Kamala

door

GANGA / Sharda Ganga
Hahaha, die feministen hebben verloren, lachte een domme man op Facebook. Nee, de feministen zijn niet de enigen die hebben verloren, wilde ik roepen, de wereld heeft verloren en ook jij, jongeman van niet-witte afkomst die nog decennia hoopt te leven, maar dat zal moeten doen in een wereld van nog meer overstromingen en voedselschaarste en rukwinden en nog grotere ongelijkheid en met zes Elon Musken aan de ene kant en zes miljard mensen zonder drinkwater aan de andere kant; en jij wordt zeker geen Elon Musk qua geld, maar je bent het wel al qua egocentrisme.

Zie je wel, ze was de zwakkere kandidaat, zei een ander, en ik wilde vragen: in welk opzicht zwakker? Qua populisme, grofheid, waanzin, onzin, onderbuik bespelen, jazeker was ze zwakker.

“Verkiezingen gaan steeds meer over single issues“

Je leefde in een bubbel als je hoopte dat ze zou winnen, zegt weer een andere mansplainer. Hoe leg je ze uit dat hoop niet hetzelfde is als geloof? Ik heb heel hard gehoopt, maar durfde nooit te geloven. Ik heb nooit verklaard dat ze zou winnen, ik heb het alleen heel hard gehoopt.
Ondanks de teleurstelling over het uitblijven van harde veroordelingen naar Israël toe. Ondanks de ergernis om de eindeloze parade van Hollywood en aanverwante figuren en denken dat dat iets uitmaakt. Ondanks zoveel.
Maar zoals de schrijver David Sedaris dat zei: ‘het is alsof je in het vliegtuig zit met honger en bij de maaltijdservice wordt je gevraagd: ‘wilt u kip, of liever het bord met sch**t met stukjes gebroken glas, en dat je dan even moet nadenken en dan vraagt: hoe is de kip klaargemaakt?’
Er is niet één oorzaak van dit debacle. Er zijn tientallen oorzaken. De belangrijkste wat mij betreft: de campagne begon te laat. Biden was beschadigd. Kamala is een vrouw. Ze is zwart. En ze is bruin. Nou ja, ze is in elk geval niet wit. Ze was gewoon geen witte cis hetero man die weleens een christelijke kerk bezoekt.
Er zijn twee maten. Er zijn nog 99 andere redenen en dan tot slot deze: verkiezingen gaan steeds meer over single issues. Wat ik daarmee bedoel is dat kiezers zich helemaal vastbijten in één aspect, in dit geval bijvoorbeeld migratie of duurdere boodschappen en totaal blind en doof zijn voor bredere plaatjes, of door willen denken.
Hij belooft me goedkoper eten, ook al zal hij snijden in de ziektekostenregeling, in sociale programma’s, om dat te betalen, ook al bepaalt hij wat ik mag lezen, zien, leren, doen. Ik offer mijn rechten op voor goedkopere benzine, want rechten kan ik niet eten.
Mensen zijn in toenemende mate bereid om het kind met het badwater weg te gooien. Pas als het te laat is, worden we wakker en beseffen we dat wat we bespaarden op die benzine, we vele malen terugbetaalden op andere manieren.
De parlementaire democratie staat wereldwijd onder druk. Het systeem voldoet niet aan de idealen. Maar het antwoord is zeker, driedubbel zeker niet, dat je je dan overgeeft aan ‘sterke mannen’. Dit geldt ook voor Suriname.
Mijn column is geen grote diepgravende analyse of opwekkend verhaal, want ik wil even niet denken aan de toekomst. Ik laat u met de woorden van Trefossa’s ‘Bro’.
no pori mi prakseri noyaso,
no kari mi fu luku no wan pe,
tide mi ati trusu mi fu go
te na wan tiri kriki, farawe.
no tak’ na lon mi wani lon gowe
fu di mi frede strei èn krei nomo,
ma kondre b’bari lontu mi so te,
san mi mu du? mi brudu wani bro.
na kriki sei dren kondre mi sa si,
pe ala sani moro swit’ lek’ dya
èn skreki tori no sa trobi mi.
te m’ drai kon baka sonten mi sa tron
wan p’kinso moro betre libisma,
di sabi lafu, sabi tya fonfon.
Dat Trefossa’s woorden en wat kreekwater ons tot troost mogen dienen.
gangadwt@gmail.com