Grondbeleid Suriname: Regering voedt corruptie en grondroof

INGEZONDEN
Het grondbeleid in Suriname is een van de meest problematische aspecten van de overheid. De verdeling van land, bedoeld om eerlijk en transparant te verlopen, is in de praktijk doordrenkt van corruptie en vriendjespolitiek. Grond, officieel eigendom van de staat, is een waardevol bezit dat vaak wordt misbruikt door politieke elites en ambtenaren om macht te behouden en persoonlijke belangen te dienen. Dit leidt tot systematische uitsluiting van de meerderheid van de bevolking en versterkt economische ongelijkheid.

Het proces om grond in Suriname te verkrijgen is bureaucratisch en complex. Het vereist dat burgers aanvragen indienen bij instanties zoals het ministerie van Grondzaken en het domenkantoor. Hoewel dit in theorie een eerlijk systeem lijkt, is de realiteit anders.

“In een land waar grond een sleutelrol speelt in welvaart en stabiliteit, draagt een oneerlijke verdeling bij aan diepere sociale spanningen”

Politieke loyaliteit en persoonlijke connecties spelen een doorslaggevende rol. Grond wordt vaak toegewezen aan familieleden, vrienden of politieke bondgenoten van machthebbers, terwijl burgers zonder invloed of connecties eindeloos moeten wachten of volledig worden genegeerd.
Grond is verworden tot een politiek instrument om steun te kopen en macht te versterken, in plaats van een middel om sociale gelijkheid te bevorderen. Deze oneerlijke praktijken hebben ernstige gevolgen voor de samenleving. De ongelijke verdeling van land creëert een kloof tussen de elite en de rest van de bevolking.
Terwijl een klein aantal mensen profiteert van grondtoewijzingen, blijven degenen die het echt nodig hebben – zoals jonge gezinnen en boeren – met lege handen staan. Dit voedt gevoelens van frustratie en wantrouwen tegenover de overheid. Veel burgers ervaren het proces als een systeem dat hen buitensluit en hun kansen op vooruitgang beperkt.
Smeergeld als noodzakelijke stap
Een van de meest zorgwekkende aspecten van het grondbeleid in Suriname is de wijdverbreide corruptie. Smeergeld is een ingeburgerde praktijk geworden bij het verkrijgen van grond. Ambtenaren en andere betrokkenen vragen vaak om extra betalingen of gunsten in ruil voor het versnellen van aanvragen of het toewijzen van grond.
Zonder deze ‘bijdragen’ wordt de kans op succes voor de gemiddelde burger vrijwel nihil. Dit heeft geleid tot een cultuur waarin corruptie de norm is en eerlijkheid de uitzondering.
De sociaal-economische gevolgen van deze corruptie zijn verstrekkend. Mensen die geen smeergeld kunnen betalen, blijven uitgesloten van grondbezit, wat hun economische kansen aanzienlijk beperkt. Grondbezit is essentieel voor veel Surinamers om huizen te bouwen, landbouw te bedrijven en een stabiele toekomst op te bouwen.
Het ontbreken hiervan leidt tot een versterking van armoede en een groeiende kloof tussen rijk en arm. Deze ongelijkheid belemmert niet alleen de individuele vooruitgang, maar ondermijnt ook de economische ontwikkeling van het land als geheel.
Erfenis van corrupte regeringen
Corruptie binnen het grondbeleid is geen nieuw probleem. Opeenvolgende regeringen hebben beloofd het systeem te hervormen en de praktijken van vriendjespolitiek en omkoping aan te pakken, maar deze beloften zijn grotendeels loos gebleken. In plaats van verandering hebben de meeste regeringen de bestaande systemen in stand gehouden of zelfs verergerd. Dit komt doordat vriendjespolitiek diep verweven is met de politieke cultuur in Suriname.
De afwezigheid van strenge verantwoordingsmechanismen maakt het mogelijk voor ambtenaren en politici om zich ongestraft schuldig te maken aan misstanden. De wetgeving rond grondbeheer is vaak vaag, en handhaving ontbreekt.
De situatie onder de huidige regering laat weinig verbetering zien. Integendeel, veel burgers klagen over een verslechtering van het beleid. Beschuldigingen van corruptie binnen het ministerie van Grondzaken en onder districtscommissarissen zijn wijdverbreid.
Er zijn meldingen van grondtoewijzingen die plaatsvinden op basis van politieke voorkeuren of tegen betaling van smeergeld. Ondertussen blijven de aanvragen van gewone burgers eindeloos hangen, zonder duidelijke uitleg of rechtvaardiging. Dit gebrek aan transparantie draagt bij aan de groeiende ontevredenheid onder de bevolking.
De maatschappelijke en economische gevolgen van het corrupte grondbeleid reiken verder dan individuele frustraties. In een land waar grond een sleutelrol speelt in welvaart en stabiliteit, draagt een oneerlijke verdeling bij aan diepere sociale spanningen.
Mensen voelen zich niet alleen economisch benadeeld, maar ook sociaal uitgesloten. Het gebrek aan vertrouwen in de overheid en de politieke elite ondermijnt de sociale cohesie en stabiliteit. Dit creëert een vicieuze cirkel waarin corruptie en wantrouwen elkaar versterken.
Transparantie en verantwoording
Om het grondbeleid te verbeteren, zijn ingrijpende hervormingen noodzakelijk. Transparantie moet een centraal uitgangspunt worden in het beleid. Dit betekent dat de regels en procedures voor grondtoewijzing duidelijk en publiek toegankelijk moeten zijn.
Een digitaal systeem waarin aanvragen kunnen worden ingediend en gevolgd, kan helpen om de invloed van persoonlijke connecties en corruptie te verminderen. Bovendien moet er een onafhankelijk orgaan worden opgericht om toezicht te houden op de naleving van de regels. Dit orgaan moet de bevoegdheid hebben om onderzoek te doen en sancties op te …

...