Hoe de samenleving haar geloof verloor in SoZaVo – en hoe het ministerie dat terug kan winnen

door

Het ministerie van Sociale Zaken en Volkshuisvesting (SoZaVo) speelt een cruciale rol in het leven van duizenden Surinamers. Het is het ministerie dat de meest kwetsbare groepen in onze samenleving moet beschermen, ondersteunen en begeleiden naar een waardiger bestaan. Toch horen we steeds vaker dat juist deze groepen het vertrouwen in het ministerie zijn kwijtgeraakt.

Mensen voelen zich genegeerd, niet gehoord en soms zelfs vernederd. Velen vertellen dat ze jarenlang formulieren invullen, urenlang wachten, telkens opnieuw hun verhaal moeten doen – zonder dat er iets verandert. Het ministerie lijkt voor velen meer een obstakel dan een hulp. Deze afstand tussen overheid en burger is niet plotseling ontstaan, maar is het gevolg van jarenlange verwaarlozing, bureaucratie en een gebrek aan mensgericht beleid.

Wat we vaak vergeten, is dat de mensen die aankloppen bij SoZaVo geen cijfers of dossiers zijn, maar moeders, vaders, kinderen en ouderen die worstelen met bestaansonzekerheid. Ze hebben geen behoefte aan medelijden, maar aan eerlijkheid, toegankelijkheid en een overheid die hun menswaardigheid erkent.

Het herstel van vertrouwen begint met het erkennen van fouten uit het verleden en het voeren van een ander beleid – een beleid dat vertrekt vanuit het perspectief van de burger. SoZaVo moet zich opnieuw verbinden met de samenleving. Dat betekent luisteren, zichtbaar zijn in de buurten, de drempels verlagen, procedures vereenvoudigen en het personeel opleiden in empathisch en respectvol klantcontact.

Het ministerie moet weer een plek worden waar mensen hoop ervaren in plaats van wanhoop. Dat kan alleen als de leiding durft te kiezen voor een fundamentele cultuurverandering – weg van de bureaucratische logica, richting een mensgerichte aanpak. Burgers moeten het gevoel krijgen dat zij ertoe doen, dat hun stem telt, en dat hun noden worden gezien en serieus genomen.

Als het ministerie in staat is om deze verbinding te herstellen, kan het opnieuw het vertrouwen winnen van de mensen voor wie het bestaat. En dat vertrouwen is geen luxe – het is de basis van een rechtvaardige samenleving.

Preani Koendjbiharie