Herinneringserfgoed centraal bij Sophie Redmond-lezing

door

Tekst en beeld Euritha Tjan A Way

PARAMARIBO — In een volle Rust en Vredekerk werd zondagavond de twaalfde dokter Sophie Redmondlezing gehouden. Totaal in de sfeer van deze Surinaamse vrouw met een eigen visie over zichzelf en het collectief werd de lezing die zondag voor het eerst in Suriname werd gehouden ingericht. Mildred Caprino die zichzelf publieksherinneraar noemt en geen historica, was de keynote spreker van de avond.

Geheel op haar eigen manier en met muziek erbij werden de aanwezigen gebracht naar de bestemming die Caprino had. “Dat na mi yere, mi na poku. Meestal kom ik met een hele band, maar dit is de kerk, dus ik hou rekening”, gaf ze het gezelschap mee. Op haar eigen anekdotische manier bracht ze het gezelschap bij dat niet veel mensen meer weten wie Dokter Sophie Redmond was.

“Volgens Caprino is het de vraag wat met het herinneringserfgoed gebeurt van mensen als Sophie Redmond”

“Ik liep naar de wacht van het Academisch Ziekenhuis waar haar borstbeeld is en ik vroeg: ‘ik wil dokter Sophie Redmond zien. Waar kan ik haar vinden.’ De wachter gaf me aan dat die het niet wist, maar dat ik binnen bij de artsen kan vragen want hij weet niet wie dienst heeft”.

Er volgen meerdere van dit soort antwoorden totdat na vijf personen er eindelijk iemand door heeft dat het om een borstbeeld gaat en niet een arts. Volgens Caprino is het de vraag wat met het herinneringserfgoed gebeurt van mensen als Sophie Redmond.

Niet veel droge historische materie, maar met veel anekdotes mensen de geschiedenis bijbrengen, is de stijl van Caprino. Ze doet op die manier denken aan lang vervlogen tijden -de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw in Groot Paramaribo toen de toriman niet ontbraken bij de verschillende huisfeesten en dede-oso.

Vrolijk werd de avond afgesloten met sfeervolle vioolmuziek die met bekende kaseko liederen een zaadje nostalgie plantte bij het aanwezige publiek. Sigourney Jokhan deed daarmee een voortreffelijke uitzwaai.