In memoriam: Hendrik (Henk) Frans Herrenberg

door

8 oktober 1938-13 december 2024Strijder, activist, loyalist, schrijver en nationalist!

Ambassadeur Herrenberg was een 86-jarige vrolijke, flamboyante sociaal bewogen Surinamer, maar tegelijkertijd een scherpe observator, een “no nonsense” persoonlijkheid. ‘Mi dati na direct stroom’, zei hij vaak en soms ook: ‘Wie is die grappenmaker?’. Hij was altijd nadrukkelijk aanwezig en wist met zijn diplomatische aanpak menig ingewikkeld vraagstuk of discussie in goede banen te leiden. 

Ruim zestig jaar heeft hij zich bewogen binnen de Nederlandse en Surinaamse gemeenschap en wel in verschillende hoedanigheden. Hij was erg gedisciplineerd, was altijd op tijd op afspraken en je kon op zijn gegeven woord rekenen. Die grondslag is reeds tijdens zijn opvoeding gelegd, want zijn vader was predikant van de Evangelische Broeder Gemeente. Daarnaast heeft zijn militaire vorming, tussen 1959 – 1962 in Nederland zijn houding en gedrag beïnvloed.

SocialistAmbassadeur Herrenberg was een socialist in hart en nieren. Zijn politiek activisme begon rond 1963 toen hij mede een “Keti-Koti” demonstratie in Amsterdam organiseerde. Hij studeerde economie en politieke wetenschappen in Nederland alsmede een journalistieke opleiding  tussen 1963 en 1966 aan de Universiteit van Algerije. Na terugkomst in Suriname in 1969 bekleedde hij verschillende vakbonds- en journalistieke functies. Zijn principes hebben hem bijvoorbeeld ertoe gedreven om in 1971, met zijn vrouw en twee kinderen, in hongerstaking te gaan, wat gelukkig op dezelfde dag werd beëindigd. 

Hij richtte eerst de Surinaamse Socialisten Unie (SSU) op en zette die in 1973 om tot de eerste Surinaamse Socialistische Partij (SSP). Maar zijn officiële introductie in de Surinaamse politieke arena kwam in oktober 1977 toen hij als lid van de VDP zitting nam in het Surinaamse parlement. Na de revolutie van 25 februari 1980, trad hij  eigendunkelijk uit het parlement, omdat hij van mening was dat er te weinig werd ingespeeld op de vernieuwingen van de revolutie van 1980.

AmbassadeurKort daarna begon zijn diplomatieke carrière, waarbij hij allereerst de stevige basis legde voor de internationale betrekkingen en diplomatie van Latijns- America door te studeren aan de “Universidad de los Andes” in Bogotá, Colombia. Een jaar daarna werd hij  hoofd van de ambassade van Suriname in Georgetown, Guyana. Vervolgens was hij drie jaar lang ambassadeur in Nederland; in 1986 werd hij minister van Buitenlandse Zaken. In deze hoedanigheid realiseerde hij het eerste bezoek van een Surinaamse BUZA- minister aan de Republiek Indonesië en de Volksrepubliek China. Zijn laatste ambassadeursfunctie was in 2010 in de Volksrepubliek China.

VerzoeningsprocesVoor ambassadeur Herrenberg was nationale verzoening en vrede een ‘must’ voor Suriname, “want ons probleem is niet alleen een politiek en economisch vraagstuk, maar het betreft historische gevoeligheden die wij te vaak over het hoofd willen zien.” ‘Omdat wij te lichtvaardig denken over onze geschiedenis’, stelde hij nadrukkelijk. Hij schreef daarom een plan voor nationale verzoening en vrede te Maisi, aan de Tapanahony Rivier in het weekeinde van 18 september 1993. ‘Want niet de natuur zal dit tot stand brengen, maar het zijn de mensen die in de loop der tijden de vele problemen, waarmede wij vandaag zitten, hebben geschapen en de nationale wederopbouw en ontwikkeling tot een goed einde moeten brengen’.

In zijn positie als directeur van het Kabinet van de legerleider D.D. Bouterse in 1987, werd hij speciale afgezant voor het proces van nationale verzoening en vrede. Hiertoe voerde hij verschillende gesprekken met actoren zowel in Suriname (waaronder Granman Matodja Gazon en hoofdkapitein Alufaisi) als in Nederland ( waaronder de organisaties Bondroe en Natty Culture, de Liga van Surinaamse Patriotten, André Pakosie, Wilfred Lionarons, Prof. Frits Jessurun, Astrid Roemer, Cyrill R. Karg en Paul Somohardjo). 

In 1991 stopte dit proces, omdat de toenmalige president Venetiaan koos voor een andere benadering, waarbij een commissie werd ingesteld ‘ter bevordering van de vredesbesprekingen met de illegaal gewapende groepen en het bereiken van een alles omvattende vrede’.  Kennelijk hebben deze ontwikkelingen geleid tot het tijdelijk stilleggen van Henk Herrenberg zijn politiek activisme in 1993. Hij schreef in die periode de laatste van zijn negen publicaties ‘Nationale Verzoening Moet’. Tussen 2010 en 2020 pakte hij de draad weer op en realiseerde hij zijn laatste nationale projecten waaronder: de eerste nationale herdenkingen van de jubileumjaren van de Chinese vestiging, Keti Koti en de Hindoestaanse Immigratie in 2013 en 2018; het ‘Monument van de Gesneuvelde Militairen en Burgers tijdens de Binnenlandse Oorlog 1986-1992’ (17 maart 2016); het beeld van Louis Doedel (10 januari 2013) en het Inheems monument in 2019.

Condoleances aan zijn kinderen en kleinkinderen.Rust in vrede ambassadeur Hendrik (Henk) Frans HerrenbergElviera L. Bruce-Sandie