Komt het nog goed met Suriname?

Op 25 mei gaat Suriname weer stemmen, maar in welke richting het land zal bewegen, blijft onzeker. De economische crisis waarin het land verkeert, is een feit dat niet langer genegeerd kan worden. Wat echter ontbreekt, is een politieke visie die de kiezers richting biedt. Geen enkele partij heeft tot nu toe een helder, concreet en doorgerekend plan gepresenteerd over hoe het land uit de impasse kan worden geleid. Dit gebrek aan transparantie en daadkracht ondermijnt de democratie en draagt bij aan de politieke verlamming waar Suriname onder lijdt.Verdere hervormingen zijn noodzakelijk. Dat is een feit dat door vrijwel alle partijen wordt erkend, maar er wordt geen concrete invulling aan gegeven. Waarom? Omdat hervormingen onvermijdelijk pijn doen en politieke partijen vrezen voor electorale verliezen. Politici willen hun electoraat liever laten horen dat hun situatie zal verbeteren, niet dat ze op korte termijn nog meer zullen moeten inleveren. Deze struisvogelpolitiek, waarbij moeilijke beslissingen worden vooruitgeschoven uit angst voor de kiezer, heeft ertoe geleid dat Suriname steeds verder wegzakt in een economisch moeras. Het resultaat is een stagnatie waarin noodzakelijke veranderingen worden uitgesteld, terwijl de problemen zich opstapelen.Een van de grootste bedreigingen voor de economie is de torenhoge buitenlandse schuld. Zonder ingrijpende maatregelen is het een kwestie van tijd voordat de situatie onhoudbaar wordt. Toch lijkt geen enkele partij een duidelijke strategie te hebben om deze dreiging het hoofd te bieden. Het gebrek aan transparantie over hoe deze schuld wordt beheerd en afgelost, voedt wantrouwen bij de bevolking. Zonder eerlijke communicatie en realistische oplossingen blijft Suriname gevangen in een cyclus van leningen, die slechts tijdelijke verlichting bieden, maar de fundamentele problemen niet oplossen.Economische crises hebben altijd een onevenredig grote impact op de gewone burger. De werkende klasse draagt de grootste last, terwijl degenen met de breedste schouders vaak buiten schot blijven. De huidige belastingdruk op arbeid is een zware last voor werknemers, terwijl kapitaalinkomsten en andere vermogenswinsten relatief onbelast blijven. Dit is niet alleen onrechtvaardig, maar ook economisch inefficiënt. Het creëren van een eerlijker belastingstelsel, waarin alle inkomens gelijk worden belast, is een noodzakelijke stap om de economie gezonder te maken en de overheidsfinanciën te stabiliseren.Een specifiek voorbeeld van deze scheefgroei is de kleinschalige goudmijnbouw, een sector waar veel inkomen wordt gegenereerd zonder dat daar belasting over wordt betaald. Dit betekent dat een aanzienlijk deel van de economie functioneert zonder bij te dragen aan de staatskas. Dit kan niet langer worden gerechtvaardigd als Suriname serieus werk wil maken van haar financiële stabiliteit.Er wordt vaak gekeken naar belastingverhogingen als oplossing voor begrotingstekorten, maar deze maatregel is niet altijd de juiste weg. In veel Latijns-Amerikaanse landen heeft men ervaren dat het verkleinen van het overheidstekort door middel van bezuinigingen vaak effectiever is dan belastingverhogingen. Suriname kan hiervan leren. Een efficiëntere overheid, met minder verspilling en een betere besteding van middelen, kan de financiële druk verlichten zonder de werkende bevolking verder te belasten. Een andere mogelijkheid is het zoeken naar alternatieve financieringsmodellen voor publieke diensten zoals gezondheidszorg, infrastructuur en onderwijs. Dit kan door middel van publiek-private samenwerkingen.Het gebrek aan politieke daadkracht is niet slechts een gevolg van economische factoren, maar ook van een diepgeworteld politiek probleem. Partijen zijn meer bezig met het bedienen van hun eigen achterban dan met het landsbelang. Dit cliëntelisme leidt tot kortetermijndenken en belemmert de broodnodige structurele hervormingen. Politici durven geen pijnlijke beslissingen te nemen uit angst om stemmen te verliezen, waardoor Suriname in een vicieuze cirkel van economische stagnatie blijft hangen.De komende verkiezingen bieden een kans om deze cyclus te doorbreken, maar dat kan alleen als kiezers beter worden geïnformeerd en politici worden gedwongen om transparant te zijn over hun plannen. Zonder inhoudelijke debatten en duidelijke partijprogramma’s blijft de democratische keuze beperkt tot emotionele voorkeuren en populistische beloften, die uiteindelijk de situatie niet zullen verbeteren.Suriname staat voor belangrijke uitdagingen. De huidige economische en politieke situatie vraagt om moedige en eerlijke besluitvorming. Zonder een duidelijke visie en daadkrachtige hervormingen dreigt het land verder weg te zakken in crisis. De komende verkiezingen moeten daarom niet alleen een strijd zijn tussen partijen, maar vooral een strijd om de waarheid. De bevolking heeft recht op openheid en een concreet, economisch onderbouwd plan voor de toekomst.”Komt het nog goed met Suriname?” vragen velen zich vaak in gemoede af. Het antwoord ligt in de handen van zowel politici als kiezers. Maar alleen als de politici bereid zijn de realiteit onder ogen te zien en echte verandering te omarmen, kan het land een nieuwe weg inslaan.Vincent Roep

...