Karaktermoord: NDP slachtoffer of dader?

Toen ik het artikel van de NDP las, kreeg ik bijna medelijden. Bijna. Want nu huilen ze krokodillentranen over zogenaamde “karaktermoord”. De arme bestuursleden zouden het slachtoffer zijn van “valse beschuldigingen” en hun naam wordt door het slijk gehaald. En daarom vindt NDP dat hun karakter wordt “vermoord”.Voordat ik verder ga, wil ik iets duidelijk maken: de NDP is de laatste die het woord “moord” in de mond mag nemen. Waarom, dat begrijpt elke weldenkende burger in dit land wel.Laten we niet doen alsof de NDP het exclusieve slachtoffer is van social media. Iedereen weet dat de partij zelf jarenlang een digitaal leger van trollen en fake accounts heeft ingezet. Met ordinair gescheld tot gecoördineerde verdachtmaking. Dus als de NDP nu klaagt dan is het duidelijk: de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.Nu de pijlen op henzelf zijn gericht, dan voelen ze de pijn. Maar waar kenden ze de pijn van journalisten, activisten en klokkenluiders toen die door hun werden geïntimideerd? Toen kritiek op de NDP gelijkstond aan karaktermoord – niet op social media, maar in het echte leven?De echte karaktermoord is gepleegd door de NDP op het vertrouwen van het Surinaamse volk. En niet door FB.Nu dreigt NDP dat zodra ze weer aan de macht is ze wetten zal maken tegen social media kritiek. Ze willen Suriname dus weer naar de jaren 80 brengen. Een politiestaat waar kritiek strafbaar wordt. We horen de echo van Venezuela en Noord-Korea al aankomen.Laat de NDP zich dus niet voordoen als een onschuldig lammetje. Het volk vergeet niet. Laten ze dus blijven waar ze thuishoren: in de oppositiebanken.Patrick Jacot