Hoe gaat Ghetto Papa NDP de US$ 4 miljard schuld aflossen de komende jaren?

door

Niemand stelt de belangrijkste vraag aan de NDP: hoe gaat de NDP de US$ 4 miljard schuld aflossen vanaf 2028? Want ja, dames en heren, daar ligt ‘ie dan: de rekening van de Nationale Democratische Partij (NDP). En dus zeggen ze nu: “Stem op ons, we lossen het wel op.” Maar hoe gaat Ghetto Papa van de NDP het aflossen? We weten dat de VHP het weer met het IMF gaat doen, maar met wie gaat Ghetto Papa van de NDP het doen?
Hoe dan? Met gebeden? Met nieuwe pakketten? Met ghetto-retoriek en retropropaganda?
Welkom in Suriname — het land waar iedereen praat, iedereen kakelt, en niemand rekent. We zijn een natie van zelfverklaarde economen, politieke profeten, Facebook-financials en WhatsApp-wetenschappers. En o ja, ook de Vereniging van Economisten in Suriname (VES) kraait af en toe mee vanuit het economische kippenhok. Iedereen weet alles. Behalve wie de verdomde US$ 4 miljard gaat terugbetalen. Ik weet het wel: u gaat het moeten terugbetalen, uw kinderen en uw kleinkinderen. Ja, u!
De papa van de ghetto (de mama was de NPS)Een glimmend, vettig schuldentapijt van US$ 4 miljard, netjes uitgespreid onder de voeten van de huidige en volgende generatie Surinamers – zelfs de kleinkinderen. En de NDP, de partij die die financiële fuik opzette? Die wil gewoon weer aan de macht in 2025. Alsof het een voetbalwedstrijd is. Zonder plan hoe die 4 miljard moet worden afgelost. En niemand vraagt de NDP: Fa joh pay a 4 miljard schuld? Niemand stelt die vraag aan de lieverdjes van Suriname. Alsof we stemmen op wie de leukste stem heeft, niet op wie het land uit de afgrond kan halen.
De schuld die niemand wil aanrakenDe vraag die écht telt in deze verkiezing is: “Wie gaat die 4 miljard terugbetalen vanaf 2028?” Maar hé, wie denkt daar nog aan als je een verkiezingsvlag, een paars T-shirt of oranje petje hebt gehad?
Onder leiding van Desi Bouterse – de Michael Jackson van de democratie (alleen dan zonder ritmegevoel en met meer schulden) — en zijn discipel Ashwin Adhin, bouwde de NDP een schuldenconstructie waar zelfs de Italiaanse maffia ‘respect’ voor zou tonen. En de nu voortvluchtige ex-minister Hoefdraad? Die fluisterde in de oren van de Centrale Bank: “Print maar bij.”
Resultaat: geldverwatering, torenhoge inflatie, en een schuldenberg die elke Surinamer – zelfs die nog geboren moet worden – al een paar duizend US-dollar achterstand geeft op het leven.
IMF? No span. We hebben toch de ghettoDe huidige regering (ook niet perfect, laten we eerlijk zijn) heeft tenminste geprobeerd de puinhoop op te ruimen via een deal met het IMF. Maar de NDP? Die kon nooit door één deur met het IMF. Te veel regels, te veel transparantie, te weinig ruimte voor “creatieve begrotingen.” Ze konden geen njang maken als het IMF mee moest kijken. Niemand kon helikopters kopen of wegen bouwen zodat er lekker geld gestolen kon worden.
En dus zeggen ze nu: “Stem op ons, we lossen het wel op.” Hoe dan? Met gebeden? Met nieuwe pakketten? Met ghetto-retoriek en retropropaganda? Of gewoon met een nieuwe lening om de oude lening te betalen? Klassieke NDP-style.
Iedereen een analist, niemand een oplosserOndertussen kakelt heel Suriname door. De Vereniging van Economisten? Kakelt. De sociale media? Kakelende audio’s, video’s, analyses, zelfs PowerPoints.Iedereen weet ineens alles van “monetaire soevereiniteit,” “schuldverlichting” en “macro-economische beleidskaders.”
Maar als je vraagt: “Wat is het plan van de NDP om de Oppenheimer Bonds terug te betalen vanaf 2028?”, hoor je ineens… stilte. Of erger: nog meer gekakel. Want Suriname is tegenwoordig een kippenren met microfoons. En de eieren? Die blijven uit.
Geen voetbalwedstrijd – maar je toekomstOp 25 mei 2025 kies je niet tussen Barcelona en Real Madrid. Je kiest geen “kampioen van de straat.” Je kiest mensen die moeten omgaan met een financiële tijdbom van miljarden.
De NDP heeft vaker gewonnen. Elke keer lieten ze een ravage achter — een kapotte economie, torenhoge schulden en een munt die we letterlijk zagen verdampen. En elke keer liepen ze weg van de puinhoop alsof ze net een gezellige bingoavond hadden gehad. Maar dit keer is het geen spelletje meer. Dit is geen partijkeuze. Dit is een keuze tussen toekomst of herhaling, tussen bouwen of weer opnieuw beginnen in de modder. Suriname kan zich geen bingo-regering meer veroorloven.
De vraag die moet klinken: En nu?Dus ja, kakel gerust verder. Analyseer, roddel, speculeer, filosofeer, klets in groepsapps over wie “sterk overkomt op het podium.” Maar stel jezelf ook deze simpele vraag:
Als de NDP weer wint… en het IMF nu weg is… wie betaalt dan die 4 miljard schuld aan Oppenheimer vanaf 2028? HOE gaat de NDP het terugbetalen, hoe gaan ze de schuld aflossen? Hoe voorkom je beslaglegging?
Of laat je je kind straks uitleggen aan een buitenlandse schuldeiser …