Lijstenmaker

door

GANGA / Sharda Ganga

Vandaag was een goede dag. Na dertig jaar hongerig kijken naar het werk van beeldend kunstenaar John Lie A Fo, kreeg ik vandaag drie exemplaren in handen. Helaas geen unieke originelen, want die blijven buiten mijn financieel bereik, maar wel genummerde prints. Dus zeg: armemensen-echte kunst. Drie van ze! Puur geluk dat ik ze op de kop heb kunnen tikken, voor een heel lief prijsje. Puur geluk dat een lief mens ze wilde stoppen in haar koffer en mee wilde nemen voor me. Puur gelukkig kan kunst een mens maken.

Ze zijn zo mooi, ik word er helemaal blij van als ik ernaar kijk. Blij en een beetje zwaarmoedig tegelijk, want Lie A Fo’s kunstwerken laten je nadenken. Het is niet altijd leuk wat je erin ziet, maar dat is niet erg. Kunst mag, móet een beetje ontregelen. De volgende stap is een lijstenmaker zoeken. En die zijn schaars in Suriname, en zeker tot 25 maart zijn een heleboel lijstenmakers drukdrukdruk.

‘De VHP moest buiten haar eigen leden kijken om een LGBTQ-kandidaat te vinden en één met een beperking’

Want het is het hoogseizoen van de lijsten, ze worden links en rechts gemaakt. Lijsten onder voorbehoud. Lijsten met gaten voor last-minute overstekers. Lijsten met rariteiten. Fake lijsten. Lege lijsten. Er is veel leedvermaak. Een afstraffing voor overstekers, oproerkraaiers, helikoptervliegers, hielenlikkers, uitslovers, zegt men dan, als ze niet op de DNA-kandidatenlijst van hun partij staan. Of als ze op tamelijk onverkiesbare plaatsen staan. Hahaha, lachen sommigen, kis’ den moi.

Ik zou me nog even inhouden wat dat leedvermaak betreft. Als een partij aan de macht komt, dan is een DNA-zetel niet eens de plek van waaruit rare figuren het meeste kwaad kunnen berokkenen. Niet op de DNA-lijst betekent niet dat ze niet beloond zullen worden. Kijk maar naar de samenstelling van opeenvolgende regeringen. Naar al die commissies. Naar staatsbedrijven. Naar raden van commissarissen. Er zijn ministerzetels, onderministerschappen, directeuren, onderdirecteuren. En ga zo maar door.

Ik zie sommige figuren met enorme ego’s op minder gunstige plaatsen staan op concept-kandidatenlijsten en ik maak me nu al grote zorgen. Stel je voor, denk ik dan, dat die de scepter mogen gaan zwaaien op dit ministerie of dat instituut. Die zorg heb ik dus ook als het gaat om mensen die nog niet zichtbaar zijn geaccommodeerd. Wat niet is kan nog komen.

De lijsten zeggen veel over de waarden van een partij, over hoe serieus ze om zullen gaan met onze belangen, ons leven, en over hoe ze Suriname zien. Het zijn heel interessante dagen. Ik weet niet of de VHP-voorzitter, zeg maar: de opperlijstenmaker, zelf in de gaten heeft wat hij ons heeft verteld over zijn partij, tijdens de persconferentie na de presentatie van hun lijst.

Hij vertelde trots dat de VHP heeft gekeken naar vertegenwoordiging uit districten (zelfs Coronie! riep hij trots), naar gender (maar niet goed genoeg, zal ik maar zeggen), multiculturele, multi-etnische, multireligieuze diversiteit, (hij lijkt te denken dat alleen zijn partij daarop zal letten?) en ja…ze hadden ook een ‘heel prachtige kandidaat van de LGBT-groep’ maar die heeft zich teruggetrokken, en oh ja, ook iemand met een beperking, maar die haakte af vanwege gezondheidsredenen, en ja “we hebben alles gezocht; uiteindelijk door het plaatsen van zeer belangrijke doelgroepen, gaat het ten koste van je partijgenoten. Daar begint het spanningsveld.”

How very interesting. De VHP moest buiten haar eigen leden kijken om een LGBTQ-kandidaat te vinden en één met een beperking. Als ik één van die twee kandidaten was, zou ik enorm opgelucht zijn dat ik die beker aan me voorbij heb laten gaan: wie wil er nu door het leven als excuus-truus, als een schilderijlijst zonder schilderij.-.

gangadwt@gmail.com