Haalt de Staat Suriname het jaar 2050?

door

INGEZONDEN

Dit artikel heeft betrekking op de Staat, en niet op slechts het grondgebied van Suriname. In principe zal het grondgebied blijven bestaan, ook al mocht het ooit Nieuw Brazilia of Nieuw Miami heten.

De Staat Suriname behelst niet alleen het grondgebied, maar ook de soevereiniteit van de bewoners ervan. Het toekomstige olie- en gasgebeuren in het westen van Suriname brengt tal van uitdagingen met zich mee: uitdagingen met betrekking tot een goede investering van de opbrengsten en een eerlijke verdeling ervan over de bevolking. Ook uitdagingen met betrekking tot de interne en externe veiligheid van de staat.

De interne veiligheid heeft veel te maken met het gegeven dat bedoeld olie- en gasgebeuren zich zal afspelen in een grensdistrikt, hetgeen nu al vraagt om beleid dat bedacht is op wensen over en pogingen tot afscheiding van dit gebied van overig Suriname. Naar de onafhankelijkheidsdatum in het jaar 1975 toe, is een dergelijk geluid reeds geproduceerd. Mede door de te verwachten economische ontwikkelingen vanuit Nickerie, kan een dergelijk geluid ook worden aangewakkerd dan wel gevoed vanaf het buitenland.

“Nu de Amerikanen inmiddels Guyana feitelijk in hun bezit hebben, mag ervan worden uitgegaan dat het strategische beleid van deze zuiderbuur thans is gericht op het inlijven van Suriname”

Het grensdistrikt Marowijne geeft wat dit betreft minder redenen tot bezorgdheid. Het verschil in welvaart tussen dit distrikt en het Franse buurland, vereist wel de nodige beleidsaandacht omdat het ooit aanleiding kan zijn tot het ontstaan van een afscheidingsbeweging.

Los van de tot nu toe beschreven mogelijke dreigingen van de Staat Suriname, wordt zijn soevereiniteit reeds geruime tijd belaagd door het optreden van gewapende bendes in het binnenland en voor de kust alsmede de grensoverschrijdende kriminaliteit (grondstoffen-, drugs-, wapen- en mensensmokkel). Daarom zijn in het kader van grensbewaking, rampenbestrijding en bijstand aan de politie en de kustwacht, goede opleiding, training en uitrusting van het leger van groot belang. Dit geldt ook voor paraatheid en discipline.

Externe veiligheid

De externe veiligheid vereist wijsheid. Het toekomstige olie- en gasgebeuren heeft nu reeds de belangstelling van vele landen: De Verenigde Staten, Brazilië, “West-Europa”, Venezuela en indirekt China en Rusland. Venezuela heeft aan dit alles een extra dimensie toegevoegd door zijn claim op twee-derde deel van het grondgebied van Guyana, een claim die uiteindelijk ook een deel van Surinames zeegebied raakt.

Het gevolg van deze claim is dat Guyana om bescherming van Amerikaanse militairen heeft gevraagd en gekregen, terwijl inmiddels bekend geworden is dat aan de Amerikanen is voorgesteld om er een permanente militaire basis te vestigen. In de hoop om een definitief eind te maken aan de dreiging van Venezuela, dat onlangs een “strategisch verbond” gesloten heeft met Rusland, mag worden verwacht dat de vervolg wens van Guyana zal zijn een (satelliet) staat van de USA te worden.

Voor deze wereldmacht zal dit, een welkome ontwikkeling zijn vanwege zijn bezorgdheid over de opmars van China in onder andere Suriname. Door de aanwezigheid van Amerikaanse militairen in het buurland, wordt het Guyanese leger beter opgeleid, getraind en uitgerust dan het Surinaamse. Het gevolg hiervan is een consolidatie van de bezetting van Tigri en een te verwachten claim op de linker helft van de Corantijn.

Brazilië

Brazilië, dat ook qua bevolkingsomvang tot de grootste zes landen van de werld behoort, heeft ooit als strategisch doel gehad, de toevoeging van Guyana en Suriname als provincies aan zijn grondgebied, opdat het ook via deze twee landen toegang krijgt tot de Atlantische oceaan. Nu de Amerikanen inmiddels Guyana feitelijk in hun bezit hebben, mag ervan worden uitgegaan dat het strategische beleid van deze zuiderbuur thans is gericht op het inlijven van Suriname. Hiertoe heeft deze gigant twee mogelijkheden, te weten:

1. Stimulering van de emigratie van Brazilianen naar Suriname die, ooit éénmaal genaturaliseerd, een sterke pro Brazilië politieke beweging zullen teweegbrengen. Naarmate de “autochtone” Surinamers, die nog altijd gevangen zitten in etnische en politieke hokjes, naar het buitenland vertrekken, wordt dit moment eerder bereikt.

2. Opleiding en training van het militair en politiekader van Suriname door Brazilianen, waardoor leger en politie van Brazilië voldoende netwerken naar de overeenkomstige Surinaamse organen verkrijgen. Andere landen hebben deze mogelijkheid van opleiding en training natuurlijk ook! Deze netwerken stellen zo’n mogendheid in staat om desgewenst leger en/of politie in Suriname voor of tegen de eigen regering in stelling te brengen. De geschiedenis van het Surinaamse leger is hier getuige van (staatgreep 1980 en oplossing machtsvraagstuk in 1992). Door omnstandigheden was het kader van het Nationaal Leger in de jaren tachtig vrijwel uitsluitend in Brazilië opgeleid. Dit kader was bij gevolg in het jaar 2000 nog volledig Brazilië georiënteerd (om niet te stellen: geïndoktrineerd).

Overigens is de grondwettelijke taak van het Nationaal Leger nog altijd de …