Kansloze partijtjes roeren zich

DE SNIJD / Armand Snijders

‘De HVB gaat samenwerken met de NPS’ dacht ik laatst te lezen. Goh, dat is gek en bijzonder. Waarom zou de groene partij nu de handen ineen gaan slaan met HVB-leider Mike. Dat is diezelfde man die als minister in de allerlaatste nadagen van de vorige regering met zijn handtekening de halve Cultuurtuin had willen weggeven aan familie, partijgenoten en vrienden.

Je mag overal aankomen en niemand in Suriname gaat piepen, maar de Cultuurtuin is bijna heilige grond. Dus daar moet je met je grijpgrage poten van afblijven, vindt het gros van het volk. Mike werd met zijn HVB vervloekt en de verkaveling ging mooi niet door.

“Helaas, het is niet anders, maar we blijven de eerste decennia nog met de ‘oude’ partijen opgescheept zitten”

Ik begreep daarom niet wat Gregory met Mike/HVB wilde. Maar al snel corrigeerde mijn dochter mij: in de tekst stond geen NPS maar NIPS, wat staat voor de Nationale Inheemse Partij Suriname. Dat ik dat ene smalle lettertje over het hoofd heb gezien, was wellicht te wijten aan het feit dat ik twee weken eerder een staaringreep aan mijn tweede oog heb ondergaan. Dat vertroebelt mijn blik af en toe nog, vandaar.

Maar zonder die operatie begin ik zo langzamerhand ook het spoor kwijt te raken van al die kleine – mijns inziens grotendeels kansloze – partijtjes die iedere dag in de media laten weten dat ze wel of niet willen bundelen, met wie ze wél, met wie ze misschíen en wie ze absoluut níet gaan bundelen.

Ik erger mij aan die overvloed van aandacht die partijen krijgen die ze eigenlijk helemaal niet verdienen omdat ze helemaal niets voorstellen. Sterker nog, er zijn partijen waar ik werkelijk nog nooit van heb gehoord. Zoals de NIPS dus. Die is in 2020 opgericht door een afvallige NDP-dame die nu tot inkeer is gekomen en via de HVB weer aansluiting zoekt bij de paarse partij.

HVB viste in 2020 achter het net voor een zetel, maar behaalde wel 7.423 stemmen, zelfs meer dan BEP met 6.835. Maar u weet het: door het – inmiddels niet meer bestaande – oneerlijke kiesstelsel kreeg BEP wel twee zetels. Maar het is onwaarschijnlijk dat de HVB bij de komende verkiezingen minstens diezelfde 7.423 kiezers aan zich weet te binden na het Cultuurtuin-schandaal. De samenwerking met de NDP moet ze redding brengen, zo lijkt het.

De HVB gaat zich niet aansluiten bij A20/DOE, zegt Mike. PRO doet dat daarentegen wel. Die partij kent u vast en zeker nog wel: jaren geleden is die mede uit de ‘We zijn moe’-protestbeweging ontstaan en staat tegenwoordig onder leiding van advocaat Gerold. Dat is die man die veelvuldig in opspraak is gekomen, onder meer door namens president Chan bij de Ware Tijd en Starnieuws censuur te plegen door ze te sommeren publicaties over het veelbesproken boek van Doksenclub-baas aan te passen.

Hoewel er natuurlijk absoluut niets mis was dat hij dat als advocaat deed, was het natuurlijk niet slim. Als voorzitter van PRO had hij beter eerst aan de belangen van die partij moeten denken, alvorens met de botte bijl namens Chan – wiens VHP ook altijd werd bekritiseerd – op de vrije media en de vrije meningsuiting in te hakken. Sindsdien heeft PRO voor mij afgedaan.

Bij de vorige verkiezingen behaalde PRO – samen met de Amazone Partij – het luttele aantal van 1.593 stemmen, onvoldoende om in De Nationale Assemblee te komen. Om nu te denken dat het met A20 en DOE wel gaat lukken, is erg opportunistisch. Zou PRO een kans willen maken, dan moet ze allereerst haar voorzitter inruilen voor iemand die integer(der) is.

Overigens, binnen A20 en DOE rommelt het ook alweer een beetje. A20 is toch de leidende partij van de twee, met ‘dominee’ Steven als belangrijkste trekker. In 2020 was de partij met 4.501 stemmen al dichtbij en zetel, maar door het oneerlijke districtenstelsel viel de nieuwkomer buiten de pot.

DOE kreeg destijds de deksel op zijn neus van de kiezers en moest haar ene zetel in het parlement inleveren. Toenmalig voorzitter en parlementariër Carl had het verpest bij de kiezers door in 2015 met de – eveneens later afgestrafte – NDP van Desi in zee te gaan.

Ik heb daar toen richting Carl mijn bedenkingen over die samenwerking uitgesproken, maar hij zei dat hij die gok wel wilde wagen. Hij wilde het ministerie van Onderwijs, een post die hij heel graag zelf wilde bekleden. Maar die kreeg hij niet; het werd Natuurlijke Hulpbronnen, waar Carl Regilio voor naar voren schoof. Echter, het werd geen succes: op 8 juli 2016 werd DOE al door Desi aan de kant geschoven. Maar Regilio bleef aan als minister en werd uiteindelijk NDP’er.

In de resterende jaren als bewindsman kwam hij herhaalde …

...