HELIFLOPTER

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Deze hele periode in aanloop naar 25 mei lijkt één lang carnaval. Een soort theaterfestival met opvallend veel kluchten. En veel idioterie. Alles behalve inhoud. Het hoogtepunt was die helikopter met een lege kokosnoot die blijkbaar geen roti lust. Het was een dieptepunt op eenzame hoogte. Ik vraag me af waarom men nog steeds denkt dat bepaalde gedragingen een goed voorbeeld zijn. Vooral als deze zaken totaal niet bijdragen aan het formuleren van een visie. Een serieuze visie over ons land en waar het heen moet lijkt mij toch wel belangrijk. Verkiezingen zijn toch een serieuze zaak? Wij lijken dat echt niet zo te zien. We houden van dat brood en spelen. En van het geven van luchtbellen als excuus.

Wat ook opvalt is de leegte van het geschreeuw op politieke podia. Het is luid maar slaat nergens op. Het is slechts stemmingmakerij. Of vuilsmijterij. In plaats van mensen inzicht te geven, verblindt men ze. Dat slaat dan op die schreeuwgrage politici. Wellicht doen ze dat omdat er niet zoveel is om inzicht in te geven. Of snappen ze het zelf niet? Dit zou me niet verbazen. Het niveau is bij veel politici laag. Er zijn er wel een paar die ik echt slim en objectief vindt. De meesten zijn gewoon clowns die zijn blijven steken in een gepasseerd tijdperk. Dat komt door hun leeftijd. Die maakt dat zij een voor hen comfortabel pre-koloniaal referentiekader hebben. Iets met oude vossen en streken ofzo.

Het geswitched of de overloperij is ook een symptoom van de leegheid. De geloofwaardigheid is ver te zoeken. “Gewijzigde beleidsinzichten” op een ander niveau, zeg maar. Maar het meest kluchtige aan dat hele verkiezingscircus waren de feestelijke inschrijvingen van de politieke partijen. Ik begrijp nog steeds niet waarom we dat zo bijzonder vinden. We waren toch tegen dat stomme, needy, gedrag van Koestermehamed?

In the end doen we, net als hij, bijzonder stoer om iets dat niet stoer is. Slechts een administratieve handeling. Het riadisme viert hoogtij in aanloop naar de verkiezingen. We zoeken van alles om gekoesterd te worden door het volk. Of het nou terecht is of niet. We schuwen het ook niet om echt laag te zakken wanneer we denken dat het ons winst zal opleveren. Dan sla je jezelf op de borst om een houten brug, een zebrapad, een waterleidinkje of een zonnepaneeltje.

Wat mij ook stoort is de verkwisting van geld. Als het goed ging in ons land was het geen probleem. Maar we hebben te kampen met een deel van de samenleving dat structureel arm is. Geld dat wordt ingezet voor het charteren van helikopters zou beter kunnen worden besteed. Nu wordt het ingezet zogenaamd als propaganda maar het is eigenlijk zelfverheerlijking. Jammer. Nog gestoorder is de onzuivere werkwijze met fake-accounts op social media.

Dat is hoe men op kunstmatige wijze probeert de stemming te bepalen. Dat is manipulatie van het hoogste niveau. Best oneerlijk. Die oneerlijkheid is, denk ik, wat mij het meeste stoort. Zoals ik het zie, bewijst dit dat democratie zoals wij daar invulling aan geven, een grote flop is. Het is een bal-masqué. Uiterlijk vertoon. Fisti prodo. Vies omdat er altijd iets aan zit dat stinkt. Of het nou kokosolie, sponsorbelangen, hebzucht of eigen lof is.-.