In Memoriam: Roberto Ernst

Met diepe droefheid en een zwaar hart nemen wij afscheid van Roberto Ernst, directeur van Gold FM, een stem die door de jaren heen vertrouwd raakte. Een man die zijn leven wijdde aan de kunst van het vertellen, de discipline van de mediawerk en de kracht van het woord. Roberto was niet zomaar een radiomaker, hij was de radio, een cultuurdrager, een mentor, en bovenal een vriend. Enkele collega’s delen samen met mij de herinneringen aan Roberto.Toen ik Roberto in 1998 persoonlijk leerde kennen, was hij al lang geen onbekende meer voor mij. Hij was een naam die klonk als een klok, een persoon die met een kritisch oor mijn uitzendingen op Kankantrie Radio, Future Radio, ABC en Apintie volgde. Roberto was geen passieve luisteraar; hij was een perfectionist. Zijn scherpe blik en kritische houding waren altijd een uitnodiging om beter te worden. Hij wees je graag op hoe je je werk kon verbeteren, altijd gratis en vanuit een diepgewortelde liefde voor het vak. Tijdens mijn rechtenstudie ontmoet ik hem weer bij IBW University. Hij werkte als manager, en daar blonk Roberto uit in zijn organisatorische talent. Hij had alles onder controle, van cijfers tot roosters en boeken. Hij fungeerde als een levende agenda en encyclopedie, altijd beschikbaar om studenten en collega’s bij te staan. Zijn aanwezigheid was niet alleen professioneel, maar ook inspirerend. Hij eiste het beste van iedereen, maar bovenal van zichzelf. Toen ik in januari 2023 besloot mij aan te sluiten bij de Surinaamse Partij van de Arbeid, was Roberto één van de eersten die mij steunde. Diezelfde dag nog maakte hij dezelfde keuze, overtuigd dat de factor arbeid een luidere stem nodig had. Hij geloofde in het voortzetten van de erfenis van Frederik Marinus Emanuel Derby (ja van Roberto moesten alle namen genoemd worden) en werkte met dezelfde toewijding waarmee hij altijd te werk ging. Zijn collega’s herinneren hem met dezelfde warmte en bewondering. Clifton Michel Limburg vertelt het volgende: “Ik heb Roberto ervaren als een man die altijd correct met anderen omging. Hij bleef tot laat in de studio om het nieuws voor de volgende ochtend voor te bereiden en was altijd bereid om in te vallen voor collega’s om bijvoorbeeld een omroepdienst te coveren of om het nieuws te lezen. Een serieuze mediapersoonlijkheid die altijd het nieuws op de voet volgde. Ik herinner mij dat hij op een avond als eerste kwam met breaking news (in die dagen flash bericht genoemd) over de liquidatie van de Israëlische premier Yitzhak Rabin in 1995 of 1996. KBC was toen verhuisd naar de hoek van de Gemenelandsweg en Riekelaan. Zijn creativiteit bij het presenteren van Nyunsu ini Sranantongo op Radio Mustika van Soewarto Moestadja zal menigeen bijblijven. Zijn heengaan markeert het verlies van een van de weinige nog overgebleven serieuze en gedisciplineerde radiomakers.”Ook Lloyd Groenewoud deelt zijn herinneringen: “Roberto was een omroeper die marathonomroepdiensten wist te draaien. Hij was de eerste omroeper die bij Radio Apintie is gestart met een Midnight-omroepdienst vanaf zaterdag 00.00 uur tot 05.00 uur zondagochtend. Hij heeft het programma jaren gepresenteerd. Maar je kon Roberto voor elke reguliere omroepdienst inzetten, vooral op hoogtijdagen. Roberto heeft zich ook ontpopt tot een goede presentator in Sranantongo. Hij heeft jarenlang het programma voor Radio SRS gepresenteerd. Hij was een harde werker die voor verschillende stations (die in Sarnami uitzonden) nieuws presenteerde. Hij stond heel vroeg op om het nieuws in elkaar te zetten.” Zijn jeugd mati Clifton Wladimir Braam spreekt met liefde over hun gezamenlijke reis: “Roberto en ik gaan terug naar de lagere school, St. Clemensschool, vanaf de derde tot de zesde klas. In de klas deden we altijd Rinaldo Brammerloo en Frits Tolud na. We konden een wedstrijd, vooral Robinhood-Transvaal, zo uitzenden. We hadden afgesproken om in de radiowereld te stappen. Zelfs tijdens snoeppauzes waren wij de attractie van de school om een wedstrijd uit te zenden. Ik begon vrij vroeg bij KBC en hij later bij Apintie. Toen ik naar Nederland ging, verhuisde hij naar SRS, en toen ik terugkwam, ging hij naar KBC en ik naar SRS. We zijn jarenlang altijd goede vrienden gebleven. In hem verliezen we een van de laatste ‘radiodieren,’ zoals Kara, onze beide guru, ons noemde. Iemand die geboren is voor de radio en alles kon op de radio. In hem verliezen we een cultuurdrager. Hij hield op de radio met zijn Nyunsu de Sranantongo levend. Als Roberto Nyunsu deed, leek het alsof je het nieuws ook meemaakte. Een dag voor zijn dood, terwijl ik met enkele medewerkers van het directoraat Cultuur bij onze inrit aan de Grote Combeweg werkzaamheden bekeek, stond hij als ‘buurman’ bij de hogeschool waar hij werkzaam was toe te kijken. We spraken vanaf een afstand en groetten elkaar nog… voor het laatst.” “Lieve Roberto, je stem mag dan zijn verstild, maar jouw echo zal altijd blijven klinken. Je was meer dan een collega of vriend. Je was een bron van inspiratie, een onvergetelijke kracht in de Surinaamse journalistiek en een man met een hart van goud. Waka bun, Berto. We zullen je nooit vergeten.”Joyce Khairoelnisa Abdoellakhan: “Om over Roberto te praten, boi… ik weet niet waar te beginnen. Hij had een goed hart, een vlotte babbel, en ik was zeker gek op zijn nieuws …

...