Kapitein Landveld: “Zus Salomon Emanuels trof hem dood aan in zijn woning”

door

“We waren geschrokken, omdat Salomon Emanuels niet ziek was,” vertelt kapitein Joany Landveld aan Suriname suriname. “We kwamen van een ‘dedeoso’ in het dorp Maho, en zijn zus merkte op dat hij niet aanwezig was op de rouwvisite. Ze ging naar zijn woning om te kijken wat er aan de hand was en vond het levenloze lichaam van haar broer,” aldus de kapitein, die de onverwachte dood van haar collega-kapitein en dorpsgenoot betreurt.
Emanuels was een cultureel antropoloog en kapitein in het dorp Santigron langs de Saramaccarivier. “Ik heb jarenlang met hem samengewerkt als kapitein. Hij begon veel later als dignitaris, nadat ik als eerste kapitein was ingewijd,” vertelt Landveld.
“Toen ik hem leerde kennen, was hij onderwijzer op de basisschool van het dorp, en dat heeft hij jarenlang gedaan. Salomon heeft ook jaren lesgegeven aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname (AdeKUS) en begeleidde zelfs studenten, ondanks dat hij al met pensioen was.”
Volgens kapitein Landveld heeft Emanuels veel betekend voor Santigron, vooral op het gebied van water- en stroomaansluiting. “Hij schreef brieven naar de NV Energiebedrijven Suriname (EBS) en de Surinaamse Waterleiding Maatschappij (SWM) om het dorp aan te sluiten op het elektriciteitsnetwerk en het waterleidingnet.”
“Salomon heeft hard gewerkt voor Santigron. Dit heeft ons echt geschokt. We hadden niet verwacht dat hij ons op deze manier zou verlaten. Er is nog veel te doen voor Santigron. Toen ik gisteren terugkwam in het dorp, kreeg ik het nieuws van zijn zus dat de kapitein er niet meer is. Het is zo triest. Kapitein Salomon was degene die de boodschap bracht over de overledene uit Maho, en nu is hij er zelf niet meer. ‘Un las wan bigi man fa dorpu’,” merkt Landveld op.
Johannes Njanfai, kapitein en voorzitter van het Marron Platform, reageert ook geschokt op het overlijden van Emanuel. “We hadden een goed samenwerkingsverband, hoewel we soms meningsverschillen hadden. Hij had de westerse leer en wij hadden discussies over bepaalde zaken, maar als kapiteins waren we het op de traditionele lijn altijd met elkaar eens,” zegt Njanfai.
“Ik noemde hem ‘Laban’ en vond hem een rustige man, maar soms ook keihard bij het nemen van besluiten. Zijn dood heeft me geraakt. We spraken voor het laatst over een benoeming in zijn dorp.”
Njanfai benadrukt verder dat hij altijd op Emanuel kon rekenen voor het organiseren van en het bijwonen van krutu’s over het slavernijverleden. “Als we hem belden, stond hij altijd klaar voor ons. Hij regelde alles voor ons en hielp ons met informatie over de ontstaansgeschiedenis van het dorp en over de ouderen van het dorp.”
Emanuels, die regelmatig lezingen gaf over de Marroncultuur, werd 72 jaar oud. Het is nog niet bekend wanneer hij naar zijn laatste rustplaats zal worden gebracht.