Het volk heeft niet gesproken – het is verdeeld en verward

Na elke verkiezing horen we het bekende zinnetje: “Het volk heeft gesproken.” Maar wat als dat deze keer niet klopt? Wat als de verkiezingsuitslag geen duidelijke richting aangeeft, maar vooral verwarring, verdeeldheid en wantrouwen blootlegt? In Suriname lijkt dat nu het geval.De recente uitslag laat zien dat het electoraat geen sterke voorkeur heeft uitgesproken voor een bepaalde partij of leider. Er is geen overtuigend mandaat. De politieke realiteit lijkt eerder te wijzen op een bevolking die niet weet wat ze wil, dan op een weloverwogen keuze voor samenwerking of beleid.De verdeeldheid komt duidelijk naar voren in de verschillende prioriteiten van de grootste partijen. De VHP benadrukt macro-economische stabiliteit, schuldsanering en internationale samenwerking. De NDP legt juist de nadruk op sociale ondersteuning, subsidies en behoud van banen – en staat bovendien meer open voor het aangaan van nieuwe leningen om die maatregelen te financieren. Beide visies hebben hun waarde, maar afzonderlijk bieden ze geen houdbare oplossing. Stabiliteit zonder productie en werkgelegenheid leidt tot sociale spanningen. Sociale voorzieningen zonder economische draagkracht – en gefinancierd met schulden – zijn op termijn niet vol te houden.Het probleem ligt dus niet alleen bij de politieke partijen, maar ook bij de kiezer. Veel mensen lijken hun stem te baseren op partijtrouw, populistische beloften of kortetermijnbelangen, in plaats van op inhoudelijk beleid of een langetermijnvisie. En dat is begrijpelijk in een tijd van economische onzekerheid, maar het is ook riskant. Want als het volk geen duidelijke koers uitzet, blijft het land stuurloos.Wat deze verkiezing pijnlijk duidelijk maakt, is dat we als samenleving in een soort politieke identiteitscrisis zitten. Er is geen gemeenschappelijke visie op de toekomst. Geen collectieve richting. Alleen verdeeldheid – en dat vraagt meer dan een coalitieakkoord om op te lossen.Als we als land vooruit willen, moeten alle betrokkenen hun rol serieus nemen. Politieke partijen moeten transparanter en eerlijker zijn over hun plannen. De media hebben een taak in het bevorderen van politieke bewustwording en educatie. En wij, de burgers, moeten ons beter informeren, kritischer zijn en verder durven denken dan de verkiezingsdag.De stem van het volk kan pas echt iets betekenen als die gebaseerd is op inzicht, visie en verantwoordelijkheid. Verdeeldheid vraagt om meer dan politieke rekensommen. Het vraagt om leiderschap. Om moed. En om een samenleving die weet waar ze naartoe wil.Niel Kalpoe

...