkracht.

headleydwt@gmail.com