Glorie

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

De diaspora heeft geen stemrecht in Suriname. Zelfs de diaspora die weer in Suriname woont, heeft niet het genoegen om deel te nemen aan de verkiezingen. Dat het een genoegen is, meen ik. Want het lijkt wel een feest. Ik heb een paar heel mooie en amusante optredens op televisie gezien.ADVERTISEMENT

Wellicht was dat de reden waarom we een Surinaams verkiezingsdebat houden op het grondgebied van onze voormalige kolonisator? Hij moet zien hoe goed we zijn in sprookjes vertellen? Of was er geld over in één of ander potje dat specifiek in Nederland moest worden uitgegeven? Dat is vaker met potjes uit Nederland. Die mogen alleen worden uitgegeven zodanig dat het Nederland ten goede komt maar met de schijn dat het voor ons is bestemd.

“We zitten nog een beetje vast aan onze voormalige onderdrukkers en lopen nog steeds in hun straatje. Anders was dat debacle, sorry, debat aldaar er nooit geweest”

Ik vraag me ook af waarom we onszelf zo graag in de positie plaatsen dat we een wit voetje van Nederland willen. Enerzijds begrijp ik het. Net als een kind dat, hoe oud het ook is, nog steeds wil dat de ouders trots op hem of haar zijn. Is dat ook zo wanneer de ouders helemaal niet zo liefdevol waren?

Er zal over een tijdje een Suriname-museum in Nederland zijn. Mooi maar ook raar. Wat gaat daar worden tentoongesteld? In mijn beleving kunst en cultuur die in Suriname hoort. Een museum ter ere van een voormalige kolonie in het stiefmoederland zal niet gaan over de duistere zijde van de relatie tussen de twee landen.

We moeten waken dat het geen herbeleving van een glorietijd in westers perspectief wordt. We zien zulke zaken bij de Amerikaanse president Trump. En ik denk dat wat uit zijn mond komt, leeft bij meer mensen met macht. Die oude tijden doen herleven. Voor hen een hemel, voor ons een hel.

Zou het ook wat zijn als wij een Nederland-museum in Paramaribo krijgen? Wat zouden we daarin tentoonstellen?  De gloriedagen van de koloniale periode? Of de wreedheden van de kolonisten? Ook dan moeten we waken dat het geen eenzijdig doemverhaal wordt vanuit ons perspectief.

Nuance is erg belangrijk en de middenweg moet bewandeld worden. Ook bij het renoveren van ons historisch centrum. Soms krijg ik het gevoel dat het gedaan wordt om de glorietijd van de koloniale periode te conserveren. Het geld ervoor komt ook uit die hoek. We hebben onszelf weer vastgezet in het koloniale narratief. Zullen we ons ooit echt kunnen losmaken? We zijn nu nog niet zover lijkt het.

We zitten nog een beetje vast aan onze voormalige onderdrukkers en lopen nog steeds in hun straatje. Anders was dat debacle, sorry, debat aldaar er nooit geweest. Over vijf jaar zijn er weer verkiezingen. Genoeg tijd om ons beter voor te bereiden dan nu. Dan kunnen we ook weer een debat organiseren. In Suriname dan. We laten de Nederlandse politici overvliegen. Als dat niet lukt dan kunnen we ze misschien iets sturen dat ‘een link’ heet.

We hebben sinds een paar decennia een fenomeen dat we ‘het internet’ noemen. Het brengt ons dichterbij terwijl we op afstand blijven. We kunnen het ook daarvoor gebruiken. Niet alleen voor vuilsmijterij naar elkaar toe. Of het delen van vechtfilmpjes of menselijke natuurfilms. Of het manipuleren van kiezers. We zouden het ook kunnen gebruiken om serieuze activiteiten, zoals debatten in Suriname, met de diaspora te delen. Scheelt geld en verlies van waardigheid.

christiowijnhard@gmail.com