Hoe de NDP nu al misleidt, laat staan wanneer ze straks weer ramperen (ramp-regeren)!

door

Suriname staat aan de rand van een nieuwe verkiezingsronde, en opnieuw probeert de Nationale Democratische Partij (NDP) met oud personeel nieuw vertrouwen te winnen. Dit keer zetten ze Ashwin Adhin in de vitrine, glanzend gepoetst als ‘visionaire leider’. Maar laten we ons niet in slaap sussen door titels en diploma’s – achter het gladgestreken imago van ‘technocraat en filosoof’ schuilt een man die medeverantwoordelijk is voor een economische catastrofe waar het land nog decennia van zal moeten bijkomen.
Vicepresident van de ondergangAls rechterhand van Desi Bouterse stond Ashwin Adhin op het schip terwijl het zonk. Niet alleen keek hij toe hoe minister Gillmore Hoefdraad (nu internationaal gezocht wegens corruptie) het monetaire beleid ontspoorde – hij was actief onderdeel van de regering die de schatkist leegroofde en het land opzadelde met een schuld van meer dan US$ 4 miljard. Een schuld die vooral de armen raakt, de werklozen, de jongeren in achtergestelde buurten – oftewel: de toekomst van Suriname.
En laten we niet vergeten: als vicepresident had Adhin niet alleen een front-row seat, maar ook medeverantwoordelijkheid. Zijn stilzwijgen, zijn goedkeuring en zijn medewerking aan dit beleid maken hem niet alleen medeplichtig – ze maken hem ongeschikt als leider van morgen.
Een filosoof onder invloed van schaduwfigurenSuriname staat weer aan de vooravond van verkiezingen, en de NDP heeft haar favoriete joker opnieuw uit de lade gehaald: Michael Ashwin Adhin, de man die filosofische wijsheden citeert terwijl het huis in brand staat. Hij wordt verkocht als de ideale leider voor de toekomst – technocraat, academicus, bruggenbouwer. Klinkt mooi. Maar wie het politieke rookgordijn wegwuift, ziet de man die mede de financiële afgrond van Suriname heeft helpen graven. In alle stilte. In alle loyaliteit. En vooral: zonder een greintje zelfreflectie.
De Vedanta-vicepresident: hoe je met spirituele spreuken een land failliet helptAshwin, ik heb vaker met je gesproken. We hebben op intellectueel niveau wat mij betreft een prima relatie, en persoonlijk zeker. Politiek verschillen we hemelsbreed van elkaar. Maar zoals ik je in de eerste vijf minuten van ons eerste gesprek zei, terwijl ik van Annecy naar Parijs reed in de auto, met mijn twee zonen als getuigen: “Ashwin, je zit met zo’n naam – ‘Ashwin’ – bij de verkeerde partij.” Er is geen Dharm, en zeker geen enkel stuk uit de Bhagavad Gita, het summum uit de Samkhya- of de Vedanta-filosofie, dat overeind blijft zolang je de NDP in militair uniform vertegenwoordigt.
Als vicepresident onder Desi Bouterse keek Ashwin Adhin toe hoe minister van Financiën Gillmore Hoefdraad (nu internationaal gezocht wegens corruptie) het land in een schuldenmoeras duwde. Een staatsschuld van meer dan US$ 4 miljard werd achteloos op de nek gelegd van het volk – en erger nog: op die van de ongeboren generatie. Geen protest van Adhin, geen ontslag, geen afstand. Integendeel, hij bleef netjes zitten en tekende bij het kruisje.
Adhin mag dan pronken met Vedanta-filosofie en culturele kennis, maar zijn politieke loopbaan werd en wordt gestuurd door de duistere machten binnen de NDP: oude militairen, corrupte politieke erfgenamen van de jaren tachtig, en een partijstructuur die draait op cliëntelisme, angstzaaierij en electorale manipulatie. Getuige zijn militair tenue, dat hem absoluut niet staat – ook niet symbolisch. Hij is geen leider – hij is een marionet. Een marionet met mooie en dure woorden, maar zonder moreel kompas.
Dit is de man die nu durft te spreken van “crisisbestendig leiderschap”
Je zou het bijna geloven, als je niet wist dat hij aan het roer stond van de Titanic toen die allang de ijsberg raakte.
Technocratie onder bevel van de oude gardeDe enige brug die Adhin écht bouwde, was die tussen hemzelf en de oude militaire garde binnen de NDP. Zijn politieke carrière is er één van volgzaamheid aan duistere machten die hun handen al decennia vuilmaken aan corruptie, cliëntelisme en desinformatie. Ashwin Adhin is geen hervormer. Hij is het keurig opgepoetste visitekaartje van een partij die zich allang moreel failliet heeft verklaard.
Het is wrang om te zien hoe een man die zo geleerd wil overkomen, blind bleef voor het intellectuele failliet van zijn eigen regering.
De man van 600 projecten… en nul verantwoordingEr wordt veel gesproken over de “meer dan 600 projecten” die Adhin zou hebben begeleid. Wat niemand vertelt: hoeveel daarvan hadden tastbare impact? Hoeveel daarvan waren transparant? Hoeveel miljoenen zijn verdwenen zonder ooit een rapport te zien? Resultaten? Zichtbaar vooral in lege staatskas, uitgestelde salarissen en het wantrouwen van internationale kredietverstrekkers. Als dit het resultaat is van zijn “technocratisch vernuft”, dan zeggen wij: bedankt, maar nee bedankt.
De mythe van de stabiele crisismanagerTijdens de coronapandemie was Adhin inderdaad vicepresident – maar van daadkracht viel weinig te merken. Het enige wat onder zijn leiderschap stabiel bleef, was de politieke paniek, het wantrouwen in het systeem, …