Jongeren

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Jongerenparticipatie is ondergewaardeerd in Suriname. Wanneer het gaat om beleid wordt er weinig over deze groep nagedacht. En als wij met jongeren bezig zijn, maken wij ze een verlengstuk van ons falende beleid. Veel te weinig staan er bij stil dat alles wat wij in het nu doen impact heeft op hun leven in de toekomst. ADVERTISEMENT

Het maakt me echt boos en ik raak er door gefrustreerd. Vooral wanneer ik kijk naar politici. Met name die in het machtscentrum. Hoe zij zich profileren met karikaturale en inhoudloze propaganda is stuitend. In ons land “valt bijna de helft van de bevolking onder de noemer jongere. Hen zie je niet terug in de overheid, op welk niveau dan ook. Bijna geen enkele politieke partij heeft een jongere in de top tien van haar kiezerslijst. Jammer.

“Hoe erg moet het zijn om jouw ouders te zien worstelen na een natuurramp. Of als de oogst mislukt en er bijna niets te eten is

Onlangs was ik bij een presentatie van Unicef over Climate Landscape Analysis for Children. Dat is een rapport dat door beleidsmaker kan worden gebruikt om beleid op te stellen ten behoeve van kinderen en de jeugd.

Hoewel er goede punten worden benoemd in het rapport maakte het mij depressief. Ik zag voor me dat al het werk voor niets was geweest. Dat valide punten niet worden meegenomen. Natuurlijk ligt dat aan ons als volk. Wij staan erbij, kiezen ervoor en kijken ernaar. Maar hoe lang kunnen politici zich nog blijven misdragen en wijzen naar de keuze van het volk?

Wanneer staat er iemand op die zegt “Ik heb hart voor ons Mama Sranan en haar jeugd omdat de jongeren de toekomst zijn!”? Wat ik tot nu toe zie is dat politici of hun God of hun voorzitter dienen. Moeten ze naast God niet de gemeenschap dienen?!

Jongeren door ons hele land ervaren de negatieve impact van klimaatverandering. Bijvoorbeeld in sommige maanden de extreme hitte waardoor scholen eerder sluiten. Of dat zij de school niet kunnen bereiken omdat de rivier niet te bevaren is door te lage waterstand. Ook krijgen jongeren en kinderen te maken met overstromingen die ervoor zorgen dat zij huis en haard verliezen.

Hoe erg moet het zijn om jouw ouders te zien worstelen na een natuurramp. Of als de oogst mislukt en er bijna niets te eten is. Zij krijgen dan niet te horen dat er beleid is of wordt ontwikkeld om gemeenschappen te helpen omgaan met de steeds extremer wordende weersomstandigheden. Nee, zij krijgen te horen dat zij beter moeten stemmen. Omdat er een stelletje rancuneuze, opportunistische gekken aan de macht is gebracht door volwassenen. Wat heeft een kind of een jongere eraan om dit te horen? Wat voor zoden zet dat aan de dijk?

Wij, als meest beboste land ter wereld, zouden bijvoorbeeld niet alleen moeten blèren dat we 93 procent bos hebben. Hadden. Want dat percentage is in de afgelopen regeerperiode gedropt naar 91,7 procent en waarschijnlijk is het inmiddels nog lager.

We zouden dat concept van groenste land ter wereld moeten ademen. Vooral omdat het in het verlengde van liefde voor mama Sranan is. En bepalend voor de toekomst van onze jongeren.

Helaas spelen er alleen enge belangen. Heel enge belangen die maken dat we hebzuchtig zijn en alleen maar kijken naar zelfverrijking en ego streling. Konden we dat maar vervangen voor een gedegen klimaatbeleid. Of ontwikkeling in harmonie met de natuur. Ik denk dat jongeren daar ook ideeën over zullen hebben. Jammer dat ze bijna niet worden gehoord.

Wat we wel horen, is het constante gemekker dat jongeren niet geïnteresseerd zijn. Lijkt mij niet dat dit echt zo is. Zij hebben er gewoon niet zoveel aan om te luisteren naar een zeventigplusser die teert op vergane glorie. Als het nou een elder of bigiwan met wijsheid was, zou het een heel ander verhaal zijn.