Ingi tori

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

De weg bij Pikin Saron is weer onbegaanbaar. Het is zo erg dat er zelfs een met hout beladen truck is vastgelopen in de modder. Dat is goed. Laten de concessiehouders nu zelf maar de gevolgen van hun eigen laksheid ervaren. Zolang ze deze keer maar niet de schuld in de schoenen van de lokale bevolking schuiven en weigeren een hand of zelfs een vinger in eigen boezem te steken. ADVERTISEMENT

Ik was best geïrriteerd toen ik die recente beelden voorbij zag komen. Enkele maanden nadat er vier mensen waren veroordeeld tot acht jaar cel omdat zij hadden geprotesteerd tegen het gedrag van de concessiehouders. Omwille van diezelfde concessiehouders zijn er twee Inheemsen vermoord. In koelen bloede. En onverstoord gaan die concessiehouders door met niet doen wat zij moeten doen.

“Dat die impact van onze koloniale overheersing nog steeds doorwerkt, is een feit. Pikin Saron 1 is er het bewijs van”

Wie dat blijkbaar ook doet is de districtscommissaris van Para. Al sinds het aantreden van deze persoon doen er verhalen de ronde. Zo zou deze persoon nooit aan het werk zijn en vaak niet eens in het district. Waar dan wel is voor velen een vraag. Jammer. Want de lokale bevolking heeft dus geen persoon om haar beklag bij te doen. Dat wil zeggen dat er weer uitbarstingen van frustratie zullen zijn. Met als gevolg slachtoffers aan de zijde van de inheemsen. Die zijn al zo vaak het slachtoffer. Soms zelfs onbewust.

Wat we vaak zien, is dat politiek Suriname zich niet echt bekommert om de eerste bewoners van het land. Zelfs als politiek Suriname een inheemse aanwezigheid had, bleef die lobi ver te zoeken. Erg jammer dat ook inheemsen kunnen vergeten waar zij vandaan komen wanneer zij hun plaats van bestemming hebben bereikt. Ach, ook zij zijn mensen. Dus ook zij hebben zwaktes naast hun sterktes.

Vorige week was ik weer in het bijzijn van de Arowakken. Dat is de stam waarvan het bloed door mijn aderen stroomt. Het voelt altijd heel goed. Altijd bier als spraakwater en dan komen er mooie verhalen. Geen verzinsels maar echte orale vertellingen.

Laatst zag ik in een item op social media dat de reporter aan iemand vroeg of hetgeen hij zei geen ‘ingi tories’ waren. “Nee, het zijn geen indianenverhalen. Het is waarheid.” Met alle gemak ademden zij deze koloniale indoctrinatie uit. Ik bedacht me dat er nog veel werk te verrichten was alvorens er iets zou gebeuren met de rechten van onze oorspronkelijke bewoners.

Als we anno 2025 nog steeds schaamteloos ‘indianenverhalen’ gebruiken, dan lopen we achter. Dan hebben we gebrek aan respect voor onze oorspronkelijke bewoners. Waarom praten we niet over ‘sterke verhalen’ of ‘verzinsel’? Het concept van ‘indianenverhalen’ is geïntroduceerd door de koloniale overheerser. Die heeft er een punt van gemaakt om de spiritualiteit van inheemsen te degraderen.

Zo ontstond het spottende ‘indianenverhalen’. Dat die impact van onze koloniale overheersing nog steeds doorwerkt, is een feit. Pikin Saron 1 is er het bewijs van. Pikin Saron 2 zal het ook weer bewijzen. We merken het niet alleen aan hoe wij met de inheemsen omgaan. We merken het dus ook aan ons taalgebruik. Jammer.