Kort stukje

door

GANGA / Sharda Ganga

U leest dit als het nieuwe jaar al vier dagen oud is, maar wat u leest is een stukje dat vorig jaar is gestart en in het nieuwe jaar is afgemaakt. Een kort stukje dus, want het is oudjaar nu, de pannen staan te pruttelen voor de nieuwjaarslunch morgen.

Net als masala doks is het altijd beter om columns de tijd te geven om in te trekken. Hetzelfde geldt voor masala kip, bruine bonen, pom en zwaarwichtige uitspraken en besluiten van staatshoofden, bijvoorbeeld over te plegen telefoontjes.

“Wat ik niet zie zijn hoopvolle scenario’s”

Stijlvol is anders, dacht ik meermaals de afgelopen dagen, maar moest dan meteen weer lachen om mijn misplaatst optimisme. Waarom zou men nu plots wel de emmer met stijl hebben gevonden? Die is al vier jaar zoek. Stijl is natuurlijk niet het belangrijkste aspect als het op regeren aankomt (zie voorgangers), maar het kan het regeren wel makkelijker en verkoopbaarder maken.

Een kort stukje ook, omdat ik diep in mijn hart vind dat zo aan het begin van een nieuw jaar,  ook columnisten mee moeten doen met die wensen voor mooie dingen en hoop, voorspoed en gezondheid, met dat collectieve ‘kop-in-het-zand-steken’. Ik wens alle goede dingen, maar mijn verwachtingen zijn niet hooggespannen, laten we het daarop houden.

Het afgelopen jaar gaf weinig reden tot optimisme. Wereldwijd kregen vrede, democratie en rechtstaat, mensenrechten en vrijheid, enorme klappen te verduren. De macht van het kapitaal was altijd al de kracht achter veel regeringen, maar in 2024 nam het kapitaal pontificaal zijn plaats in op de troon.

Kijk maar naar Elon Musk en zijn invloed op de politiek in de Verenigde Staten. We zien daar de poppenspeler nu niet langer achter de schermen zitten. Van poppenkast zijn we in het tijdperk van de buikspreker belandt. De stem komt wel uit de mond van de pop, maar die zit op de schoot van de spreker, wiens arm via … nou ja, een lichaamsopening zullen we zeggen, de mond van de pop doet bewegen. Wie zijn de poppenspelers en wie de buiksprekers in Suriname? Na 25 mei zullen we het weten.

Een kort stukje, want ik wil u niet teveel deprimeren. Wat zal het hier worden? Ik kan niet genoeg benadrukken hoe cruciaal de komende verkiezingen zullen zijn. Maar als ik heel eerlijk mag zijn? Ik zie een land dat steeds verder verdeeld raakt, mensen die zich laten opzwepen en niet in de gaten hebben dat ze worden opgezweept, ik zie groeiende etnische verdeeldheid, ik zie ook gewoon verfoeilijk racisme, ik zie een totaal gebrek aan moreel besef en fatsoen, ik zie misplaatste borstklopperij, ik zie fantastische geschiedvervalsing, maar wat ik niet zie zijn hoopvolle scenario’s.

Een kort stukje vanwege een zwaar gemoed. Maar nu moet ik u iets bekennen in het kader van transparantie en rekenschap. Dit is vooral ook een kort stukje omdat ik, na de nieuwjaarsdag en lunch, deze ochtend gauw moet vertrekken uit huis voor de nieuwjaarsduik in een zwarte kreek.

Trefossa zei het al: ‘na kriki sei dren kondre mi sa si, pe ala sani moro swit’ lek’ dya’. Dat het stuk kort is, is dus de schuld van Trefossa.

gangadwt@gmail.com