Kerstcadeau voor politici

DE SNIJD / Armand Snijders
Ik zou zo vlak vóór kerst de heren en dames politici heel graag een welgemeend cadeautje willen aanbieden. En ik denk niet dat ik overdrijf als ik stel dat dit ook is namens mijn collega’s uit de mediawereld en ik vermoed zelfs de hele Surinaamse gemeenschap. Het is namelijk de cursus ‘Hoe gedraag ik mij als politicus?’ Het klinkt een beetje voorspelbaar, maar het is hard nodig willen we dit land ooit een op een volwassen manier opbouwen.

Het is voor mij ondoenlijk dat ik ze allemaal ga onderrichten en alle facetten van de cursus kan behandelen. Want er zijn veel te veel (wannabe-)politici en ze zullen niet de eenvoudigste leerlingen zijn. Want ze vinden zichzelf meestal geweldig en boven de rest van het volk verheven, een enkele positieve uitzondering daargelaten.

“Bewust zeg ik niet ‘Integer en eerlijk zijn is een kunst’, want heel wat politici weten niet eens wat het woord ‘integer’ betekent”

Ze vinden echt dat ze prachtig werk verrichten en zullen daarom geen adviezen van anderen accepteren. Daarvoor zijn ze te koppig. Maar als lokkertje voor de onwillige individuen verloot ik onder de deelnemers een paar voedselpakketten of zo. Daar proberen ze het volk ook altijd mee te paaien, dus dat vinden ze kennelijk leuk.
Tal van collega’s zullen met alle liefde bereid zijn om – in het belang van land en volk – een steentje bij te dragen; iedereen is het betweterige, arrogante gedrag van politici die zelden iets zinnigs zeggen helemaal zat.
De cursus zal in verschillende delen uiteenvallen: allereerst het onderdeel ‘Ik ben ook maar een mens’. Dat zal ik zelf verzorgen om politici ervan te doordringen dat ze geen over het paard getilde goden zijn – zoals ze vaak denken en zich ook naar gedragen – maar een gewoon persoon zoals iedere burger. Ze moeten er stuk voor stuk van worden overtuigd dat ze hun functie juist te danken hebben al die burgers en zich daar voor moeten inzetten en niet alleen voor zichzelf, familieleden en om bij partijgenoten een wit voetje te halen.
Als dat ze is ingepeperd, volgt het onderdeel ‘De kunst van efficiënt debatteren’. Dat is in het bijzonder voor al die ministers – en Chan voorop – die maar wat aanmodderen in De Nationale Assemblee (DNA). Ze steken daar doorlopend speeches af waarin ze consequent allerlei niet ter zake doende onbenulligheden tot vervelens toe herhalen, in plaats van zich te beperken tot de hoofdpunten waar het om draait. Dat is echt tenenkrommend.
Ik vermoed dat het gros van de Surinamers niet meer naar persconferenties van politici kijkt of naar de live-uitzendingen op televisie van DNA. Ze zijn er ook moe van om iedere keer te moeten horen dat een bewindspersoon, Chan of een parlementariër van de VHP na ruim vier jaar nog steeds afgeeft op de vorige regering. Soms terecht, ook heel vaak echter niet terecht. Maar het volk heeft dat al zo vaak gehoord en – als ze verstandig zijn – inmiddels zelf al een conclusie getrokken.
Riad van Openbare Werken (OW) deed het vorige week opnieuw en riep dat de NDP ‘het volk onder water heeft gelaten’. De NDP heeft tijdens haar regeerperiode verzuimd onderhoud te plegen aan de infrastructuur, met name aan het afwateringssysteem. Hierdoor heeft de partij het volk letterlijk en figuurlijk in de kou laten staan, beweerde Riad. Echter, het is een standaardexcuus voor zijn eigen haperende aanpak van de wateroverlast in stad en district.
Dat het niet alleen door de NDP-regering komt, maar ook door het gebrekkige onderhoud tijdens de Front-regeringen (waar de VHP ook deel van uitmaakte met OW-ministers), vertelt hij uiteraard niet. Het zijn dezelfde excuses die veel VHP-bewindslieden steeds weer aanhalen als ze hun eigen falen willen goedpraten, met dat ander brekebeentje Amar van Volksgezondheid voorop.
Ik zie het als een uitdaging om al deze bestuurders te overtuigen dat ze moeten ophouden met die onzin. Omdat kennelijk geen enkele voorlichter op een ministerie ze durft te zeggen dan het volk (en dus de kiezers) al moe is van dat geleuter. Of het domweg ook niet snappen.
Het feit dat bewindslieden zich in hun betogen niet beperken tot de hoofdlijnen van hun beleid, is een doorn in het oog van iedereen. Zoals de eerder aangehaalde Amar, die recentelijk tijdens de begrotingsbehandeling bij wijze van spreken iedere aangeschafte injectienaald per ziekenhuis opsomde. Terwijl iedereen toch vooral benieuwd is óf en vooral hóe hij de gezondheidszorg ooit nog eens echt zal opkalefateren, wat hem al jaren niet lukt. Ik kan hem wel uitleggen hoe hij weer enigszins geloofwaardig kan worden middels een paar simpele basisregels.
‘Hoe ga ik met de media om?’ mag ook niet ontbreken in de cursus. …

...