Hippocrises

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard
Het was weer een succesvolle week als het gaat om misselijk worden. De award gaat deze week naar de ministeries van Sociale Zaken en Volkshuisvesting en die van Volksgezondheid. Laten we beginnen met Sociale Zaken en Volkshuisvesting. Minister Paneer is de derde, van wie ik het weet, die wegkijkt van het probleem in veel kindertehuizen.

De vorige minister, Ramperan, beweerde dat er wel degelijk controles waren. Een andere van een paar jaar geleden, Afamo, die nu vreemd genoeg wel goede dingen zegt, zei destijds in een interview niets te weten van wantoestanden.

“Eedafleggende hypocrieten zullen ons altijd in een crisis storten omdat ze zo alleen geld weten te verdienen”

Door mijn sociale betrokkenheid ga ik regelmatig langs kindertehuizen. Te zien aan de staat van de zogenaamde tehuizen kan ik niet anders dan vaststellen dat er is gelogen over enige vorm van uitgevoerde controle. Of door die minister Ramperan of door zijn controleurs.
Veel tehuizen kampen met beperkte financiële middelen en dat heeft zijn weerslag op het welzijn van kinderen en de staat van het tehuis. Het gaat dan om fysieke hygiëne van de kinderen zelf, hygiëne van de locatie en de sociale hygiëne, dus de omgangsvormen. Daar is echt veel mis.
Er is slechts één kindertehuis van de ongeveer twintig die ik heb bezocht, waar ik met een gerust hart kom en vertrek omdat het er op alle vlakken hygiënisch is. De naam noem ik liever niet, want ik begrijp dat mensen steeds meer werken met takrusani uit afgunst. Zo ontwikkeld en beschaafd zijn we tegenwoordig in ons land met meer kerken dan sportscholen.
Maar goed, terwijl de ministers en andere instanties wegkijken, of goedkeurend toekijken, worden er kinderen fysiek, mentaal en soms zelfs seksueel misbruikt op een locatie waar ze juist zijn gebracht om te ontsnappen aan misbruik. Waarom doen we dit deze kinderen toch aan, macht en seks beluste varkens die we zijn?
Dan komen we bij het ministerie van Volksgezondheid (diepe zucht). Er was dus weer een opnamestop, omdat er achterstallige betalingen zijn vanuit het Staatsziekenfonds. Wederom is geld de reden om de werkende klasse zorg te ontzeggen. Er zijn zelfs mensen weggestuurd bij de Eerste Hulp omdat zij geen geld hadden om drempelkosten te betalen.
In onze samenleving staat niet langer de mens centraal. De mens, daar schijten we op, tenzij die geld kan overleggen. Dat is onze nieuwe norm, een verworvenheid die je niet zal terugzien in een zelf verheerlijkend AI-filmpje van één of andere politieke partij.
Het is wel erg dat geld de harde taal is die men spreekt in onze zorgsector. Dat is een sector met artsen die een eed hebben afgelegd. Dat is de Eed van Hippocrates. Het lijkt erop dat velen die zijn vergeten, als ze het al hebben afgelegd.
Als reminder een deel van die eed: “Ik zweer/beloof dat ik de geneeskunst zo goed als ik kan zal uitoefenen ten dienste van mijn medemens. Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten. Ik stel het belang van de patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen”. Nergens staat er toch iets over dat de patiënt eerst moet betalen?
Andere vraag: de minister van Volksgezondheid is zelf arts. Zou hij zijn eed, misschien zeksie-zingend, hebben afgelegd? Zo nee, verklaart dat een hoop. Zo ja, wat is dan de reden dat deze eed niet de basis vormt van zijn beleid? We zien daar letterlijk niets van terug. Of is dit het ‘zo goed als ik kan’?
Trouwens, er is ook een eed voor verpleegkundigen of verzorgenden. Of die hier wordt afgelegd, weet ik niet zeker. Die eed luidt als volgt: “Ik zweer/beloof dat ik mijn beroep als verpleegkundige/verzorgende op een verantwoorde en betrouwbare wijze zal uitoefenen”.
Dat gaat al mis wanneer je als verpleegkundige met je witte uniform door de stad huppelt. Waarom? Onze stad heeft een open riolering, is vervuild met kwik en is of modderig of stoffig. Met datzelfde uniform staat men vervolgens aan het bed van zieke patiënten. En, als je geluk hebt, word je als patiënt heerlijk bestraffend toegesproken omdat je niet voldoet aan de regels van de god die de verpleegster aanhangt. Een zeer verantwoordelijke en betrouwbare manier van zorg verlenen!
Het afleggen van een eed is dus gewoon een poppenkast. Niets nieuws. We hebben het al vaak gezien, dat toneelstukje in DNA. Hand op een heilig boek, schijnheilig de eed opdreunen en dan de schijn ophouden van good governance. Dat is bij ons, zo te zien, synoniem voor liegen met droge ogen en een natte glimlach. Soms nat …