Iwan Brave: Journalistiek of politieke propaganda?

door

INGEZONDEN

Het recente artikel van Iwan Brave in de Ware Tijd, gepubliceerd op 9 januari 2025, toont opnieuw hoe Brave zijn journalistieke pen inzet als politiek instrument, eerder dan als middel voor objectieve verslaggeving. Dit is geen nieuws meer voor wie zijn werk kent. Zelf gaf Brave in zijn column van 27 september 2024 aan dat hij zijn journalistieke carrière voortzet met de expliciete ambitie om invloed uit te oefenen op de publieke opinie.

Hij schreef letterlijk: “Ik heb ook overwogen ten minste door te gaan tot de volgende verkiezingen, zodat ik van ‘invloed’ kan blijven op de publieke opinie.” Het probleem met Brave’s zelfverklaarde missie is dat hij zijn positie als journalist misbruikt om een eenzijdig, anti-NDP-narratief te verspreiden. Zijn aanvallen op de NDP en Desiré Delano Bouterse laten een patroon zien van systematische verdraaiing en framing, gericht op het ondermijnen van alles wat niet strookt met zijn persoonlijke of politieke agenda.

“Het is ironisch dat hij, die beweert te strijden voor democratie, geen ruimte biedt voor een andere interpretatie van de feiten dan zijn eigen”

Journalistiek met verborgen agenda

De vraag rijst of Brave zich daadwerkelijk inzet voor Suriname of voor externe belangen. Zijn publicaties, vaak doorspekt met selectieve waarheden en verdraaingen, lijken eerder bedoeld om verdeeldheid te zaaien en een negatief beeld van Suriname en zijn leiderschap te projecteren.

Dit is bijzonder schadelijk, vooral in een land dat al te maken heeft met uitdagingen op het gebied van nationale eenheid en stabiliteit. Brave stelt in zijn column dat de NDP, Desi Bouterse postuum mythologiseert als wereldleider en martelaar.

Deze bewering is niet alleen misleidend, maar ook respectloos tegenover het Surinaamse volk dat spontaan en massaal hun waardering heeft uitgesproken tijdens de uitvaart van Bouterse. Het is een flagrante ontkenning van de historische impact van een man die, ongeacht persoonlijke meningen, een onuitwisbare stempel op onze geschiedenis heeft gedrukt.

Hypocrisie en dubbele standaarden

Brave noemt de NDP een partij die ‘dictatoriale eenheidsworst’ propageert, terwijl hij zelf iedere andere visie dan de zijne verwerpt. Het is ironisch dat hij, die beweert te strijden voor democratie, geen ruimte biedt voor een andere interpretatie van de feiten dan zijn eigen.

In zijn ogen kan een grootse uitvaart alleen worden afgedaan als een “propagandamiddel,” zonder erkenning van de reële gevoelens van het Surinaams volk. Wat echter nog zorgwekkender is, is Brave’s rol als hoofdredacteur van het Jeugdjournaal, waar hij mogelijk jonge geesten beïnvloedt met zijn eenzijdige visie. Dit roept vragen op over zijn motieven en de ethiek van zijn journalistieke praktijken.

Een brug te ver

De claim dat Bouterse’s uitvaart niets meer is dan een poging van de NDP om politiek kapitaal te winnen, getuigt van een gebrek aan respect voor de tienduizenden mensen die deze uitvaart als een historisch moment beschouwen. Brave gaat echter verder door de NDP en haar aanhang te criminaliseren. Zijn retoriek is een duidelijke poging om de partij te demoniseren, niet op basis van objectieve feiten, maar door selectief gebruik van incidenten en historische gebeurtenissen.

Wat Brave niet erkent, is dat Surinamers zelf in staat zijn om hun leiderschap en geschiedenis te evalueren. Het Surinaamse volk laat zich niet langer verdelen door personen die, vanuit journalistieke of andere posities, hun eigen agenda nastreven. De massale steun voor Bouterse en de NDP weerspiegelt het vertrouwen van het volk in onze visie en leiderschap, ondanks de uitdagingen.

Tot slot, als Brave werkelijk gelooft in democratie en rechtstaat, dan zou hij zichzelf eraan moeten houden om respect te tonen voor de wil van het volk, ook als deze niet overeenkomt met zijn persoonlijke voorkeuren als Nederlander. Journalistiek hoort de waarheid te dienen, niet de politieke agenda van de schrijver.

Nationale Democratische Partij One Nation One Destiny

De redactie van de Ware Tijd stelt lezers in de gelegenheid stukken in te zenden ter publicatie. In principe worden alle ingezonden artikelen opgenomen, tenzij de inhoud schadelijk, kwetsend of beledigend is voor derden. Stukken die worden geplaatst komen niet noodzakelijkerwijs overeen met de mening van de Ware Tijd. De redactie behoudt zich het recht voor om stukken niet te plaatsen, of in te korten of te redigeren zonder dat die uit hun context worden gehaald.