Integriteit politiek systeem bewaren

door

ARNOLD BOEKOEROE, BEKEND bekend onder de artiestennaam Kadensi, komt niet meer op de VHP-kandidatenlijst voor het parlement bij de verkiezingen van 25 mei aanstaande. Hij werd van de voorlopige kandidatenlijst geschrapt nadat verschillende media publiceerden over zijn drugsveroordeling van februari 2019 in Frankrijk.

De VHP die propageerde geen strafrechtelijk bevlekte personen in vooruitgeschoven politieke posities te willen hebben kan grove slordigheid worden verweten. De vraag is of er onderzoek wordt gedaan naar de personen die zich opwerpen als kandidaat.

Het is onacceptabel dat mensen die de wet hebben overtreden en daarvoor zijn veroordeeld, in aanmerking komen voor een positie waarin zij juist de wet moeten maken en handhaven

Bij de NDP roert een deel van de achterban zich omdat zij Romano Meriba, eveneens veroordeeld voor ernstige strafbare feiten op de kandidatenlijst wil hebben. Meriba heeft twee veroordelingen op zijn naam; een beroving in de binnenstad met fatale afloop voor het slachtoffer en een roofoverval op een zakenman in 2015.

Voor de tweede veroordeling kreeg hij gratie van president Bouterse. Meriba zegt zijn leven te hebben gebeterd en hij heeft intussen een bachelorgraad behaald. Hij wil een voorbeeld zijn voor jongeren om niet het slechte pad op te gaan, of er niet op te blijven mochten ze reeds daar zijn.

De integriteit van onze democratie staat of valt met het vertrouwen dat burgers hebben in hun volksvertegenwoordigers. Dit vertrouwen wordt ernstig ondermijnd wanneer kandidaten met een strafblad voor ernstige misdrijven op de kieslijst worden gezet voor parlementaire functies.

Het is onacceptabel dat mensen die de wet hebben overtreden en daarvoor zijn veroordeeld, in aanmerking komen voor een positie waarin zij juist de wet moeten maken en handhaven. Dit is geen kwestie van moralisme, maar van fundamentele democratische principes.

Ten eerste dragen parlementsleden een grote verantwoordelijkheid. Zij zijn de hoeders van onze rechtsstaat en moeten het goede voorbeeld geven. Hoe kunnen burgers vertrouwen hebben in een systeem waarin wetgevers zelf de wet hebben overtreden? Een strafblad voor misdrijven wijst op een gebrek aan respect voor de rechtsorde, een essentieel kenmerk van iemand die de wet moet vertegenwoordigen en uitvoeren. Het is niet meer dan logisch dat kandidaten voor zulke functies onberispelijk zijn.

Ten tweede is het een kwestie van morele consistentie. Als we van burgers verwachten dat zij de wet naleven, moeten we datzelfde eisen van hen die ons vertegenwoordigen. Het zou hypocriet zijn om aan de ene kant streng op te treden tegen crimineel gedrag, maar aan de andere kant mensen die zich hieraan schuldig hebben gemaakt een platform te bieden in het parlement. Dit ondermijnt niet alleen het gezag van de wet, maar ook het geloof in de rechtvaardigheid van ons politieke systeem.

Bovendien kan het toelaten van kandidaten met een strafblad een gevaarlijk precedent scheppen. Het zou kunnen leiden tot een normalisering van crimineel gedrag onder politici, wat de deur opent voor verdere erosie van de democratische normen en waarden. Het parlement moet een afspiegeling zijn van het beste wat de samenleving te bieden heeft, niet van haar zwaktes.

Helaas hebben we in Suriname voorbeelden als Desi Bouterse en Ronnie Brunswijk die evenals Boekoeroe buitenlandse drugsveroordelingen op hun naam hebben, maar meerdere keren als parlementslid zijn gekozen en zelfs president, respectievelijk vicepresident van het land werden. Critici zullen wellicht argumenteren dat iedereen een tweede kans verdient. Dat is zeker waar, maar een tweede kans betekent niet automatisch een plek in het parlement of in de regering.

Er zijn talloze andere manieren waarop mensen hun leven kunnen beteren en een positieve bijdrage kunnen leveren aan de samenleving, zonder dat zij daarvoor een publiek mandaat nodig hebben. Kortom, het is van cruciaal belang dat politieke partijen strenge eisen stellen aan de integriteit van hun kandidaten.

Kandidaten met een strafblad voor ernstige misdrijven horen niet thuis op de kieslijst. Alleen zo kunnen we het vertrouwen in onze democratie behouden en versterken. Partijen doen er goed aan hun kandidaten grondig te screenen voordat ze deze aan de samenleving presenteren.