Het verdriet van Nickerie (1): Veel beloftes, weinig gerealiseerd

President Chandrikapersad Santokhi heeft een bovenmatige belangstelling voor het district Nickerie. Iedere paar weken laat hij zich er door een helikopter naartoe vliegen om het startseinen voor één of ander groots project te geven en om beloftes te doen. Maar wat heeft dat uiteindelijk opgeleverd? In de praktijk blijken de resultaten zeer pover en hebben Nickerianen alleen een grote kater gekregen in vijf jaar regering-Santokhi.
Tekst Armand Snijders

Beeld Kabinet van de president
Nickerie is een bevoorrecht district: sinds Santokhi president is, krijgen de inwoners zeer regelmatig bezoek van hem, soms wel één keer per maand. Want: “Nickerie is strategisch belangrijk voor ontwikkeling”, heeft hij in de afgelopen jaren herhaalde malen gezegd. “Ik kom elke maand om projecten uit te voeren (…). We hebben grote plannen. Het masterplan is dat Nickerie strategisch een heel belangrijk district is, in het kader van olie en gas.”

“Het masterplan is dat Nickerie strategisch een heel belangrijk district is, in het kader van olie en gas”
President Chandrikapersad Santokhi
Geen succesverhalen
Echter, dat het staatshoofd zo vaak in het rijstdistrict is, betekent niet dat dit de ontwikkeling van het westelijke kustgedeelte van Suriname ook ten goede komt. Toen enkele weken geleden op initiatief van Asiskumar Gajadien, assembleelid en ondervoorzitter van de VHP, in het partijcentrum in Nieuw-Nickerie een bigismadey werd gehouden, had hij moeite om de twaalfhonderd ouderen te vermaken met succesverhalen van deze regering. Want die zijn er niet zoveel. De oudjes werden daarom mede gelokt door de enveloppe met SRD 500 die ze kregen. Én een lot waarmee zij in de geldprijzen konden vallen. Verder had de oranje partij heel weinig te bieden om de gasten op leeftijd te bekoren.
Veel goeds over wat de regering de afgelopen jaren in het district heeft gedaan, hadden Gajadien en de andere sprekers – onder wie de ondervoorzitter van het parlement Dew Sharman, zeker niet te vertellen. Behalve dan dat wat Nickeriaanse landbouwers zijn gecompenseerd met geld en ureum. Maar dat zal weinig oudjes echt interesseren. Zij zijn vooral benieuwd wat er wordt gerealiseerd voor hun hele district, waar de meesten hun hele leven al wonen en hun hart aan hebben verpand. Want dat is er bij opeenvolgende regeringen tot nu toe nauwelijks van gekomen.
Met Santokhi, die sinds zijn aantreden de indruk heeft gewekt Nickerie een warm hart toe te dragen, waren de verwachtingen zeer hoog gespannen. Hij beloofde heel veel en gaf het ene na het andere startsein voor ambitieuze projecten, waarbij plaquettes of protserige borden werden onthuld waarop zijn naam prijkt. Maar veel daarvan kwam helemaal niets terecht.
Honderden bereidverklaringen
Er gebeurden uiteraard wel positieve dingen; zo heeft het staatshoofd honderden bereidverklaringen verstrekt voor percelen aan burgers in het district. Maar dat is eigenlijk geen verdienste van Santokhi, het is gewoon iets waar iedere burger van Suriname recht op heeft. Zijn regering heeft wel wat obstakels weggenomen, waardoor het erop lijkt dat burgers nu sneller voor grond in aanmerking komen.
De eerste zogeheten Food Baskets, waar een beperkt aantal basisgoederen goedkoper dan elders zijn te krijgen, werden in het district opgezet. Er zijn wat pompen en gemalen opgeknapt of vernieuwd, wat een normale taak voor een regering is. En Santokhi en zijn partij proberen volgens eigen zeggen vooral de rijstsector te stimuleren.
Moderne rijstverwerkingsfaciliteit
Maar met dat laatste is iets behoorlijk mis. Begin oktober gaf de president in de Prins Bernhardpolder het startsein voor de bouw van een moderne rijstverwerkingsfaciliteit. Deze is volgens het staatshoofd vooral bedoeld om de bevolkingslandbouw in het district te ondersteunen en zal de landbouwers van Nickerie helpen om hun opbrengsten efficiënter te verwerken, zo zei hij.
De bouw zou geschieden met een bedrag van zes miljoen US dollar die van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) is geleend. Echter, NDP-fractieleider Rabin Parmessar sprak dat tegen. Daarop moest minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij schoorvoetend toegeven ‘dat er een fout is gemaakt’ is en dat de IDB het project helemaal niet financiert.
Geen verantwoording afgelegd
Het verwerkingsbedrijf Jai Kisaan, dat vooral baat bij de bouw zal hebben, krijgt de zes miljoen US dollar van de regering om het project uit te voeren uit de nationale begroting. Waarom de onderneming deze enorme subsidie krijgt, is volstrekt onduidelijk en daar heeft de regering ook nog geen uitleg over gegeven, laat staan verantwoording over afgelegd in De Nationale Assemblee.
Het riekt ernstig naar favoritisme, terwijl anderen het nakijken hebben. En dan te weten dat de regering zegt geen geld voor andere, veel belangrijkere zaken te hebben, zoals de gezondheidszorg of het vergroten van het veiligheidsgevoel.
Het heeft er veel van weg dat de regering de wijze van financiering – en dat die volledig voor rekening van de belastingbetalers komt – probeerde …

...