HELEN THERESIA SY A FOEK – TDLOHREG, door ons allemaal liefdevol gekend als β€œvrouw Helen” (89) Paramaribo 10-5-2025

door

Sorry, maar de de opgevraagde pagina komt niet (meer) voor in ons systeem.
Als u zelf een URL heeft ingetoetst, controleer dat dan op typefouten.
Heeft u ergens op een link geklikt, geef het dan door aan ons of aan de webmaster van de site met de link.
Suriname is een land met een rijke culturele en religieuze diversiteit. Deze diversiteit is duidelijk zichtbaar tijdens uitvaarten, die in Suriname meer zijn dan alleen afscheid nemen; ze zijn vaak een weerspiegeling van diepgewortelde tradities, geloofsovertuigingen en culturele gebruiken. Elke religieuze gemeenschap in Suriname heeft haar eigen rituelen en gebruiken die worden gevolgd tijdens het overlijden en de daaropvolgende uitvaart. Hier bespreken we de belangrijkste kenmerken van Surinaamse uitvaarten, waarbij we onderscheid maken tussen verschillende religies.

Christelijke uitvaarten in Suriname worden vaak gekenmerkt door plechtigheden in een kerk of kapel, gevolgd door een begrafenis of crematie. De christelijke gemeenschap in Suriname is divers, met onder meer katholieke, protestantse en evangelische gelovigen.

De uitvaart begint meestal met een kerkdienst, waarbij familie en vrienden samenkomen om het leven van de overledene te herdenken. Er worden vaak Bijbellezingen en gebeden gehouden, en er worden hymnes gezongen. Na de dienst wordt de overledene naar de begraafplaats gebracht voor de begrafenis. Bij katholieke uitvaarten is het gebruikelijk dat er een mis wordt gehouden, waarbij de priester zegeningen uitspreekt en wierook wordt gebruikt. Bij protestantse uitvaarten is er vaak een grotere nadruk op de preek en het persoonlijk gedenken van de overledene.

Christelijke uitvaarten kunnen verschillen afhankelijk van de etnische achtergrond van de overledene. Creolen, Javanen, en Marrons hebben hun eigen unieke invloeden en rituelen, zoals het zingen van traditionele liederen of het houden van een zogenaamde “dede oso” (rouwzitting) bij Creoolse families, waarbij men de nacht doorbrengt met gezang, dans en verhalen vertellen om de overledene te eren.

.