Het probleem met Bitcoin

Tijdens het protest van de Canadese vrachtwagenchauffeurs in 2022 tegen Covid-19-maatregelen werden 34 cryptovaluta-portefeuilles die aan hen waren gekoppeld op de zwarte lijst geplaatst, wat een kritieke kwetsbaarheid blootlegde in het vermogen van Bitcoin om echte financiële autonomie te bieden. Iedereen die met die portefeuilles omging door geld te sturen of te ontvangen, liep het risico opgespoord en gestraft te worden door de roverheid.

Ondanks het aanvankelijke geloof dat Bitcoin traditionele financiële censuur (zoals opgelegd door banken en betalingsverwerkers zoals GoFundMe, PayPal en Stripe) kon omzeilen, bleek de praktijk anders. De creatie van Bitcoin komt voort uit de wens om de inherente gebreken in traditionele financiële systemen aan te pakken. Zoals de uitvinder(s) van Bitcoin, Satoshi Nakamoto, in een paper uit 2008 uiteenzette, brengt de afhankelijkheid van gecentraliseerde autoriteiten zoals banken aanzienlijke risico’s met zich mee, waaronder die inherent aan fractioneel bankieren en het herhaaldelijk optreden van monetaire inflatie en geldontwaarding.

Zoals econoom J.M. Keynes in 1923 opmerkte is “(inflatie) de vorm van belasting die het publiek het moeilijkst kan ontwijken en die zelfs de zwakste regering kan afdwingen.” Inflatie is gewoon een andere manier van het beroven van het individu van de vruchten van hun arbeid (m.a.w. slavernij).

Bitcoin was ontworpen om die risico’s te elimineren, samen met de noodzaak voor het moeten vertrouwen van derden (tussenpersonen), door een peer-to-peer-systeem te bieden met een beperkte geldhoeveelheid waarin gebruikers de sleutels tot hun eigen geld in handen hebben en rechtstreeks met elkaar transacties uitvoeren. De ideologische basis van Bitcoin kan terug worden getraceerd naar de Cypherpunk-beweging rond 1980. De Cypherpunks voorzagen een wereld waarin individuen economische activiteiten konden ontplooien met behulp van sterke cryptografie om ontraceerbare transacties (privacy) en onrelateerbare identiteiten (anonimiteit) te garanderen. Deze visie van “crypto-anarchie” streefde ernaar individuen te bevrijden van de controle, manipulatie en uitbuiting door de roverheid, vooral d.m.v. belastingheffing.

Economen zoals Milton Friedman en F.A. Hayek voorzagen ook het potentieel van digitale valuta’s om de controle van de roverheid te reduceren. In een interview uit 1999 met de National Taxpayers Union zei Friedman: “Ik denk dat het Internet een van de belangrijkste krachten zal zijn om de rol van de overheid te verminderen. Het enige dat ontbreekt, maar dat binnenkort zal worden ontwikkeld, is een betrouwbare e-cash. Een methode waarbij je op Internet geld kunt overmaken van A naar B zonder dat A B kent, of B A kent, zoals ik een biljet van $20 kan nemen en het aan jou kan overhandigen zonder dat er een registratie is van waar het vandaan kwam. En je kunt het ontvangen zonder te weten wie ik ben.”

En in een interview in 1984 zei Hayek: “Ik geloof niet dat we ooit weer deugdelijk geld zullen hebben voordat we het uit handen van de overheid halen. We kunnen dat niet met geweld doen. Het enige wat we kunnen doen is via een of andere sluwe omweg iets introduceren dat ze niet kunnen stoppen.”

Bitcoin was een belangrijke eerste stap daartoe en loste enkele problemen op, maar het fundamentele ontwerp en de implementatie zijn niet volledig in lijn met de hierboven genoemde visies en idealen. Bitcoin is niet privé noch anoniem. In het beste geval is het pseudoniem. Wie je Bitcoin-adres kent, kan gemakkelijk toegang krijgen tot je saldo, volledige financiële geschiedenis, en kan toekomstige transacties monitoren. Het is als betalen voor een kopje koffie in een café, waarbij de eigenaar van de café onmiddellijk kan zien hoeveel geld je in je portemonnee hebt, waar het vandaan komt en wie je in het verleden hebt betaald. Hoewel er methoden zijn om een zekere mate van privacy en anonimiteit te hebben met Bitcoin, is het hebben en behouden hiervan zelfs voor experts een uitdaging, laat staan voor het grote publiek.

Roverheden hebben geïnvesteerd in technologieën die deze tekortkomingen uitbuiten, waardoor de financiële vrijheid die Bitcoin zou moeten bieden wordt ondermijnd, zoals in het geval van de Canadese vrachtwagenchauffeurs. Het opleggen van KYC (Know Your Customer) en AML (Anti-Money Laundering) regelgeving ondermijnt de anonimiteit die cryptovaluta’s zoals Bitcoin zouden moeten bieden. Het beleid van de roverheid dringt het publiek steeds verder aan om gebruik te maken van gecentraliseerde wisselkantoren/beurzen die kunnen worden gecontroleerd, wat het beoogde peer-to-peer gebruik van cryptovaluta’s ondermijnt.

Berichten over geblokkeerde gebruikerstransacties en gesloten accounts door gecentraliseerde wisselkantoren/beurzen benadrukken de voortdurende strijd tussen individuele vrijheid en roverheidsinmenging. Er is ook een wereldwijde trend om het publiek aan te moedigen om te investeren in cryptovaluta-derivaten en fondsen i.p.v. echte munten waarvan individuen de cryptografische sleutels in handen hebben. Als je investeert in derivaten en fondsen, bezit je geen echte munten, en als gevolg daarvan kan je verstrikt raken in bubbels en worden beroofd van je rijkdom, precies zoals het in het verleden is gedaan met goud en fiat-valuta’s.

Vandaag zien we dat enkele roverheden en traditionele financiële instellingen, zoals BlackRock en JP Morgan, Bitcoin omarmen en coöpteren. Hier had ik in 2017 al voor gewaarschuwd. Dit is een duidelijk signaal dat de hoop die Bitcoin gaf om te ontsnappen aan het door de roverheid opgelegde anti-sociaal systeem van uitbuiting en slavernij, nu tot het verleden behoort. En ik ben er zeker van dat Friedman, …