HOE VERDIENT HAKRINBANK USD 2.5 MILJOEN AAN RVI TERUG?

door

Toen de regering onder leiding van Chandrikapersad Santokhi sprak over de idee van Royalty’s Voor Iedereen, hadden wij al onze twijfels. Nu lijkt het erop dat dit idee dreigt te verworden tot een stille uitverkoop van waardigheid. In totaal hebben 3.318 tachtigplussers tot eind juni hun RVI-certificaten overgedragen aan de Hakrinbank. In ruil daarvoor, ontvingen zij 750 Amerikaanse dollar per certificaat, goed voor een totaalbedrag van bijna 2,5 miljoen dollar. Dat klinkt als een succesverhaal, totdat je dieper kijkt.
Waarom cederen duizenden ouderen de rechten die voortvloeien uit hun certificaten, die juist bedoeld zijn om hen op de lange termijn te laten meeprofiteren van natuurlijke rijkdommen? Het antwoord is pijnlijk eenvoudig: nood. In een economie waar koopkracht structureel afneemt en medische kosten stijgen, wordt een toekomstige uitkering ingeruild voor onmiddellijke verlichting. En wie profiteert daarvan? Niet de ouderen, maar de financiële instellingen die hun rechten opkopen. De vraag rijst of dit beleid is of een sluipende vorm van woekervoordeel.
De RVI-regeling werd geïntroduceerd als een middel om inclusieve groei te bevorderen. Iedere burger zou via een certificaat kunnen meedelen in de olie-inkomsten van de toekomst. Maar in plaats van langetermijnwelvaart te garanderen, lijkt het systeem ouderen te dwingen hun toekomst uit handen te geven. Wat zegt dat over het vangnet dat de samenleving voor haar ouderen biedt? En hoe rechtvaardig is een regeling die ruimte laat voor commerciële partijen om rechten, die in essentie een staatsbelofte zijn, over te nemen?
De rol van de Hakrinbank in dit geheel verdient bijzondere aandacht. De bank biedt ouderen liquide middelen en dat gebeurt legaal. Maar moreel gezien wringt het. Een bank is geen sociaal fonds, maar een winstgedreven instelling. Hoe worden deze certificaten later verzilverd? Wat verdient de bank eraan?
En waarom wordt deze mogelijkheid überhaupt toegestaan door de overheid, die juist de plicht heeft haar burgers te beschermen tegen keuzes ingegeven door armoede?
Een werkelijk sociaal beleid zou ouderen niet voor deze keuze plaatsen. Het zou hun gezondheid, inkomen en rust garanderen, zodat zij hun certificaten kunnen behouden en de opbrengsten ten goede kunnen laten komen aan hun kinderen en kleinkinderen.
Nu verdwijnt dat potentieel uit hun handen en komt het terecht bij instellingen die het enkel zien als financieel instrument.
We moeten onder ogen zien dat dit beleid, hoewel misschien goed bedoeld, faalt in de praktijk. Er is behoefte aan strengere regels, transparantie bij overdrachten en vooral aan betere alternatieven voor ouderen die vandaag ondersteuning nodig hebben. Zolang wij toestaan dat zij hun rechten verkopen om te kunnen overleven, blijft van de idee van Royalty’s Voor Iedereen, weinig over. Wat resteert is een slogan zonder inhoud, een belofte die niet standhoudt, wanneer het er werkelijk toe doet.
The post HOE VERDIENT HAKRINBANK USD 2.5 MILJOEN AAN RVI TERUG? ..