Ingezonden: Surinaamse rijstsector stagneert in vergelijking met die van Guyana

door

Guyana meldt records in zijn rijstsector

De Guyanese minister van Landbouw, Zulfikar Mustapha, meldt op zijn eindejaars persconferentie trots dat in 2024 het land een recordrijstproductie van 725.282 metrieke ton heeft behaald. De padieopbrengst hebben de Guyanezen van 5,7 ton in 2020 naar 6,6 ton per hectare in 2024 gebracht. In 2024 heeft Guyana 425.490 ton rijst en bijproducten naar 30 landen geëxporteerd met een waarde van USD 254 miljoen. De enorme stijging in productie wordt toegerekend aan de introductie van vier nieuwe rijstrassen in de afgelopen vier jaar met een productiviteit tussen 7-9 ton/hectare en de vergroting van zaaizaadproductiefaciliteiten.

Vergelijking Suriname met Guyana.

Bij een vergelijking van de Surinaamse en Guyanese rijstsector kan het volgende opgemerkt worden over de afgelopen jaren. Het in Suriname beplante areaal bedroeg gemiddeld 58.000 hectare en in Guyana 168.000 hectare per jaar  (beide seizoenen opgeteld per jaar over de afgelopen vijf jaar). Dat is 2,8 maal meer dan in Suriname.

De rijstproductie in Guyana bedroeg gemiddeld 639.000 ton/jaar en in Suriname 167.000 ton/jaar over de afgelopen vijf jaar. Dat is 3,8 maal meer dan in Suriname. Opmerkelijk is de stijging van de rijstproductie in Guyana de afgelopen drie jaar, terwijl die van Suriname vlak is.

De hogere rijstproductie in Guyana in 2024/2025 wordt verklaard door een groter oppervlakte beplant areaal van 185.000 hectare en een hogere opbrengst per hectare.

De productiviteit van de rijstteelt is in Suriname minstens 1,3  ton/ha minder dan die in Guyana. Dit verschil zal toenemen met de stijgende productie van nieuwe rijstrassen in Guyana. Deze lage productiviteit is een belangrijke oorzaak dat de kostprijs van een baal padie voor de Surinaamse boer hoog uitvalt, waardoor die het financieel niet redt. Het is dan niet verwonderlijk dat de rijstboeren elk jaar moeten protesteren tegen de lage padieprijs en dat ze financiële steun nodig hebben.

In de gloriedagen van SML was Suriname toonaangevend in de gemechaniseerde rijstbouw in de regio. De enorme groei in de rijstproductie in Guyana kan toegerekend worden aan de oprichting van de Guyana Rice Development Board (GDRB) in 1994.  De GDRB is een aparte legale entiteit met een directeur en een Raad van Bestuur benoemd door de minister van Landbouw, bestaande uit boeren, verwerkers, een consumenten afgevaardigde en andere stakeholders. De GDRB heeft afdelingen die belast zijn met export en handelsbevordering, bewaking en training in kwaliteitscontrole, veredeling van rijstvariëteiten, landbouwvoorlichting voor de transfer van nieuwe technologie naar de rijstboeren.

In Suriname daarentegen zien we dat alle instituten en afdelingen die te maken hebben met de rijstsector, zoals Adron, Landbouwproefstation en Voorlichting onder het Ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij vallen. De besturen en leidinggevenden worden vaak na elke verkiezing vervangen met alle gevolgen van dien. Decennialang is LVV geclaimd door partijen van twee etnische groepen, die veel agrariërs bij hun achterban hebben. De harde cijfers van het rijstbeleid tonen geen vooruitgang in beplant areaal, geen vooruitgang in productiviteit en ook niet in totale rijstproductie.

Aanbevelingen.

Business as usual kan niet meer. Samen met alle relevante stakeholders een fundamentele discussie aangaan over een ingrijpende hervorming van de organisatie van de rijstsector. Een nationaal symposium kan hiertoe een eerste stap zijn.

Bestudering van de succesfactoren van de rijstsector in Guyana en andere toonaangevende rijst producerende landen van de wereld en het nodige overnemen wat geïmplementeerd kan worden.

Verzelfstandigen en depolitiseren van de instituten en afdelingen die betrokken zijn bij het rijstbeleid en bemensen met gekwalificeerde en capabele deskundigen.

Paramaribo, 1 januari 2025

Werkgroep Planning & Ontwikkeling van het J.A. Pengel Instituut van de NPS

…[+]