Historische kans

door

MET DE VERKIEZING van Jennifer ‘Jenny’ Geerlings-Simons zondag tot president van de republiek Suriname schrijft het land geschiedenis. Als eerste vrouwelijke staatshoofd sinds de onafhankelijkheid in 1975, krijgt zij in dit symbolische vijftigste jaar een zware taak op haar schouders gelegd.

De betekenis van haar aanstaande presidentschap is onmiskenbaar: het is een krachtig signaal van verandering en van hoop op vernieuwing. Maar de realiteit waarin zij aantreedt, laat geen ruimte voor romantische symboliek. Suriname staat op de rand van economisch herstel, met nog steeds structurele problemen, sociale spanningen en een internationaal klimaat dat steeds vijandiger wordt voor kwetsbare economieën.

Wil Geerlings-Simons slagen, dan zal zij een leiderschapsstijl moeten hanteren die afwijkt van haar voorgangers

Geerlings-Simons erft een land met een torenhoge staatsschuld, een zwakke, uitgeholde publieke sector en een bevolking die moe is van beloften en uitgeput is door bestaansonzekerheid. De hoop is gevestigd op de miljarden aan inkomsten uit de offshore olie, die pas vanaf 2028 stapsgewijs worden verwacht.

Tot die tijd blijft het land afhankelijk van internationale financiële instellingen, donorlanden en de eigen veerkracht. Een groot deel van de bevolking leeft onder de armoedegrens, onderwijs en gezondheidszorg staan onder druk en corruptie en ‘cliëntelisme’ hebben het vertrouwen in instituties aangetast.

Op mondiaal vlak is er de onzekerheid van geopolitieke spanningen, klimaatverandering en een terugtrekkende internationale solidariteit. Voor een kleine economie als die van Suriname betekent dit dat elke vergissing grote gevolgen kan hebben. Tegelijk bieden die uitdagingen ook kansen: duurzame energie, groene economie, regionale samenwerking – mits goed geleid – kunnen uitwegen bieden uit de structurele afhankelijkheid van grondstoffen en leningen.

Wil Geerlings-Simons slagen, dan zal zij een leiderschapsstijl moeten hanteren die afwijkt van haar voorgangers. Geen paternalistische politiek, geen achterkamertjesgekonkel, maar transparantie, dialoog en hervormingen die de fundamenten van bestuur en economie versterken. Ze moet technocratische deskundigheid boven partijtrouw stellen en de moed tonen om impopulaire maar noodzakelijke maatregelen te nemen.

Als vrouw brengt Geerlings-Simons mogelijk een andere bestuurscultuur met zich mee. Eén meer gericht op verbinding, empathie en strategisch luisteren. Maar dat is nog geen garantie voor succes. Ze zal de politieke moed moeten tonen om bestaande machtsstructuren open te breken en het roer werkelijk om te gooien.

Suriname heeft nu meer dan ooit behoefte aan betrouwbaar leiderschap, integriteit en visie. Geerlings-Simons staat aan het begin van een uniek hoofdstuk in de nationale geschiedenis. De vraag is: zal zij geschiedenis schrijven als eerste vrouwelijke president of als de laatste kans die werd verspeeld?