Het Hoogste Circus van Staat

DE SNIJD / Armand Snijders

Ik ben na de installatie van het nieuwe parlement voorlopig weer een illusie armer. Het gekibbel over wissewasjes rond procedures en het onbegrijpelijke gedrag van ex-vicepresident en nu vicevoorzitter Ronnie was ten hemeltergend.

Rabin lapte als oppermeester van de babbelklas een hoop formaliteiten aan zijn laars. En de oppositie (lees: alleen de VHP) vond dat schandalig en krijste als een gillende keukenmeid. Terwijl de keren in de tijd waarin zíj de dienst uitmaakte in het nationale praathuis, ze een broertje dood hadden aan de regels en de oppositie zoveel mogelijk dwarsboomden. Het kan verkeren…

“Het is maar te hopen dat de verkiezing van Jenny als president en Gregory als veepee wel een beetje ordelijk zal verlopen. Dat scheelt ons in ieder geval nieuwe wilde ‘analyses’”

Ronnie liet iedereen in spanning en kwam pas op het laatste moment het klasje binnen met een blik van ‘ik ben er nu wel, maar jullie weten nog niet wat jullie aan mij gaan hebben. Lekker puh!’ Hij smoesde tussen de bedrijven door met zijn ex-baas Chan, waarschijnlijk om te kijken of ze samen de nieuwe coalitie misschien toch nog een hak konden zetten en Ronnie alsnog veepee kon blijven. Dat was de functie die hij heeft moeten inruilen voor het veel mindere vicevoorzitterschap van het praathuis. Dat valt hem zwaar.

Maar ja, dan had hij maar wat meer zijn best moeten doen om goed invulling te geven aan het plaatsvervangende presidentschap, dan zouden misschien velen hem weer hebben gewild. Maar hij heeft zijn functie vijf jaar te schande gezet, waardoor iedereen een kreet van opluchting slaakt dat hij is opgehoepeld.

Dat smoezen met Chan leverde niets op, waarna Ronnie eieren voor zijn geld koos, het veepee-schap liet varen en in feite een publieke nederlaag leed. Dat is pas ‘lekker puh!’.

Ik had gedacht dat de assembleeleden nu eindelijk eens vijf jaar serieus aan de gang zouden gaan voor hun geld en dit met recht het Hoogste College van Staat zullen laten zijn, zoals het formeel wordt genoemd. Zeker na alle positieve geluiden die uit de mond van vele politici kwamen, was ik – misschien tegen beter weten in – optimistisch over wat er komen zou. Zoals gezegd ‘tegen beter weten in’, want het was wat veel om dat te verwachten.

Ik heb het voor mijzelf inmiddels omgedoopt tot het ‘Hoogste Circus van Staat’, met Ronnie als de doorzichtige domme clown bij wie niets lukt en opperclown Chan die iedereen op het verkeerde been probeert te zetten en er moeiteloos op los liegt. De verrotte oude rotten Asis en Mahinder zijn de – barslechte – aangevers, terwijl ook de meeste andere spelers een ondermaatse rol (gaan) spelen. Aardappel- en uienboer Ashwin heeft de ondankbare taak dit zootje ongeregeld in toom te houden en moet ervoor zorgen dat ze meer presteren dan de vorige clubjes.

Maar alle gekheid op een stokje: ik had nooit gedacht dat ik zou zeggen dat ik blij ben met Ashwin. Hij is vele malen intelligenter en betrouwbaarder dan Ronnie, die als losgeslagen kawtere hopelijk bij de hoogste uitzondering de voorzittershamer zal mogen vasthouden. Bijvoorbeeld in geval van lusbere van de voorzitter. Laten we ons land in ‘s hemelsnaam op een normale manier besturen, niet op de Bravo-manier, please. Ook al zijn sommigen een hele andere mening toegedaan en zien ze Ronnie gek genoeg wel zitten.

Het is niet mijn gewoonte om berichten in andere kranten te bespreken, maar helaas moet ik dat nu wel doen naar aanleiding van een stuk in Dagblad Suriname, waarin ‘politiek analist’ Harold kort na de verkiezing van het leidinggevende duo van De Nationale Assemblee zijn zegje daarover doet. En tot de heel kromme conclusie komt dat Ashwin met ‘slechts’ 34 stemmen is gekozen en Ronnie bij acclamatie vijftig stemmen – dus geen tegenstemmen – heeft gehaald.

Maar er wordt niet bij gezegd dat Ashwin een tegenkandidaat had en Ronnie niet. Dat noemt onze Harold ‘een valse start’ voor Ashwin. Nogmaals, u weet dat ik geen fan van hem ben – en hij niet van mij – maar ik voel mij genoodzaakt het in dit geval voor hem op te nemen.

Harold jokte verder: ‘Hij mist het vertrouwen van een aanzienlijk deel van het parlement. De helft van de leden heeft zich van stemming onthouden of tegen hem gestemd’. Dit is je reinste lariekoek en zou voor iedere redactie reden moeten zijn om de analyticus – als hij echt bestaat – te corrigeren en vervolgens wegens algehele onkunde de deur te wijzen.

Want 34 stemmen is tweederde meerderheid en dus kan nooit de helft van de leden zich van stemming hebben onthouden of tegen hebben gestemd. ‘In een gezonde parlementaire democratie zou een voorzitter op ruime meerderheid moeten kunnen rekenen om boven …

...