Het probleem van Suriname: politiek zonder verstand

door

In de maatschappelijke constellatie is de politiek overal ter wereld de zwakste schakel. Politici blijken in overwegende mate niet berekend te zijn voor hun taak. In de Verenigde Staten hebben velen al spijt van hun keuze voor Donald Trump. Het zal niet lang duren voordat ook velen in ons land spijt gaan krijgen van hun politieke keuze.

In diverse landen worden jonge politici geschoold in de fundamenten van de politieke theorie en de praktische politiek. Tal van instituten zijn gespecialiseerd in ideologische scholing. De beste scholing krijg je evenwel bij een goede universiteit. En die hoort de jongeren bij te brengen de kunst van het leren om te leren. In Suriname daarentegen is er totaal geen politiek debat op niveau aangaande de ontwikkelingsstrategie en de ontwikkelingsideologie. En onder debat versta ik debat en geen politiek kunnen gekrakeel. Het ideologische debat bestaat niet in Suriname omdat onze politici zwaar onderontwikkeld zijn.

Het gebrek van Suriname

Sinds 1975 zijn de voornaamste ontwikkelingsproblemen van Suriname grotendeels onaangeroerd gebleven. Door pure onkunde en incompetentie. Mensen worden in Suriname politicus om zichzelf te verrijken. De politici, de politieke leiders, hebben getolereerd dat men volksvertegenwoordiger kon zijn en tegelijkertijd twee of 3 fulltime baan bij de overheid kon hebben. Deze mensen gingen naar huis met 3 lonen terwijl ze niet eens een baan op een adequate wijze konden vervullen.

Corruptie is endemisch in het politieke systeem. Men gaat het systeem veranderen zeggen politici, wel ik ben benieuwd en zal u uitleggen waarom dat onmogelijk is.

Corruptie en regelrechte diefstal is gemeengoed in de cultuur van de politici. Gemeenschapsgoederen worden om middernacht weggedragen uit kantoren. Dienstauto’s worden niet meer ingeleverd na de verloren verkiezing. Pure diefstal. Wij moeten beseffen dat de politici van op een volgende regeringen hebben nagelaten om een degelijk en adequaat beheer te voeren van de aan hun toevertrouwde gemeenschapsmiddelen.

Toen er sprake was van corruptie bij de afdeling comptabiliteit van het ministerie van Financiën heb ik erop gewezen dat de administratieve organisatie van de overheid een grote puinhoop is. Rene Abrahams heeft ter zake advies uitgebracht. De uitvoering is natuurlijk uitgebleven. De goederen administratie in het bijzonder van kantoorartikelen als laptops en autos bestaat alleen op papier. Ex-president Bouterse’s dienstwagens die hij heeft nagelaten, waar zijn die gebleven? Dan zijn door de regering Santokhi 6 dure wagens aangeschaft. Waar zijn die gebleven? Wie is verantwoordelijk voor de inventaris administratie inclusief de administratie van goederen als laptops en auto’s. Vindt er periodieke controle plaats van de inventarislijsten? 

50 jaar geleden bij de landbouwmaatschappij Patamacca hadden zelfs het potlood en de ballpoint op mijn bureau een inventarisnummer. De overheid heeft geen goederenadministratie, geen inventarislijsten, geen inventaris controle, het is gewoon waardeloos management. Zelfs een bakovenwinkel heeft een behoorlijke goederen administratie.

De exorbitante salarissen

De voorzitter van de Nationale Assemblee, ingénieur Adhin,  heeft de kwestie van de recente exorbitante salarisverhogingen bij de overheid terecht ter discussie gesteld. Daarop heeft een assembleelid gemeend te moet reageren en geeft blijk geen benul te hebben van de materie terzake. In de eerste plaats waar is het inkomensbeleid van de regering. Waar is het loon en prijsbeleid van de regering.

Elke koe van zondag weet dat alleen prestatie beloond wordt. Derhalve doemt de vraag op wat presteert men eigenlijk? Hoe verhouden de diverse functies met elkaar? Is er een functieclassificatie geweest? Het beloningssysteem bij de overheid is soep met balletjes omdat het land geregeerd is geworden door ambtenaren die geen enkel benul hebben van een loon en prijsbeleid, van een inkomensbeleid. Prestatiebeoordeling kent men niet. We blijven een broko prenasie.

Richard B Kalloe